نشست بروکسل که با حضور نمایندگان 70 کشور جهان و حدود بیست سازمان ب‌ن المللی هفته‌ی گذشته دایر شده بود، با تعهدات جدی جهان به افغانستان به همراه بود. در این نشست حامیان افغانستان به جهان تعهد نمودند که 15.2 میلیارد دالر را تا سال 2020 به این کشور کمک می‌کنند. این کمک‌ها عمدتاً در بخش‌های زیربنایی، حکومت‌داری خوب، مبارزه با فساد، بهبود حقوق بشر به‌خصوص بهبود وضعیت زنان و بخش‌های دیگر مصرف خواهند شد.
حکومت افغانستان از مدت‌ها پیش تلاش‌های گسترده‌یی را به راه انداخت تا بتواند حمایت‌های بین‌المللی را در نشست بروکسل به‌دست آورد. این نشست به‌دلایل مختلف برای افغانستان اهمیت داشت و چگونگی تعهدات جامعه‌ی بین‌المللی چشم‌انداز آینده را تا حدودی روشن می‌سازد. در حالی‌که افغانستان با مشکلات شدید مالی مواجه است و دولت نمی‌تواند به تنهایی از عهده‌ی مشکلات برآید، کمک‌های جهانی جان دوباره‌یی به وضعیت نیم‌بند اقتصادی کشور خواهد داد و دست‌کم دولت را از ورشکستگی کامل اقتصادی نجات خواهد داد. مبالغ تعهد شده برای چهار سال آینده‌ی افغانستان، رقم قابل ملاحظه‌یی است و در صورتی‌که این کمک‌ها به‌درستی مصرف شوند، بی‌گمان گره بسیاری از مشکلات را باز خواهند کرد. با وجود این خوش‌بینی، سایه‌ی سنگین فساد همانند گذشته بر این کمک‌ها و منابع مالی کماکان وجود دارد و هیچ تضمینی نیست که حکومت بتواند از آن در جهتی موثر و مطلوب استفاده کند.
علاوه بر اهمیت اقتصادی نشست بروکسل، اجماع جهانی در مورد افغانستان به‌لحاظ سیاسی نیز اهمیت دارد. نمایندگان کشورهای جهان به‌خصوص حامیان افغانستان یک‌صدا از ثبات سیاسی و نظام موجود حمایت کردند و این حمایت می‌تواند حکومت را در وضعیت بهتری قرار دهد. حمایت سیاسی نمایندگان کشورهای حامی افغانستان هم در بعد داخلی و هم در بعد خارجی اهمیت زیادی برای حکومت افغانستان دارد. در حالی‌که اختلافات و شکاف‌ها در درون رو به تشدید است، حمایت‌های گسترده‌ی جهانی می‌تواند حکومت را در موضع برتری قرار داده و معاملات سیاسی جناحی در داخل افغانستان را سمت‌وسوی تازه‌یی ببخشد. طبعاً حکومت افغانستان از تعهدات جدید جهانی به‌مثابه‌ی یک دست‌آورد یاد خواهد کرد و آن‌را در معاملات جناحی به‌عنوان یک وزنه‌ی اعتباری پیش‌کش خواهد کرد. در بعد خارجی نیز حمایت‌های جهانی می‌تواند متضمن تقویت جایگاه افغانستان در مناسبات منطقه‌یی گردد. از آن‌جایی‌که بسیاری از کشورهای منطقه و جهان نگران فروپاشی نظم موجود در افغانستان بودند و یا به‌نحوی درصدد راه‌اندازی سناریوی جدید دراین کشور بودند، حمایت‌های قوی بین‌المللی از افغانستان می‌تواند اطمینان تازه‌یی را بر روابط منطقوی ایجاد کند و نگرانی‌های بسیاری از همسایگان افغانستان به‌خصوص کشورهای آسیای میانه را تا حدودی مرفوع سازد. این حمایت‌ها در روابط افغانستان و پاکستان که اخیراً رو به تنش گراییده نیز بی‌تاثیر نخواهد بود و حکومت افغانستان با جلب این حمایت‌ها، با اطمینان بیشتری عمل خواهد کرد.
کنفرانس بروکسل در حالی برگزار گردید که اکثر کشورهای جهان نسبت به کمک‌های‌شان طی یک‌ونیم دهه‌ی گذشته بی‌باور شده بودند. سال‌ها کمک و میلیاردها دالر هزینه‌‌یی را که آن کشورها در افغانستان به مصرف رسانده بودند، به‌دلیل عدم تغییر وضعیت در افغانستان بی‌میلی‌های زیادی را برای تداوم این کمک‌ها به‌وجود آورده است. به‌نظر می‌رسد تعهدات جدید در کنفرانس بروکسل به‌دلیل آن نیست که وضعیت در افغانستان بر وفق مراد است، بلکه این کمک‌ها به‌دلیل ناگزیری‌هایی است که جامعه‌ی بین‌المللی نمی‌تواند پس از سال‌ها کار و هزینه آن‌را به یکبارگی رها کند و از دست بدهد. بنابراین، علی‌رغم تعهدات قوی بین‌المللی در این نشست، افغانستان باید سازوکارهای جدی‌یی را برای خودکفایی افغانستان انجام دهد، زیرا این تعهدات همیشگی و پایدار نخواهد بود.
