طالبان خرطالع

جنرال رازق از قندهار مخابره کرده که پاکستان به طالبان سلاح سنگین، دوربین‌های شب‌بین و اسنایپر داده تا از این به‌بعد در مقابل دشمنان خویش بهتر بجنگند.
این خبر زیاد جالب یا وحشت‌ناک نیست. تمام دنیا می‌دانند که ما خیلی دلاور هستیم و دلاوری ما در آخرین حد خود یعنی «ما شیر هستیم» رسیده است. برای ما طالبان، تجهیزات و حملات طالبان آن‌قدر عادی شده که در بیست متری ما اگر انتحار یا انفجاری شود، می‌گوییم «بر پدرش نالد ده بیست متری مه انفجار شد والله اگر چُرت مه خراب شده باشه».
اما این خبر مرا شخصاً به فکر طالع طالبان انداخت. نمی‌دانم طالبان چه‌گونه طالع دارند یا چه‌گونه طالع‌منداند؟ بیش از پانزده سال است که حکومت طالبان سقوط کرده. در این مدت، طالبان همیشه دشمن مردم و دشمن نظام بوده. هیچ‌گاهی و از هیچ تلاشی دریغ نکرده، هرجا زورشان رسیده، به آتش کشیده، تخریب کرده و کشتار راه‌اندازی کرده‌اند. البته همیشه این‌طور نبوده که حتماً باید زورشان می‌رسیده تا فاجعه‌یی خلق کنند، گاهی از روی طالع، در صدمتری کندکی از اردوی ملی، ده‌ها مسافر را از موتر پیاده کرده، با خود برده و بعد از چندماه یا در بدل پول آزاد کرده یا جنازه‌ی‌شان را در مسیر نیروهای امنیتی قرار داده‌اند. از این گپ‌ها زیاد بوده، نمی‌خواهم سر نازنین‌تان را به درد بیاورم.
در کنار کشتارها، انتحارها، انفجارها، گروگان‌گیری‌ها، مسجد و مکتب آتش‌زدن‌ها، یک چیز دیگری که نشان از طالع طالبان است، صلح است. حکومت کرزی و حکومت وحدت ملی، مدام از صلح گفتند و به امید صلح نشستند. هرچه طالبان کشت و خراب کرد، صدای حکومت برای مصالحه بلندتر و تشکیلات شورای عالی صلح بیشتر شد. طالبان می‌دانند که عقاید و باورهای کرزی و اشرف غنی، هرگز به آن‌ها اجازه نخواهد داد که علیه طالبان جنگ را شروع کنند و طالبان را به‌عنوان دشمن نابود کنند. کرزی و غنی، یک عالم دلیل برای نجنگیدن با طالبان دارند. مهم‌ترین آن، پیوند قبیله‌یی است. شاید خود غنی و کرزی به این پیوند اعتقاد و احترامی نداشته باشد، اما صدها فرد قدرت‌مند دیگر وجود دارد که این اعتقاد و وابستگی را در ذهن و ضمیر این دو نفر ایجاد می‌کنند.
از طرف دیگر، اگر به منابع درآمد طالبان نگاه کنیم، بازهم می‌بینیم که این گروه خیلی طالع‌والا هستند. از پاکستان، از ایران، از قطر، از عربستان و حتا ممکن است از کشورهای غربی هم پول دریافت کنند. در داخل مملکت عزیز ما، از تریاک پول به‌دست می‌آورند، از مردم عشر جمع می‌کنند و از شرکت‌های خصوصی و نهادهای دولتی پول عذر می‌گیرند. پول عذر به پولی گفته می‌شود که مثلاً شرکت‌های مخابراتی یا نهادهای دولتی در بدل پول از طالبان خواهش می‌کنند که به آن‌ها کاری نداشته باشند. البته که شماری از بزرگواران به نام مکتب و معلم از خزانه‌ی دولت گرفته به کیسه‌ی طالبان ریخته‌اند.
به لحاظ اعتقادات دینی-مذهبی هم این گروه خیلی خوش‌چانس است. باور کنید در اکثر موارد اگر همکاری مردم نباشد، طالبان حتا نمی‌توانند یک هفته در یک منطقه دوام بیاورند. اما می‌بینی که خوش‌خدمتی‌های مردم کار را به جایی می‌رساند که دولت حتا یک روز هم در آن منطقه تاب نمی‌آورد.
جنازه‌های‌شان هم که با هلیکوپتر منتقل می‌شد، تازه‌گی‌ها کشف شده که مقامات‌شان با رنجرهای پولیس ملی از یک ولایت به ولایت دیگر منتقل می‌شوند. اگر این‌ها طالع نیست، چیست؟ ها؟ تو بگو طالبان سیستم بایومتریک را از کجا گیر آورده؟ به جای این‌که هر روز امکانات طالبان محدودتر شود، می‌بینیم که زیادتر می‌شود. همه‌ی این‌ها از طالع طالبان است.
به هرصورت، ما کاری به این نداریم که طالبان چه دارند و چه ندارند یا جنرال رازق از چه صحبت می‌کند؛ بحث ما این بود که طالع طالبان را مورد موشگافی قرار دهیم. در وطن عزیز ما چند نوع طالع بسیار مشهور است. یکی طالع بُزی است. کسی که طالع بُزی دارد، همیشه به تاوان است، هرچند که ممکن مردم او را ارباب صدا کند. دیگری طالع سگی است. کسی که طالع سگی دارد هرچه‌قدر تکت ایثار بخرد، بازهم حتا یک قوطی پودر کالاشویی برنده نمی‌شود. یکی هم خرطالع است. خرطالع به کسی گفته می‌شود که اگر حتا با مشت به دهن آدم بزند، باز دل آدم می‌شود او را در بار-بی-کیو تونایت ببرد و پیتزا مهمان کند. فکر کنم طالبان یک گروه خرطالع است. هرچه به دهن مردم و حکومت می‌زند، باز به صلح دعوت می‌شود. رابطه‌ی پاکستان و افغانستان خراب شود، طالبان بیشتر تجهیز و زیادتر تمویل می‌شود و به حکومت هم ربطی ندارد. و ده‌ها مورد دیگر…