سه انتظار افغان‌ها از کنفرانس بروکسل؛ پول، عدالت و امنیت

جلسه‌ی اصلی کنفرانس بروکسل امروز در پایتخت بلژیک با اشتراک نمایندگان 70 کشور و 30 نهاد بین‌المللی برگزار خواهد شد. حکومت افغانستان و اتحادیه‌ی اروپا میزبان این کنفرانس‌اند. کنفرانس بروکسل ادامه‌ی توافقات کنفرانس توکیو در ماه جولای 2012 است که قرار است در آن تعهدات تازه‌ی دولت افغانستان برای کاهش فساد، تقویت خودکفایی، حکومت‌داری خوب، حقوق بشر و صلح و همچنان تعهدات تازه‌ی مالی کشورها و نهادهای کمک‌کننده به افغانستان تا سال 2020 مشخص و اعلام شود.
یکم: حکومت افغانستان با اشتراک در کنفرانس بروکسل انتظار دارد که جامعه‌ی جهانی و مشخصاً کشورها و نهادهای اشتراک‌کننده در کنفرانس، تعهدات تازه‌ی مالی را برای افغانستان تا سال 2020 اعلام کنند. وزیر مالیه‌ی افغانستان گفته است که انتظار دارند این کنفرانس سالانه 3.5 میلیارد دالر را برای انکشاف و توسعه‌ی افغانستان تضمین کند. افزون بر کمک‌های مالی، برای دولت افغانستان حمایت‌های مالی و سیاسی اتحادیه‌ی اروپا و سایر اشتراک‌کنندگان حیاتی است. حمایتی که از منظر اشتراک‌کنندگان کنفرانس، نهاد «دولت» در افغانستان را تقویت می‌کند و زمینه‌ی توسعه‌ی افغانستان را مهیا می‌سازد. از جانب دیگر با توجه به کاهش کمک‌های خارجی به افغانستان، جذب کمک‌های اقتصادی اشتراک‌کنندگان برای دولت افغانستان به معنای حمایت سیاسی از دولت افغانستان است. شرایط بد امنیتی در افغانستان و تحولات سیاسی که در جهان و منطقه در حال وقوع است، مایه‌ی نگرانی حکومت افغانستان است و برای حکومت حیاتی است که همچنان در فهرست اولویت‌های اول جامعه‌ی جهانی و کشورهای بزرگ جهان قرار داشته باشد.
دوم: همزمان با برگزاری کنفرانس بروکسل، جمعی از هواداران و فعالان جنبش روشنایی در نزدیکی‌های محل برگزاری کنفرانس دست به راه‌پیمایی خواهند زد و بنا دارند که حکومت افغانستان را به‌دلیل تبعیض سیستماتیک قومی، نقض عدالت اجتماعی و تحریف ماسترپلان برق افغانستان تحت فشار قرار دهند. این معترضان با راه‌پیمایی در پی آن‌اند که حکومت افغانستان در تحقق عدالت در افغانستان کوشا باشد، رفتار تبعیض‌آمیز را پایان دهد و لین برق 500 کیلوولت وارداتی از ترکمنستان را مطابق به ماسترپلان برق افغانستان از مسیر بامیان – میدان وردک عملی کند. معترضان انتظار دارند که پس از چند ماه تظاهرات و اعتراض مدنی، حامیان حکومت افغانستان صدای آنان را بشنوند و بر دولت افغانستان در راستای تحقق مطالبات آن‌ها فشار وارد کنند.
جنبش روشنایی و معترضانی که امروز با آنان تظاهرات می‌کنند، حکومت افغانستان را متهم می‌کنند که در توزیع و مصرف کمک‌های جامعه‌ی جهانی عدالت اجتماعی و انکشاف متوازن را رعایت نمی‌کند و فساد گسترده در حکومت افغانستان باعث به هدر رفتن کمک‌ها می‌شود.
سوم: افزون بر حضور گسترده و پررنگ مقامات دولتی در کنفرانس بروکسل و حضور معترضان جنبش روشنایی، بخش دیگری از مهاجران افغان نیز با راه‌اندازی تظاهرات خواهان آن هستند که اخراج اجباری مهاجران افغان از اتحادیه‌ی اروپا متوقف شود. این مهاجران به‌دلیل وضعیت بد امنیتی در افغانستان انتظار دارند که اتحادیه‌ی اروپا تصمیم اخراج اجباری آن‌ها را لغو کند و آن‌ها را به کام مرگ در افغانستان برنگرداند. بحث اخراج مهاجرین افغان از اتحادیه‌ی اروپا یکی از بحث‌های مهم در این کنفرانس است. دیروز نمایندگان جامعه‌ی مدنی افغانستان در برابر طرح اخراج اجباری مهاجرین افغان از اتحادیه‌ی اروپا مخالفت کردند و این تصمیم را خلاف اصول حقوق بشری عنوان کردند. اما با این‌وجود، رسانه‌های بین‌المللی فاش کرده‌اند که حکومت افغانستان با اخراج اجباری افغان‌ها از اتحادیه‌ی اروپا توافق کرده‌اند و اتحادیه‌ی اروپا نیز بخشی از کمک‌هایش را مشروط کرده به توافق حکومت برای استقبال از مهاجرین اخراج‌شده‌ی افغان.
بنابراین، افغان‌ها از کنفرانس بروکسل انتظارات متعدد دارند. حکومت در پی به‌دست آوردن کمک‌های بیشتر اقتصادی و سیاسی است، جنبش روشنایی در پی تحقق مطالبات مدنی است و مهاجران نیز در پی تغییر تصمیم اتحادیه‌ی اروپا مبنی بر اخراج اجباری آن‌ها. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی آن است که افغانستان نیازمند کمک‌های بیشتری است. جامعه‌ی جهانی بایستی حمایت‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی بیشتری از افغانستان بکند. اما همزمان با آن، نظارت از عملکرد حکومت به‌عنوان یک حکومت قابل‌قبول برای همه یکی از بحث‌های مهم برای آینده‌ی افغانستان است. حکومت در افغانستان باید این توانایی را داشته باشد که با اجراآت قانونی و عادلانه، رضایت مردم در سراسر افغانسان را فراهم کند و عملکرد حکومت باعث نزاع‌های قومی و گسترش تضادها و نفرت‌های قومی در این کشور نشود.

دیدگاه‌های شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *