امید حق‌بین
بله! جناب آقای رییس‌جمهور (مثلا) منتخب و جناب رییس اجراییه. معاونان اول و دوم هر دو جناب. و صد البته دیگرانی که «عضوی» به نام گوش دارید اما قدرتی به نام «شنوایی» نه! درست متوجه شُدید. هزاران نفر ما از دو روز پیش به این‌سو خواب به چشم‌مان نیامد. کوشش کردیم. فعالیت نمودیم. اما نتوانستیم. بله. نتوانستیم که داغ‌ترین خبر تویتر در جهان شویم. و به این واقعیت اعتراف می‌کنیم چون ما و نسل ما مانند شما نیستیم که واقعیت را تحریف کنیم و به ریش دیگران بخندیم. ما پیروزی را دوست داریم اما هم‌زمان شکست را هم می‌پذیریم و از آن درس می‌گیریم.
اما خوش نشوید!
درست است که ما نتوانستیم با بیش از ۴۰۰ هزار تویت و ریتویت (در یک روز) ترند جهانی شویم. اما اگر توان خواندن آمار و ارقام دیگر را دارید، اجازه دهید برای‌تان تشریح کنم. ما دیروز در حدود:
4000 تویت در ساعت نوشتیم.
بیشتر از ۱۴۵۰۰ بار در ساعت ریتویت شدیم.
۸۹۷ هزار نفر در ساعت تویت‌های ما را دیدند و خواندند.
ما دیروز بازهم تمرین دموکراسی و مدنیت داشتیم. ما دیروز بازهم نشان دایدم که به جای تفنگ و بمب و انتحار و انفجار، از دانش و تخصص‌مان استفاده می‌کنیم تا به صلح برسیم. به جای زورگویی از کلمات کار گرفتیم. گرچه نتوانستیم به خواسته‌ی خود (که ترند شدن جهانی بود) برسیم، اما هم‌زمان تلاش‌مان را کردیم تا صدایی باشیم برای آن ۸۶ نفری که دیگر در بین ما نیستند. تمرین کردیم تا دیگر نگذاریم آدم‌های بی‌لیاقت ۸۶ نفر دیگر ما را از ما بگیرند.
ما دیروز تمرین کردیم تا صدای صلح و مدنیت باشیم. شما هنوز هم قدرت شنوایی ندارید. قبول داریم چون شما از همان ابتدا قدرت شنیدن سخن مخالف را نداشتید.
بله! آقای غنی و آقای عبدالله! آیا می‌دانید واقعیت دیگر چیست؟ ما اگر می‌دانستیم چطور (با بیش از ۴۰۰ هزار تویت و ریتویت) ترند جهانی شویم، قبل از آن حتما یاد می‌داشتیم که چطور باید در انتخابات شرکت کنیم و شما را انتخاب نکنیم.