امروز به جمع رهبران و نمایندگان 70 کشور و 20 سازمان و نهاد بین‌المللی در کنفرانس بروکسل در مورد افغانستان پیوستم. بانک جهانی، همراه با شریکانش در بخش توسعه، تداوم حمایتش از مردم افغانستان را وعده دادند و اقداماتی را برای کمک به افغان‌ها مشخص کردند تا رویای زندگی در آرامش و رفاه‌شان را محقق سازند.
افغانستان از سال 2001 بدین‌سو راهی طولانی را پیموده است و در شرایط بسیار چالش برانگیز به پیشرفت‌های زیادی نایل آمده است: سن متوسط از 44 سال به 60 سال افزایش یافته است، مرگ‌ومیر مادران بیش از سه چهارم [هفتاد و پنج‌درصد] کاهش یافته است و این کشور اکنون 18 میلیون مشترک تلفن همراه دارد که در سال 2001 این رقم تقریبا صفر بود.
با این‌حال، چالش‌های فراوانی هنوز پابرجااند و نزدیک به 40 درصد افغان‌ها در فقر به سر می‌برند و تقریبا 70 درصد جمعیت آن بی‌سواد است. این وضع، با ناامنی فزاینده، بازگشت 5.8 میلیون مهاجر و 1.2 میلیون تن از بیجاشدگان داخلی بدتر شده است. همچنین کارهای زیادی باید در زمینه‌ی اشتغال‌زایی برای 400 هزار تن که هر ساله وارد بازار کار می‌شوند، انجام شود.
به این‌منظور، اینجا پنج اولویتی ذکر می‌شود که باید به آن رسیدگی کنیم تا از یک آینده‌ی مرفه‌تر و امن‌تر برای تمام افغان‌ها اطمینان حاصل شود:
کمک برای آینده‌ی افغانستان حیاتی است. آینده‌ی افغانستان به‌شدت به کمک در سال‌های آینده وابسته است. افزایش کمک‌ها و سهم فزاینده‌ی کمک‌هایی که از طریق بودجه‌ی حکومت به مصرف خواهند رسید، حیاتی است. این کمک‌ها برای تامین مالی سرمایه‌گذاری‌های عمومی/همگانی که افغانستان را در یک مسیر بالاتر و طولانی‌مدت رشد اقتصادی قرار خواهد داد و بهبود همزمان استانداردهای زندگی، کاهش فقر و تولید درآمد که به مرور زمان جای کمک را خواهد گرفت، نیاز است. بدون چنین سرمایه‌گذاری‌هایی، چشم‌اندازهای رشد محدود هستند و خطرات جنگ بالا باقی خواهد ماند.
زراعت، سرمایه‌گذاری روی سرمایه‌ی انسانی و تحریک نیروی کار، آینده‌ی افغانستان را تشکیل می‌دهند. 61 درصد افغان‌ها از زراعت دستمزد دریافت می‌کنند و افزایش بهره‌وری زراعت، مستقیم‌ترین راه افزایش درآمد و فرصت‌های شغلی است. سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش و صحت نیز برای هر استراتژی رشد حیاتی است – وقتی اکثریت جمعیت بی‌سواد هستند و 3 میلیون کودک به مکتب نمی‌روند، رشد فراگیر غیرممکن است. علاوه بر این، کمک به کارگران افغان در یافتن شغل با معاش رقابتی در خارج [از افغانستان]، از طریق موافقت‌نامه‌های رسمی مهاجرت با دیگر کشورهای جهان، فرصت‌هایی را خلق می‌کند تا فشارها بر بازار کار کاهش یابد. این کار، ارسال وجوه (پول) را افزایش می‌دهد و سرخوردگی‌ها در میان جوانان که می‌تواند باعث نزاع و جنگ شود را رفع می‌کند.
از پتانسیل معدن و هیدروکاربن افغانستان باید استفاده شود. زراعت می‌تواند رشد و اشتغال به ارمغان بیاورد، اما تنها صنایع استخراجی می‌تواند درآمد و صادرات کافی برای حکومت خلق کند تا کاهش منتظره‌ی کمک‌ها جبران شود. خطرات مدیریتی‌یی که صنایع استخراجی را احاطه کرده‌اند واقعی است، اما باید با کمک جامعه‌ی جهانی موفقانه مدیریت شود و این کار شدنی است.
یکپارچکی منطقه‌یی با کشورهای همسایه باید تشویق شود. ایجاد روابط نزدیک‌تر تجارتی با کشورهای منطقه، ترانزیت انرژی را تقویت خواهد کرد و فرصت‌های بیشتر صادرات کالاهای زراعتی و استخراجی را ایجاد خواهد کرد. علاوه براین، ترانزیت انرژی و اتصال تکنالوژی معلوماتی در منطقه این پتانسیل را دارا است تا درآمد بیشتری خلق کند. باتوجه به این‌که منابع برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های کمیاب است، به سکتورهای تولیدی کلیدی، از جمله زراعت برای تولید داخلی و صادرات و بعد معدن، باید اولویت داده شود.
سرانجام، احتمالا شکنندگی در افغانستان همچنان ادامه خواهد یافت. ضعف نهادی و منازعات خشونت‌آمیز به‌سرعت حل‌شدنی نیست و چالش این است که با وجود این واقعیت‌ها، زمینه‌ی سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و رشد اقتصادی فراهم شود.
سرمایه‌گذاری در تحول اجتماعی به‌منظور محافظت خانواده‌ها از تاثیرات بلندمدت فاجعه‌های طبیعی و خشونت فرقه‌یی، گزینه‌های احتمالی هستند. یک برنامه‌ی تحول با هزینه‌ی سالانه حدود 210 میلیون دالر، می‌تواند 5 درصد جمعیت را تحت پوشش قرار بدهد و فقر غذایی را به نصف کاهش بدهد. راه رسیدن افغانستان به رفاه احتمالا طولانی است و حالا زمان آن است که با حمایت‌مان از این کشور به پیش برویم.
به این‌منظور، بانک جهانی پیشنهاد می‌کند کمک مالی‌اش برای افغانستان را به‌صورت کل افزایش بدهد و تضمین می‌کند که سرمایه‌گذاری‌های خصوصی بین‌المللی و داخلی را با درنظرداشت شکنندگی این کشور تشویق خواهد کرد. در این زمان چالش برانگیز، ما به حمایت از مردم افغانستان ادامه خواهیم داد تا آینده‌ی‌شان را بسازند و با اتکا به خود، به رفاه و صلح دست یابند.
06_September_2015_OFWMP Project World Bank_Bamiyan_Afghanistan
Haji mohammad Hussain who is 60 says, âBefore it took three hours for me to get water in my farm. This has resulted in many damages at farms but now the water arrives in 20 minutes so that the amount of damages decreased.
پنج اولویتِ کمک به توسعه‌ی افغانستان
بانک جهانی/آنت دیکسن
ترجمه: حمید مهدوی