از آن‌جا که در بعضی مواقع سال ذهن آدم خوب کار نمی‌دهد، ممالک پیش‌رفته تدبیری برای این مواقع سنجیده‌اند. آن تدبیر این است که کمیته‌هایی را ساخته‌اند و موظف کرده‌اند که در چنان مواقعی عقل روی عقل بگذارند و به عموم مردم بگویند که چه کارهایی را نباید بکنند. اکنون، ماه مبارک محرم است و ما با یکی از مسئولان «کمیته‌ی دفاع از قمه نزدن» گفت‌وگویی کردیم که نمی‌خواستیم شما از آن محروم باشید:
ما: بفرمایید، کمی در مورد این کمیته به خواننده‌گان ما اطلاع بدهید.
ایشان: کمیته‌ی دفاع از قمه نزدن یک کمیته‌ی عام‌المنفعه است و مقصود از ایجاد آن آگاهی‌بخشی عمومی است. ما با تبلیغات دروازه‌به‌دروازه و پخش پامفلیت و نشر اطلاعیه و برگزاری سخنرانی و از این قبیل می‌خواهیم به مردم شریف‌مان بفهمانیم که قمه زدن در ماه محرم یا روز عاشورا کار درستی نیست.
ما: یعنی شما رسما به مردم عزادار می‌گویید که قمه نزنند و قمه زدن را کار نادرستی می‌دانید؟ نادرست، ها؟
ایشان: نه نه، سوءتفاهم نشود. ما به ارزش‌های دینی مردم عزیز خود احترام بسیار داریم. قمه زدن کار درستی… نمی‌گوییم که کار نادرستی هست. ولی ببینید این مساله جوانب پیچیده‌یی دارد. در روایت داریم که روزی مقناس بن حوطله‌ی کوفی نزد آن حضرت آمد…
ما: کدام حضرت؟
ایشان: نزد امام دوم علیه السلام. نزد ایشان آمد و گفت که آیا یک مومن می‌تواند به خود ضرر برساند؟ امام گفت که کسی که به خود ضرر بزند، از ما نیست. آن‌وقت این جان‌لاک مان‌لاک نبود که این چیزها را بگوید. متوجه هستید که تعالیم عالیه‌ی ما پیش از اروپایی‌ها این چیزها را به مردم گوشزد می‌کرد. اگر در سخن امام دقت کنید می‌بینید که ایشان ضرر زدن به خود را نادرست می‌داند.
ما: یعنی شما می‌گویید که قمه زدن به معنای ضرر وارد کردن به خود است و بنابراین نادرست است؟
ایشان: نه نه، ببینید این مساله خیلی ظریف است. ما نمی‌گوییم که این کار نادرست است. آن‌چه ما می‌گوییم این است که ما باید به سخنان امامان و پیشوایان خود احترام بگزاریم و خدای نخواسته کاری نکنیم که روح آن‌ها از ما ناراضی شوند.
ما: پس قمه زدن از نظر شما، یعنی کمیته‌ی دفاع از قمه نزدن، کاری است که روح امامان ما را ناراضی می‌کند؟
ایشان: نه، شما باید توجه داشته باشید که ما در جامعه‌یی زنده گی می‌کنیم که…
ما: آها، فهمیدم. تشکر از وقت‌تان.
کمیته‌ی دفاع از قمه نزدن
