علی‌شیر شهیر
علی حسینی، قلم و رنگ و پنسلش را برمی‌دارد و به روی بوم سفید، نقش می‌آفریند؛ نقشی که با آن به خود و مردمش آرامش هدیه می‌دهد. او می‌گوید، مردمم از جنگ خسته‌اند و هنر یگانه وسیله‌ای‌ست که می‌تواند به مردم آرامش دهد. حسینی برای مردمش زندگی فارغ از جنگ، نفرت، انفجار و انتحار آرزو دارد.
علی حسینی در سال ۱۳۶۹ خورشیدی در ولسوالی مالستان ولایت غزنی به دنیا آمده است. او در کنار درس‌های مکتب، به تمرین نقاشی و خطاطی نیز پرداخته و پس از فراغت از مکتب، مراحل ابتدایی هنر را به صورت تخصصی و معیاری به مدت یک‌ماه نزد جعفر رحیمی، یکی از دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه کابل آموخته است. مدت دو سال در یکی از آموزش‌گاه‌های خصوصی در شهر غزنی، هنر رسامی و خطاطی را به دانش‌آموزان این بخش‌ها آموزش داده است.
علاقهی زیاد او به هنر رسامی و نقاشی باعث شده که در آزمون کانکور، دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه کابل انتخاب کند. اما او بار اول موفق نمی‌شود به دانشکده‌ی هنرهای زیبا راه یابد. اما امیدش را از دست نمی‌دهد و دوباره در این آزمون شرکت می‌کند و به رشته‌ی دل‌خواهش کامیاب می‌شود. او حالا دانشجوی سال چهارم دانشکده‌ی هنرهای دانشگاه هرات است.
این هنرمند جوان از آوان کودکی تا کنون، گفتنی‌هایش را در قالب تابلوهای رسامی و نقاشی بیان می‌کند. او از همان ابتدا علاقهی زیادی به هنر رسامی و نقاشی داشته است. علی می‌گوید، نقاشی و رسامی یگانه زبانی‌ست که همه‌ی مردم جهان آن را می‌داند.
از او در مورد هنر و فعالیت‌هایش پرسیدم.
اطلاعات روز: چه وقت رسامی و نقاشی را شروع کردید؟
حسینی: از آوان کودکی علاقهی زیادی به نقاشی و رسامی داشتم. از همان زمان پیش خودم تمرین می‌کردم؛ اما بعد از فراغت از مکتب، در سال ۱۳۸۸ به مدت یک‌ماه نزد جعفر رحیمی، دانشجوی هنرهای زیبای دانشگاه کابل آموزش دیدم.
اطلاعات روز: انگیزه‌‌ای که باعث شد به این هنر رو بیاورید، چیست؟
حسینی: علاقه‌مندی به هنر نقاشی و پی‌بردن به استعدادم در این رشته و تشویق دوستان و همکارانم باعث شد تا به این هنر رو آورم و موفق شوم.
اطاعات روز: با هنرتان برای مردم چه می‌گویید؟
حسینی: همان‌طوری که هنر بخشی از فرهنگ جامعه است، من هم به عنوان یک هنرمند، می‌خواهم در بخش فرهنگی برای مردم کشورم و مردمان جهان این پیام را بدهم که دیگر جنگ بس است. بیایید زیبا زندگی کنیم.
هنر یک پدیده‌ی معنوی و زیباست. لذا برای من، هنر یعنی عشق و آرامش. هنر یعنی بروز یک حس قشنگ در روی یک بوم سفید. من همانند سایر هنرمندان تشنه‌ی هنر هستم؛ می‌خواهم دامنه‌ی هنر در کشورم گسترش یابد و مردم با ارتباط گرفتن با هنر، روح و روان کسل شده‌ی‌شان را نوازش دهند.
تا هنوز برای رسیدن به این هدف‌تان چه کره‌اید؟
در جامعه‌‌ای که ما زندگی می‌کنیم، وقتی نام از هنر گرفته می‌شود، مردم تصور می‌کنند که هنر یک عمل غیراخلاقی است. تا هنوز علاوه بر آموزش، تلاش کرده‌ام نمایش‌گاهی از نقاشی‌هایم برگزار کنم. با این کار، می‌خواهم هنر را در جامعه تقویت کنم.
بخش عمده‌ی فعالیت‌هایی که تا کنون انجام داده‌ام، این است که یک گروه هنری تشکیل داده‌ام و هدف ما این است که نمایش‌گاهی از بخش‌های میناتوری، خطاطی و نقاشی برگزار کنیم، تا مردم به هنر بیش‌تر علاقه‌مند شوند و ذهنیت‌های نادرست از هنر در ذهن‌شان از بین بروند.
اطلاعات روز: چه برنامه‌هایی برای رشد هنرت در آینده داری؟
برنامه‌ام در آینده این است که نخست ظرفیت و توان‌مندی‌ام را بیش‌تر از این بالا ببرم و بعد در عرصه‌ی هنر نقاشی، کارکرد‌های ارزش‌مند و ماندگاری را در جامعه داشته باشم و هنرم را بیش‌تر از این بارور سازم.
مواد کار: پنسل و رنگ روغنی