ایندیپندنت/ لیزی داردن
ترجمه: معصومه عرفانی
وخیم‌ترشدن اوضاع در افغانستان، ممکن است باعث بازگشت نیروهای بریتانیایی به هلمند شده باشد، اما ظاهراً دولت این کشور آن‌قدر درگیری‌ها را جدی نگرفته است تا اکثریت پناهندگانی که برای یافتن امنیت به انگلستان رفته‌اند را بپذیرد.
درحالی‌که درخواست تقریباً 90 درصد پناه‌جویان سوری و سه‌چهارم پناه‌جویان اریتره در بریتانیا پذیرفته می‌شوند، این رقم برای افغان‌ها درحدود کمی بیش از یک سوم است.
دبورا سینگر، از موسسه‌ی خیریه‌ی کمک به پناهندگان بریتانیا، گفت نوعی فرهنگ عدم‌باور در وزارت داخله به‌وجود آمده است که باعث شده پناهندگان آسیب‌پذیر، وادار به تلاش برای اثبات حق خود برای دریافت حمایت باشند.
او گفت که نرخ کلی پذیرش در کشورهای متحده‌ی بریتانیا، به‌طور متوسط 41 درصد است، اما این رقم برای افغان‌ها بسیار پایین‌تر است.
«این شکاف اغلب نشان‌دهنده‌ی سطح خطری است که وزارت داخله درنظر دارد».
خانم سینگر که مدیر تحقیقات و سیاست‌گذاری این موسسه‌ی خیریه است، گفت که تعداد بسیار بالایی از درخواست‌های تجدیدنظر افغان‌ها نیز رد می‌شوند – بیش از یک سوم.
او اضافه کرد: «مسئله‌ای که بیش از همه موجب نگرانی ما شده این است که پناه‌جویان با این فرهنگ عدم‌باور مواجه هستند».
«آن‌چه ما انتظار داریم وزارت داخله انجام دهد، ایجاد فرهنگ حمایت است».
«زمانی که شما به شیوه‌ی برخورد با قربانیان خشونت جنسی توسط پولیس ببینید، اساس ادامه‌دادن بررسی‌ها باور به قربانی‌بودن شخص است، اما آن‌چه ما با در وزارت داخله در برخورد با تقاضاهای پناهندگی تجربه می‌کنیم، کاملاً متفاوت است».
موسسه‌ی کمک به پناهندگان، که نمایندگی‌های حقوقی رایگان برای پناهندگان در بریتانیا ارائه می‌دهد، گفته است که پرونده‌های متعددی شامل نوجوانان، کودکان، و قربانیان خشونت‌های جنسی و شکنجه‌ها را در دست دارند.
درحالی‌که بخش عمده‌ی توجه بین‌المللی به بحران جاری درمورد وضعیت پناهندگان سوری است، آن‌ها فقط نیمی از یک میلیون مهاجر و پناه‌جویی را تشکیل می‌دهند که امسال به سواحل اروپا رسیده‌اند.
براساس آمار ارائه‌شده توسط سازمان ملل متحد، گروه بزرگ بعدی افغان‌ها هستند که 21 درصد از کسانی را تشکیل می‌دهند که ازطریق دریای مدیترانه و دریای اژه خود را به اروپا رسانده‌اند.
رفتار با آن‌ها در سراسر اروپا متفاوت است. مقدونیه و تعداد دیگری از کشورهای اروپای شرقی در مسیر بالکان غربی، افغان‌ها را با عراقی‌ها و سوری‌ها در یک دسته قرار داده و فقط به آن‌ها اجازه‌ی ورود می‌دهند؛ درحالی‌که کشورهای دیگری هستند که تنها 3 نفر از هر 100 نفر افغان را به‌عنوان پناهنده می‌پذیرند.
لورا پادوان، کارمند کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR)، به خبرگزاری «ایندیپندنت» گفت که تعداد پناهندگان افغان که به سواحل اروپا می‌رسند، در ماه‌های اخیر درحال افزایش بوده است و به‌نظر می‌رسد که این مربوط به شدت‌گرفتن حمله‌های خونین طالبان باشد.
او گفت: «ممکن است دیدن اثرات آن بر تعداد (مهاجران) در اروپا مدتی زمان ببرد. بریتانیا نیز برای اثرگذاری نیاز به زمان دارد، درحالی‌که پناهندگان به سراسر این قاره سفر می‌کنند».
تاکنون سوئد به‌عنوان مقصد اصلی پناه‌جویان افغانستان درنظر گرفته شده و درخواست‌هایی که این کشور در ماه اکتوبر دریافت کرده است، سه برابر بیشتر از ماه قبل بوده است.
بسیاری از کسانی که به اروپا می‌رسند مردان هستند، اما بیش از یک سوم پناه‌جویانی که به اتحادیه‌ی اروپا می‌روند، کودکان بی‌سرپرست و نوجوانان را نیز شامل می‌شوند.
خانم پادوان گفت که ایتالیا 97 درصد درخواست‌های پناهندگی افغان‌ها را پذیرفته است، درحالی‌که این رقم در مجارستان فقط 3 درصد است.
او اضافه کرد: «نرخ متوسط در سراسر اروپا اندک است، کم‌تر از 60 درصد. شاید این باعث شود که برخی از پناه‌جویان احساس کنند شانسی ندارند».
به گفته‌ی خانم پادوان، UNHCR معتقد است که تمام درخواست‌ها باید فرد به فرد مورد بررسی قرار بگیرند، اما دولت‌ها هم‌چنین باید تغییرات وضعیت امنیتی در این کشور را نیز درنظر بگیرند.
اقلیتی از افغان‌ها درمیان پناه‌جویان، تظاهر می‌کنند که سوری هستند. آن‌ها بر این باورند که این کار باعث می‌شود تا برخورد بهتر و حق اقامت و امنیت در اروپا به‌دست بیاورند.
خبرگزاری «ایندیپندنت» با مهاجران عراقی و افغانی که در لزبوس بودند، ملاقات داشته است. آن‌ها گفته‌اند که می‌دانند تعدادی درتلاش برای فریب هستند و پناهندگان سوری نیز به خبرگزاری «اسکای نیوز» گفته‌اند که شاهد انجام این کار توسط تعدادی از هم‌اتاقی‌های‌شان در اردوگاهی در کریدون بوده‌اند.
مرد دیگری پذیرفت که ملیت خود ر در مسیر سفر به انگلستان، با توجه به کشوری که در آن بوده، تغییر داده است. او گفت: «زمانی که من در یونان بودم، گفتم که از سوریه هستم».
تعهدات بریتانیا و کشورهای دیگر برای پذیرش پناهندگان به‌طور خاص از سوریه، اتهاماتی به این دولت‌ها وارد کرده است که آن‌ها حتا مهاجرانی با مطالبات مشروع را وادار می‌کنند تا دررابطه با ملیت خود دروغ بگویند.
برای پذیرفته‌شدن به‌عنوان یک پناهنده توسط دولت بریتانیا، متقاضی باید قادر به اثبات این مسئله باشد که او امکان ادامه‌ی زندگی در امنیت در کشور خود را، به‌دلیل درگیری‌ها یا آزار و اذیت‌ها، ندارد.
پروسه‌ی درخواست پناهندگی شامل آزمون‌های زبان، بررسی گذشته و مصاحبه‌های گسترده توسط ماموران ویژه است.
یک سخن‌گوی وزارت داخله به «ایندیپندنت» گفت: «بریتانیا سابقه‌ای طولانی و پرافتخار برای ارائه‌ی پناه به کسانی داشته است که واقعاً نیاز به حمایت ما دارند».
«تمام ادعاهای پناهندگی باتوجه به استحقاق افراد مورد بررسی قرار می‌گیرند، و جایی که ثابت شود شخصی نیاز واقعی برای حمایت درمقابل آزار و اذیت دارد، به او پناهندگی اعطا خواهد شد».
وزارت دفاع گفته است که نیروهای بریتانیا بار دیگر به هلمند اعزام شده‌اند تا «نقش مشورتی» خود برای نیروهای افغان که به‌سختی درحال تلاش برای جلوگیری از پیشرفت‌های تازه‌ی طالبان هستند، ایفا کنند.
اگرچه عملیات جنگی بریتانیا در افغانستان، در ماه اکتوبر سال گذشته رسماً به پایان رسید، نزدیک به 450 نفر از نیروهای این کشور برای کار با وزارت دفاع و نیروهای امنیت ملی افغانستان باقی مانده‌اند.