کمپ شوراب، افغانستان – آخرین باری‌که ائتلافی به‌رهبری امریکا گروهی از خبرنگاران را به این‌جا در ولایت هلمند آورد در ماه اکتوبر 2014 بود تا خروج سربازان امریکایی و بریتانیایی را مستندسازی کنند؛ سفری که هدف آن این بود تا نشان بدهند که دخالت امریکا در جنگ واقعاً پایان می‌یابد.
در هفته‌ی جاری، مقام‌های ائتلاف دوباره خبرنگاران را آوردند تا به‌نحوی بگویند «هرگز به دل نگیرید» و پرونده‌سازی کنند که ایالات متحده احتمالاً در نظر دارد به حضورش ادامه بدهد. پس از آن‌چه که قرار بود خروج [سربازان خارجی] از یکی از ناآرام‌ترین ولایت‌های افغانستان باشد، حدود 500 سرباز از قطعه‌ی کوهستانی ارتش امریکا در ماه فبروری به هلمند بازگشتند. ارتش افغانستان که به حال خودش واگذار شده بود، نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند. اکنون، نیروهای امریکایی یک‌بار دیگر برگشته‌اند و تلاش دارند نیرویی را ورزیده بسازند که تعداد محدودی از آن باقی مانده است.
سرگروه تیلور بات که در رهبری آموزش سربازان افغانستان در این‌جا کمک می‌کند، گفت: «هر روز این‌جا بیرون می‌آییم و در مورد تمرکز روی کشتن دشمن صحبت می‌کنیم». هرچند رییس‌جمهور اوباما سرعت خروج نیروهای امریکایی از افغانستان را کاهش داده است، برنامه‌های حکومت هنوز خواهان آن‌است که تعداد سربازان تا ماه جنوری به نیم کاهش یابد. اگر تعداد آن‌ها تا این حد کاهش بیابد، همزمان با این‌که نیروهای امریکایی به طرف پایگاه مرکزی در کابل عقب‌نشینی می‌کنند، مأموریت‌های آموزشی، مانند مأموریتی که توسط فرقه‌ی دهم کوهستانی پیش برده می‌شود، تقریباً به‌صورت قطع پایان خواهند یافت. مأموریت مبارزه با تروریزم امریکا در افغانستان که روی مختل ساختن تلاش‌های دولت اسلامی و طالبان برای گسترده‌تر ساختن حضورشان در این‌جا متمرکز است، نیز محدود خواهد شد.
همزمان با این‌که اوباما مسیرهای پیش رویش را ارزیابی می‌کند که کدام مسیر را دنبال کند، ارتش امریکا به‌طور ناگهانی در شکل‌دهی حضورش در جنگ بی‌طرفی بیشتری را اختیار کرده است، به خبرنگاران دسترسی بیشتر می‌دهد و تلاش دارد تهدید ناشی از القاعده را با حمله‌ی گسترده‌تر علیه شورشیان طالب پیوند بدهد. جنرال چارلس کلیولند، رییس ارتباطات ائتلاف به‌رهبری امریکا، در یک کنفرانس خبری در کابل هشدار داد که نیروهای ائتلاف «پیوند» بیشتری را بین القاعده و ملا محمدمنصور، رهبر جدید طالبان می‌بینند. کلیولند گفت که طالبان با شبکه‌ی حقانی، گروه ستیزه‌جوی مستقر در پاکستان که مسئول تعدادی از مرگبارترین حملات در این جنگ است، نیز از نزدیک کار می‌کنند. او اظهار داشت که ایمن‌الظواهری، رهبر القاعده سال گذشته به منصور اعلان وفاداری کرد و سراج‌الدین حقانی، رهبر شبکه‌ی حقانی، اخیراً به‌عنوان رهبر شماره 2 طالبان نام‌گذاری شد. کلیولند گفت: «این نشان‌دهنده‌ی آن‌است که شاهد کار نزدیک‌تر آن ها خواهیم بود». وی اضافه کرد که این امر می‌تواند خطر را برای ملکی‌ها و نیروهای ائتلاف به‌طور قابل توجهی افزایش بدهد. «فکر می‌کنیم، آن‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن به‌شدت تلاش خواهند کرد تا بر مراکز ولایات و مسلماً بر مراکز ولسوالی‌ها حمله کنند، پس ما نگرانیم. پرسش این است که ما در مورد آن چه‌کار می‌کنیم؟».
در خزان سال گذشته، زمانی‌که نیروهای عملیات ویژه‌ی افغان و امریکایی یک اردوگاه آموزشی القاعده در ولایت قندهار را که وسعت آن به 30 مایل مربع می‌رسید، از بین بردند؛ نگرانی‌هایی در مورد القاعده دوباره پیدا شد. کلیولند گفت: «آن‌چه که ما از لحاظ تاریخی دریافته‌ایم این است که اگر از القاعده چشم بپوشیم و اگر فشار مداوم و مستقیم بر القاعده اعمال نکنیم، آن‌ها این توانایی را دارند که بسیار بسیار سریع دوباره جان بگیرند». کلیولند در یک مصاحبه‌ی جداگانه تکذیب کرد و گفت هدف اظهاراتش نفوذ در بحث سیاسی در مورد تعداد نیروها در آینده نبوده است. در عوض، او گفت صرف در مورد آن‌چه که فرماندهان ائتلاف «در میدان نبرد می‌بینند»، صاقانه اظهار نظر کرده است.
اما فرماندهان ارتش امریکا در هفته‌های اخیر تلویحاً گفته‌اند که از رییس‌جمهور اوباما می‌خواهند سیاستش در افغانستان را قبل از ترک کاخ سفید در ماه جنوری اصلاح کند. در اوایل سال جاری، جنرال جان‌اف کمپبل، فرمانده پیشین نیروهای ائتلاف در افغانستان که اخیراً بازنشسته شده است، در مصاحبه‌یی با واشنگتن‌پست تأیید کرد که او به‌دنبال صلاحیت بیشتر از حکومت برای حمله بر طالبان بود. در حال حاضر، ارتش امریکا اجازه‌ی هدف قراردادن القاعده و دولت اسلامی را دارد و صرف در صورتی می‌تواند جنگجویان طالبان را هدف حملات‌شان قرار بدهند که آن‌ها تهدیدی علیه نیروهای ائتلاف باشند. جنرال جوزف دانفورد، رییس ستاد مشترک و جنرال جان نیکولسن، فرمانده نیروهای ائتلاف در افغانستان نیز اخیراً گفته‌اند که به اوباما پیشنهاد خواهند کرد برنامه‌های فعلی خروج [از افغانستان] را تصحیح کند. نیکولسن که در اوایل ماه مارچ به فرماندهی نیروهای ائتلاف رسید، گزارش مفصلی را در مورد وضعیت جنگ افغانستان تهیه می‌کند که قصد دارد آن را به اوباما تسلیم کند.
مایکل کوگلمن، کارشناس آسیای جنوبی در مرکز بین‌المللی وودرو ویلسون، گفت: «واقعیت مهم این است که بین مقام‌های ارتش و ملکی در امریکا در مورد بهترین راه ادامه‌ی سیاست نظامی در افغانستان، اختلافات نظر وجود خواهد داشت. اما فکر می‌کنم که ارتش صرف به‌وضعیت موجود پاسخ می‌دهد».
ائتلاف، با سفر رسانه‌ای روز چهارشنبه‌اش، ظاهراً آشکارا پذیرفته است که خروج نیروهای ائتلاف در سال 2014 از این ولایت بسیار شتابزده بوده است. پس از خروج نیروهای دریایی، آموزش‌دهندگان ائتلاف باید از کابل به هلمند پرواز می‌کردند تا به نیروهای قول اردوی 215 ارتش افغانستان آموزش بدهند. سال گذشته، کمپبل تصمیم گرفت حضو ائتلاف را در این‌جا طولانی‌تر بسازد. سربازان امریکایی در حال حاضر به قول اردوی 215 انجام مأموریت‌های تهاجمی را آموزش می‌دهد. به‌طور مثال، تعدادی از کارمندان ارتش امریکا به سربازان افغان کمک می‌کردند تا در حمله بر ساختمان‌ها مهارت بیشتری پیدا کنند. در بخش دیگر پایگاه، نیروهای امریکایی یک مرکز فرماندهی و کنترول جدید را در حالی که بر عملیات ارتش برای بازپس‌گیری یک شاهراه در شمال هلمند نظارت می‌کرد، افتتاح می‌کردند. همچنین قول اردوی 215 اعزام نخستین هواپیمای نظارتی بدون سرنشینش را نهایی می‌کرد. جاناتان چانگ از فرقه‌ی دهم کوهستانی گفت صرف حدود 20 سرباز امریکایی مستقیماً با آموزش سروکار دارند، به سربازان دیگر برای تأمین امنیت پایگاه، محافظت از آموزش‌دهندگان از حملات خوبی و ارائه‌ی پشتی‌بانی لوجیستیکی نیاز است. جنرال اندریو رولینگ، معاون فرمانده فرقه‌ی دهم کوهستانی گفت سربازانش تلاش می‌کنند اطمینان حاصل کنند که وقتی سربازان افغان به جنگ می‌روند، «آماده‌ی جنگ هستند». رولینگ گفت: «آن‌چه که ما به جنگ اضافه می‌کنیم اعتمادبه‌نفس و تاحدودی آموزش در رهبری است، به‌طوری که وقتی این‌جا را ترک می‌کنند … موترهای‌شان منظم هستند و مسلسل دارند و مسلسل‌شان گلوله دارد». نشانه‌هایی وجود دارد که نیروهای امریکایی در هلمند، حتا قبل از تصمیم اوباما، برای ماندن طولانی‌تر آماده می‌شوند.
نیروهای امریکایی یک سال پس از خروج شان از ولایت ناآرام هلمند، به این ولایت برگشته اند
منبع: واشنگتن‌پست/ تیم کریگ
برگردان: حمید مهدوی