دولت افغانستان روز چهارشنبه در کنفرانس کمک‌کنندگان بین‌المللی از کمک‌کنندگان اروپایی می‌خواهد تا خورجین خود را بگشاید. با این استدلال که ایجاد اشتغال از طریق پروژه‌های توسعه‌یی می‌تواند جلو مهاجرانی را بگیرد که این قاره را بی‌ثبات می‌سازند. بیکاری زیاد همراه با رشد ناامنی، سال گذشته بیش از 200 هزار افغان را راهی اروپا ساخت که سبب تشدید بحران مهاجرت در جهان شد.
کشورهای اروپایی برای مقابله با سیل پناهجویان افغان تلاش کرده‌اند و برای بازگردان مهاجران بر دولت افغانستان فشار می‌آورند. اکلیل حکیمی وزیر مالیه‌ی افغانستان روز یک‌شنبه به قانون‌گذاران این کشور گفت: «اگر در مورد وضعیت مهاجران تامل کنیم، افکار عمومی در کشورهای اروپایی تغییر کرده و بر کمک‌ها تاثیر خواهد گذاشت.»
صلاح‌الدین ربانی وزیر امور خارجهی افغانستان نیز گفت که کشورهای اروپایی به افغانستان هشدار داده‌اند که اگر افغانستان در مورد مهاجران اقدامی نکند با خطر کاهش کمک مالی مواجه می‌شود. او به نمایندگان پارلمان افغانستان گفت: «بحران مهاجران سبب تغییر سیاست در کشورهای میزبان شده است. آن‌ها قوانین سختی را پیش روی مهاجران گذاشته‌اند و بارها از افغانستان خواسته‌اند تا در برابر پناهندگان خود مسئولیت‌پذیر باشد.» مقام‌های افغانستان می‌گویند آن‌ها می‌توانند جلوی مهاجرت به اروپا را بگیرند، اما آن‌ها نیازمند حمایت‌های بین‌المللی‌اند تا با ایجاد اشتغال، جلوی مهاجرت جوانان را بگیرند.
پشتیبانی از افغانستان
هر دو مقام (وزیر خارجه و مالیه) رییس‌جمهور غنی و عبدالله عبدالله رییس اجراییه را در کنفرانس بروکسل همراهی می‌کنند، جایی که قرار است مقام‌های افغانستان چهارچوب صلح و توسعه، حکومت‌داری، توسعه‌ی اقتصادی و اصلاحات طی پنج سال را به جامعه‌ی جهانی ارایه کنند.
این کنفرانس به میزبانی مشترک افغانستان و اتحادیه‌ی اروپا برگزار می‌شود، کنفرانسی که در آن نمایندگان بیش از 70 کشور دنیا و 20 موسسهی بین‌المللی در آن شرکت می‌کنند. بان کی‌مون دبیر کل سازمان ملل متحد و جان کری وزیر امور خارجهی امریکا در این کنفرانس سخن‌رانی خواهند کرد. چارچوب توسعه که هدف آن «رسیدن به اعتمادبه‌نفس و رفاه مردم افغانستان است،» نیازمند میلیاردها دالر کمک است.
اکلیل حکیمی برآورد کرد که کمک‌کنندگان متعهد به پرداخت 3.5 میلیارد دالر کمک برای طرح‌های توسعه‌یی خواهند شد. سخن‌گوی وزارت امور خارجه از گفتن این‌که امریکا قرار است چه مقدار از این مبلغ را پرداخت کند، خودداری کرد و جواب این سوال را به سازماندهندگان این کنفرانس رجعت داد.
جیمز کانین‌گهام که از سال 2012- 2014 سفیر امریکا در کابل بود گفت که حمایت‌های گسترده‌یی برای ادامه‌ی تعهدات به افغانستان وجود دارد. او در پنلی که در موسسهی بروکینگز واشنگتن در مورد افغانستان صحبت می‌کرد گفت: «علت دیگر برای خوشبینی این است که این درجه از توافق بین‌المللی تقریبا در هر مورد دیگر بی‌سابقه است.»
ایجاد اشتغال
وقتی افغانستان خواستار میلیاردها دالر کمک می‌شود، خود نیز متعهد می‌شود که با ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی خود را از وابستگی به کمک‌های خارجی برهاند. طرح توسعه پیش‌بینی می‌کند که تا سال 2020 وابستگی دولت افغانستان به کمک‌های خارجی از 70 درصد به 40 تا 50 درصد کاهش یابد، به‌گونه‌یی که درآمد داخلی از 10،3 درصد به حدود 14 فیصد می‌رسد. ایجاد اشتغال کلیدی است که نه‌تنها افغانستان را از وابستگی به کمک‌های خارجی می‌رهاند، بلکه می‌تواند از مهاجرت دسته‌جمعی نیز پیش‌گیری کند.
براساس پیش‌نویس طرح توسعه «بدون افزایش چشم‌گیر در ایجاد اشتغال، افغان‌ها به فعالیت‌های خطرناک مانند، تولید مواد مخدر، مهاجرت و پیوستن به شبکه‌های جنایی خشونت‌آمیز متوسل خواهند شد.» این طرح برای به ثمر نشستن نیازمند زمان و حمایت دوام‌دار کمک‌کنندگان است.
براساس این طرح: «توسعه‌ی پایدار به افغانستان کمک خواهد کرد تا با چالش‌های زیاد مقابله کند، به فقر پایان دهد و ضمانتی باشد برای صلح و امنیت پایدار برای کشور، [تحقق این امر نیازمند زمان] بیش از یک نسل خواهد بود.» کنفرانس بروکسل کم‌تر از سه ماه پس از نشست سران ناتو در وارسا برگزار می‌شود. در آن نشست سران ناتو توافق کردند که با پرداخت سالانه 3 میلیارد دالر، طی چهارسال آینده نیروهای امنیتی افغانستان را کمک کنند.
امریکا سالانه رقم درشت 3،5 میلیارد دالری برای حمایت از 350 هزار نیروی نظامی افغانستان می‌پردازد، بر علاوه یک میلیارد دالر دیگر را در توسعه‌ی افغانستان کمک می‌کند. به گفته‌ی کانین‌گهام، ایالات متحده و متحدان آن برای حمایت از اصلاحات و توسعه در افغانستان منافع مشترک دارند. او گفت: «بخشی از برنامه‌های سیاسی قبلا جا افتاده است تا نشان دهد که تعامل و مشارکت بین‌المللی در افغانستان برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت.»