بعد از آن‌که حکومت قبلی موفق شد مکاتب خیالی، معلمین خیالی، سربازهای خیالی، شفاخانه‌های خیالی و خیلی چیزهای خیالی دیگر به مردم ستم‌پذیر و رنج‌خواه افغانستان هدیه کند، اکنون نوبت به حکومت وحدت ملی رسیده است. حکومت وحدت ملی ادعا دارد که حکومت گذشته، حکومت فاسد و ناکامی بود و خرابی‌های حکومت گذشته، اکنون از گلوی حکومت وحدت ملی گرفته، فشار می‌دهد.
در این‌که حکومت گذشته فاسد بود، شکی نیست. هیچ سالی نبود که کشور عزیز ما در لیست کشورهای فاسد، جایگاه رفیع «فاسدترین» کشور دنیا را از آن خود نکرده باشد. همه ساله، ما یا مقام اول را می‌گرفتیم یا مقام دوم و سوم را. اکنون نیز همین‌گونه است. باید عرض کنم که فساد، تنها بردن پول از خزانه‌ی حکومت و سرمایه‌گذاری در بخش مسکن در داخل و بیرون از کشور نیست، همین‌که حافظ سعید رهبر داعش تابه‌حال دوبار کشته شده، خودش فساد است.
حالا سوالی که دامن حکومت وحدت ملی را می‌گیرد این است که حکومت وحدت ملی، با متولیان فساد چه‌گونه برخورد کرده است؟ به نظر من که بسیار نیک برخورد کرده است. وزیری که مکاتب و معلمین خیالی ساخت، اکنون مشاور رییس‌جمهور است. رییسی که آرای خیالی ساخت، سفیر مقرر شد. جنرالی که سربازان خیالی ساخت تا آسمان‌خراش‌های حقیقی برای خودش بسازد، هنوز هم جنرال پرستاره است.
اما ماند بحث خیالی‌سازی. به نظر من که حکومت وحدت ملی در خیالی‌سازی‌ها، هیچ کم‌وکاستی از حکومت فاسد کرزی ندارد. نه‌تنها کاستی ندارد که به حول و قوه‌ی الله جل شأنُهُ به‌صورت فوق‌العاده خطرناک، برابری هم می‌کند. سند می‌خواهید؟ شما برای یک هفته، نه، دو هفته، خبرها را دنبال کنید. هر روز خواهید شنید که امروز طی عملیات هوایی و زمینی، 200 داعش، 300 طالب، صدها شورشی کشته شدند. اگر نخواندید، بیایید بمب خیال خویش را در ذهن کثیف من منفجر کنید، تا از شر من راحت شوید.
من هم خوشحال می‌شوم هر روز خبر کشته‌شدن صدها شورشی طالب و داعش و گروه‌های دیگر را بشنوم. اما متاسفانه، حقیقت‌های موجود و مشهود و مستند، اجازه نمی‌دهند خوشحال شوم. نمی‌دانم تنها در افغانستان عزیز حقیقت‌های عینی با قوه‌ی خوشحالی ما دشمنی دارد یا در بقیه کشورها هم همین‌طور است؟! درست است که ما رنج‌کشیدن را دوست داریم و ستم را با جان و دل می‌پذیریم، اماگه‌گاهی به‌لحاظ فردی به خوشحالی نیاز داریم. خواهش من از وزارت دفاع این است که هر روز خبر پوقانه‌یی کشتن صدها داعشی و طالب را ندهد، به جایش، عکس‌هایی از جنازه‌های طالب و داعش را منتشر کنند و ثابت کنند که کشته‌اند. ورنه پارسال هم ادعا شد که حافظ سعید رهبر گروه داعش برای ولایت خراسان کشته شده، سه روز بعدش خبر آمد که نه خیر، موشکی که برای کشتن حافظ سعید شلیک شده بود، بر پیکر یک توت بدون شاخ و برگ که از بخت بد خشک هم بوده، اصابت کرده و حافظ سعید زنده است. بعدش ما دیدیم که حافظ سعید دست به چه جنایاتی زد.
آمارهایی که مسئولین امنیتی از کشتن تروریستان بیرون می‌دهند، شبیه مکاتب و معلمین آقای وردک خیالی هستند. منتها با این تفاوت که وزارت‌های داخله و دفاع از این آمارهای خیالی، پول به‌دست نمی‌آورند اما کاکای معارف به‌دست می‌آورد. حالا چرا این آمارهای خیالی از کشتن طالبان و داعش فوق‌العاده خطرناک‌اند؟ شاید حکومت وحدت ملی با این آمارها، می‌خواهد امید به جامعه تزریق کند. اما همین امید کاذب، رفته‌رفته از میلیون‌ها مکتب و معلم خیالی خطرناک‌تر می‌شود. خواهش من این است که اجازه ندهید من زیاد کارشناسی کنم، می‌ترسم یک هفته بعد شما مرا کالبدشگافی کنید.
می‌دانم پیشنهاد بدی است و از لحاظ حقوق‌بشری امکان ندارد. اما من فقط می‌خواستم بگویم که حکومت وحدت ملی در خیالی‌سازی‌ها، هیچ دستِ کمی از حکومت کرزی ندارد، بلکه موفق‌تر از حکومت گذشته عمل می‌کند. من عمداً نخواستم از جنگی که همین‌اکنون در هلمند، بغلان، قندوز، غزنی و سایر ولایات جریان دارد، چیزی بگویم. چون نمی‌خواهم درجه‌ی نگرانی‌تان را به‌سوی 180 بالا ببرم.
آمارهای خیالی
