جنرال دوستم، معاون اول ریاست جمهوری از روزی که به معاونت ریاست جمهوری رسیده است، اقدام‌های نمادین قابل قدری را از خویش نشان داده است: در حمله‌های انتحاری اخیری که در کابل صورت گرفتند، برای هم‌دردی به خانه‌ی قدسیه، دانشجوی روان‌شناسی که در حمله‌ی انتحاری جاده‌ی دارالامان قربانی شد، رفت و با پدر و اعضای خانواده‌ی او ابراز هم‌دردی کرد. برای هم‌دردی به خانواده‌ی محمد عارف که تازه برای آمادگی کانکور از ولسوالی جاغوری ولایت غزنی به کابل آمده بود و در این حادثه کشته شد، مبلغ 1500 دالر کمک مالی نمود. پس از حمله‌ی انتحاری در شرق کابل، اولین مقام بلندپایه‌ی دولتی بود که از محل حادثه دیدار کرد و به آسیب‌دیدگان گفت که عاملان ترور از درون نظام یاری می‌شوند و این افراد را شناسایی و به مجازات خواهند رساند. برای خون دادن به قربانیان حملات انتحاری و سربازان اردوی ملی همراه تیم کاری‌اش به شفاخانه‌ی جمهوریت رفت و سنت اعطای خون را به‌جای پخش اعلامیه‌های تکراری و تقبیح‌برانگیز رسم کشید و در اولین ساعت از مجروهان حمله‌ی انتحاری در پکتیکا عیادت کرد و به‌طور قاطع اظهار داشت که پاسخ عاملان انتحار را خواهد داد و به رییس شفاخانه گفت که هریکی از مجروحان که نیاز به مداوای خارج از کشور داشت، حاضر است آن‌ها را به هند و سایر کشورها بفرستد.
جنرالِ بخشش اولین رهبر جهادی و مقام بلندپایه‌ی دولتی است که هر صبح با همکارانش لباس ورزشی می‌پوشد و با این حرکت نمادین و معنادار خویش، می‌خواهد فرهنگ ورزش کردن و مراقبت از سلامتی را در جامعه تقویت دهد. مهم‌تر از همه این‌که جنرال بخشش، خود تظاهر به برخورداری از سواد بالا و اکادمیک نمی‌کند، با زبان ساده حرف دل و رنج‌های مردم و کشورش را بیان می‌کند و یکی از ویژ‌گی‌های منحصر‌به‌فرد جنرال بخشش این است که رابطه‌ی او با مردمش صمیمی، بی‌ریا و خودمانی است. این ویژ‌گی‌ها، صداقت و اخلاص او در عمل و تعهدش به مسئولیت و آرمان‌های مردمش، از او یک رهبر محبوب و کاریزما ساخته است.
ویژ‌گی منحصر‌به‌فرد جنرال بخشش این است که در طول رهبری خویش هرگز از خواست‌ها و آرمان‌های مردمش چشم‌پوشی نکرده است و ره به افراط و تفریط نبرده است. با آن‌که در دوره‌ی جهاد و مقاومت جنگیده است، در هیچ یکی از سخنرانی‌های خویش به دفاع مطلق از کارکرد‌هایش نپرداخته است و شعار اسلام سیاسی نمی‌دهد. او از روند نوگرایی در جامعه حمایت می‌کند و در هنگامی که در میان مردم ظاهر می‌شود، تظاهر به رهبری و برتری نمی‌کند و اهل دل‌داری و هم‌دردی است و با دشمنان وطن سر از مسامحه و معامله بلند نمی‌کند.
به‌خاطر داریم و فراموش نخواهیم کرد، در آوان دوره‌ی جدید گفته بود که اگر نیروی لازم نظامی در اختیارش گذاشته شود، نشانی از تروریستان و طالبان متحجر را در وطن نمی‌گذارد. اما در آن زمان کسی به حرف او اعتنا نکرد و او را در حاشیه‌ی تصمیم‌گیری‌ها جا دادند. جنرال با تمام نقطه قوت‌ها و ضعف‌هایش، یک رهبر ستودنی است و حرکت‌های تازه‌ی او صداقت و اخلاص درونش را در برابر وطن و مردمش به نمایش می‌گذارند. امیدواریم که این حرکت‌های جنرال بخشش آن‌گونه که برداشت داریم، ریاکارانه نباشد و به آن متعهد بماند. از صلاحیت‌های قانونی‌اش کار بگیرد و اقدام‌های عملی را برای مبارزه با دشمنان وطن به‌کار بیاندازد و اراده‌های ساکن و ایستای نظام را برای نابودی زمینه‌های افراط‌گرایی و تحجر طالبانی وادار به عمل نماید و خودش را با این کارمانه‌های ارزشمند، در تاریخ کشور چهره‌‌ای ماندگار سازد.
جنرالِ بخشش و همدرد مردم، درود!