واشنگتن پست/تیم کریگ ترجمه: حمید مهدوی
طولانی‌ترین جنگ امریکا در آستانه‌ی شامل شدن پول بیشتری برای نیروهای ارتش و پولیس افغانستان قرار دارد، بدون این‌که هیچ شرط جدیدی برای حصول اطمینان از حیف‌ومیل نشدن آن، پیش از رسیدن به میدان جنگ، تعیین شود. در نشست ناتو در وارسا که در 8 جولای آغاز می شود، ایالات متحده و متحدانش تلاش خواهند کرد تا 15 میلیارد دالر برای تامین مالی [مصارف] نیروهای امنیتی افغانستان تا سال 2020 فراهم کنند. انتظار می‌رود حدود 10.5 میلیارد آن را ایالات متحده تامین کند که تداوم تعهدات پرداخت معاش و لباس نیروهای امنیتی افغانستان است، در حالی که سوخت، اسلحه و مهمات برای آن‌ها تامین می‌کند تا با شورشیان طالب بجنگند. اما باوجودی که میلیاردها دالر در جریان 15 سال گذشته ضایع شده یا به سرقت رفته است، جنرال گوردون دیویس جونیور، فرمانده قوماندانی انتقال امنیت در افغانستان که بر حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان نظارت می‌کند، رهبران ناتو احتمالا این پول را به معیارهای جدید یا استندردهای مبارزه با فساد برای ارتش افغانستان پیوند نمی‌دهند. ائتلاف به رهبری امریکا، به‌طور مثال، هنوز به دنبال تمویل 352000 سرباز و پولیس افغان خواهد بود، هرچند بازرسان پیوسته نسبت به این‌که آیا افغانستان این تعداد پرسنل نظامی دارد یا خیر ابراز تردید کرده‌اند.
دیویس گفت: «سال گذشته بحث‌هایی در مورد برخی از معیارهای مشخص قبل از نشست وارسا وجود داشت، اما فکر می‌کنم متحدان احساس کردند که این [معیارها] غیرعملی بودند». و اضافه کرد که احتمالا توافق بر سر این‌که چه رشته‌های جدیدی بر پول وضع شود ماه‌ها زمان گرفته است. «زمان کافی وجود نداشت». دیویس گفت که رهبران ناتو به رییس‌جمهور غنی اعتماد دارند تا از پول جامعه‌ی جهانی محافظت کند. او همچنین معتقد است که نیروهای امنیتی افغانستان می‌توانند تحت اهداف عملکرد موجود به‌طور موثر عمل کنند. اما نشست آینده‌ی ناتو بازتابی از رهبران سیاسی امریکا و اروپا است که به‌طور فزاینده‌یی جنگ‌طلب هستند، چون این نشست به جنگ ارتباط دارد. وقتی رهبران ناتو آخرین‌بار دیدار کردند تا کمک مالی به افغانستان در سال 2014 را بررسی کنند، رییس‌جمهور اوباما هنوز تاکید می‌کرد که تمام حدود 1000 سرباز امریکایی از این کشور تا اواخر سال جاری خارج خواهند شد. در آن زمان، کانگرس نیز ظاهرا به‌طور فزاینده‌یی از گزارش‌هایی ناامید بود که مبالغ هنگفتی در زمان ریاست‌جمهوری کرزی گم شده یا به سرقت رفته‌اند. اما اوباما که در سال 2008 با وعده‌ی پایان دادن به جنگ رییس‌جمهور انتخاب شده بود، از آن تاکنون از برنامه‌اش در زمینه‌ی خروج سربازان عدول کرده است و توافق کرده است که 9800 سرباز را در سال جاری در این کشور نگهدارد. دیویس گفت که رهبران ناتو به احتمال زیاد حفظ 9000 سرباز خارجی در افغنستان در سال آینده را توصیه خواهند کرد، هرچند مشخص نیست که چه تعداد آن‌ها امریکایی خواهند بود. در اوایل ماه جاری، اوباما به سربازان صلاحیت بیشتری داد تا علیه طالبان اقدامات تهاجمی روی دست بگیرند. ظهور دولت اسلامی در عراق و سوریه نیز حمایت بین‌المللی از افغانستان را، هم در کانگرس [امریکا] و هم در پایتخت کشورهای اروپایی، تقویت کرده است. دیویس گفت: «توافق نظر بیشتری وجود دارد که قطع ریشه‌ی تروریزم در این‌جا، در منطقه، کمک مستقیم به امنیت در امریکا و اروپا است». از زمان حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001، مالیه‌دهندگان امریکایی 68 میلیارد دالر را در حمایت از نیروهای ارتش و پولیس افغانستان هزینه کرده‌اند. به گفته‌ی سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان، 45 میلیارد دالر دیگر در کمک‌های مستقیم بشردوستانه به مصرف رسیده است. اما نیتا کرافورد، استاد علوم سیاسی در دانشگاه بوستون گفت که هزینه‌ی مجموعی جنگ افغانستان به مراتب بیشتر از آن است. کرافورد با عامل قراردادن هزینه‌های اعزام سربازان و دیپلمات‌ها برآورد می‌کند که پنتاگون و وزارت خارجه‌ی امریکا از سال 2001 به‌صورت مجموعی 783 میلیارد دالر را صرف افغانستان کرده‌اند. او برآورد می‌کند که اگر بهره‌ی آینده‌ی بدهی‌های ملی، مراقبت از جانبازان و دیگر مصارف درازمدت در نظر گرفته شود، این رقم به 1.8 تریلیون دالر می‌رسد. کرافورد در مصاحبه‌یی گفت ادامه‌ی «مصرف منابع» در جنگ «حماقت» است. او اظهار داشت که تلفات ملکی و نظامی افغانستان به شکل بی‌پیشینه‌یی افزایش یافته است.
جنرال چارلس کلیولند، سخن‌گوی ارشد ائتلاف به رهبری امریکا، گفت که نیروهای افغانستان در حال پیشرفت هستند تا تداوم حمایت مالی را توجیه کنند. کلیولند گفت که نیروهای افغانستان، پس از آن که سال گذشته به‌طور مکرر مورد تاخت‌وتاز شورشیان طالب قرار گرفتند، در سال جاری به مراتب تهاجمی‌تر شده‌اند و تاکنون از شکست‌های شرم‌آور در میدان نبرد جلوگیری کرده‌اند. کلیولند گفت: «در حال حاضر، آن‌ها علیه طالبان انرژی دارند و ما محتاطانه خوش‌بین هستیم. این بدان معنا نیست که در چند ماه همه چیز خوب خواهد شد و روزهای بد وجود نخواهند داشت… اما به‌طور کلی، آن‌ها پیشرفت کرده‌اند». فرماندهان نیروهای ائتلاف انتظار دارند که طالبان در ماه‌های آینده با فشار بیشتری مواجه خواهند شد. نیروهای امریکایی، با صلاحیت بیشتری که به تازگی توسط اوباما تایید شده است، اکنون قادر خواهند بود تا با نیروهای معمولی افغانستان در زمینه‌ی درخواست از حملات هوایی نیروهای ائتلاف علیه مواضع طالبان کار کنند. اما افغانستان همچنان صرف بخشی از این هزینه‌ها را پرداخت خواهد کرد، باوجودی که در گذشته پیش‌بینی‌هایی وجود داشت که این کشور در نهایت به خودکفایی نزدیک خواهد شد. در یک نشست کشورهای کمک‌کننده در سال 2012، رهبران ناتو، «با این هدف که این کشور حداکثر تا سال 2024 مسئولیت مالی کامل نیروهای امنیتی‌اش را برعهده خواهد گرفت»، توافق کردند که افغانستان تا سال 2015 حد اقل 500 میلیون دالر نیازمندی‌های امنیتی را تامین کند. دو سال قبل، ناتو در نشستی دوباره بر این چارچوب زمانی تاکید کرد. اما حکومت افغانستان هنوز حتا به هدف 500 میلیون دالر دست نیافته است و فرماندهان نیروهای ائتلاف حالا می‌گویند که بدون هیچ توهمی حمایت بین‌المللی از ارتش افغانستان به زودی کاهش خواهد یافت. دیویس گفت که افغانستان در حال حاضر حدود 10 درصد(430 میلیون) مصارف امنیتی سالانه‌اش را می‌پردازد. به گفته‌ی بانک جهانی، رشد تولید ناخالص داخلی افغانستان در سال جاری 1.9 درصد پیش‌بینی شده است و این نشان‌دهنده‌ی آن است که چندین دهه زمان خواهد گرفت تا این کشور مصارف امنیتی‌اش را تامین بتواند. با این‌حال، در مقایسه با کرزی، کمک‌کنندگان بین‌المللی به مراتب راحت‌ترند با غنی کار کنند. غنی، از زمانی که به قدرت رسید، مبارزه با فساد را یک اولویت کلیدی قرار داد و دیویس گفت که این یکی از دلایلی است که بعید به نظر می‌رسد ناتو در بدل کمک‌های جدید به دنبال امتیازات اضافی باشد.
اما جان سپکو، سربازرس ویژه‌ی ایالات متحده برای بازسازی افغانستان، اظهار کرده است که نه رهبران افغانستان و نه رهبران ناتو قادر بوده‌اند صحت و سقم [گفته‌ها در مورد] تعداد سربازان و افسران نیروهای امنیتی افغانستان را معلوم کنند. در اوایل سال جاری، یک تحقیق اسوشیتدپرس نشان داد که تعداد رسمی سربازهای ارتش افغانستان احتمالا هزاران تن «سربازان ارواح» را شامل است که به‌طور منظم به وظیفه نمی‌روند یا بازنشسته شده‌اند، به طالبان پیوسته‌اند یا کشته شده‌اند. دیویس گفت سیستمی که در حال حاضر استفاده می‌شود معاش سربازان را با کارت‌های نقدی تاییدشده‌ی بایومتریکی پیوند می‌دهد.
میکایل کوگلمن، کارشناس جنوب آسیا در مرکز بین‌المللی وودرو ویلسن در واشنگتن، گفت رهبران ناتو «با یک معما مواجه‌اند»، چون «آن‌ها درک می‌کنند که باید به افغانستان کمک کنند» اما می‌فهمند که «جنگ در خانه [کشورهای خودشان] محبوب نیست». او گفت: «اکثریت امریکاییان و مردم در کشورهای دیگر، خواهان میلیاردها دالر کمک به افغانستان نیستند».
حتا جنرال دولت وزیری، سخن‌گوی وزارت دفاع افغانستان، در مورد این‌که استراتژی درازمدت برای پایان دادن به جنگ چیست، مطمئین نبود. وقتی از او پرسیده شد که آیا فکر می‌کند که ارتش افغانستان زمانی خودکفا خواهد شد، وزیری گفت که بهتر است این پرسش در واشنگتن مطرح شود. وزیری گفت: «افغانستان مواد معدنی و منابع طبیعی غنی دارد که می‌توانیم از آن‌ها بهره‌برداری کنیم و زمانی قادر خواهیم بود از آن استفاده کنیم که جنگ علیه تروریسم متوقف شود». «اما صرف [ایالات متحده] می‌تواند پرسش زمان را پاسخ دهد».