همه در پارلمان، اما جای معتادان خالی!
دیروز، دوشنبه، 3 عقرب 1395، مجلس نمایندگان وزیران داخله، مبارزه با مواد مخدر و صحت عامه را به مجلس فراخوانده بود. پارلمان کشور بعد از آن‌که گزارش مشترک سازمان ملل و وزارت مبارزه با مواد مخدر نشر شد و در آن از افزایش ده درصدی کشت و 43 درصدی تولید مواد مخدر نسبت به سال قبل سخن گفته شده بود، این سه مقام را به‌عنوان مسئولین در خانه‌ی ملت (!) فراخوانده بود تا وضاحت دهند. البته تا یادم نرفته، بگذارید بگویم که وزیر داخله یک مقام پایین‌تر اما فهیم‌تر از خود را نیز با خود آورده بود.
چندی قبل یکی از مقام‌های وزارت داخله گفته بود که شماری از وکلا در تولید و ترافیک مواد مخدر دست دارند و مبارزه‌ی وزارت داخله علیه مواد مخدر را ناکام می‌کنند. در کنار این ادعا، ادعای دیگری که وجود دارد این است که وکلای پارلمان در تعیینات وزارت امور داخله دخالت می‌کنند و هر وکیل تلاش دارد دوستان و اعضای فامیل خویش را به‌حیث قوماندان امنیه در ولایت‌ها و ولسوالی‌ها جابه‌جا کنند. اما وزیر امور داخله این‌ها را رد کرده گفت: شما وکلای باعزت مردم افغانستان هیچ نقشی در تعیینات وزارت امور داخله ندارید. شما هیچ سهمی در تولید و ترافیک مواد مخدر ندارید. وی سپس از وکلای پارلمان با نرم‌ترین الفاظ معذرت خواست و قول داد که حداقل تا زمانی که او وزیر داخله است، هیچ مقام وزارت داخله از این اشتباهات نکند (نگوید که وکلای پارلمان هم در تولید و قاچاق مواد مخدر شریک‌اند).
بعد از وزیر امور داخله، وزیر صحت عامه لب بگشود. وی گفت کارهایی که ما می‌کنیم بی‌فایده است. ما معتادین را تداوی می‌کنیم، بعد از تداوی که دوباره وارد جامعه شدند، از فشار فقر، بیکاری، ناامنی، فساد در ادارات دولتی، تمایل شدید به استعمال دوباره‌ی مواد مخدر، فراوان بودن ساقی‌ها و حمایت ساقی‌ها از سوی قدرت‌مندان، دوباره به اعتیاد روی می‌آورند. این‌گونه اگر حکومت 249 وزارت مبارزه علیه مواد مخدر هم بسازند و در راس آن شما وکلای صادق و فداکار مردم را هم بگمارند، بازهم بی‌فایده است. وی در بخش دیگر از گلایه‌هایش گفت: حقوق بشر دست ما را بسته، ما معتادین را به خاطر احترامی که به حقوق بشر داریم، به زور تداوی نمی‌توانیم. صبح تا شب منتظر می‌مانیم که کدام معتاد داوطلبانه بیاید تا ما آن را تداوی کنیم. اما این معتادین از احترام ما به حقوق بشر سوء استفاده می‌کنند و حاضر به تداوی نمی‌شوند.
بعد از وزیر صحت عامه، وزیر مبارزه با مواد مخدر آمد روی استیج. او گفت ناامنی دلیل اصلی افزایش کشت و تولید مواد مخدر است. او گفت اگر وزارت امور داخله همچنان در تامین امنیت شهرها و ولسوالی‌ها ناکام باشد، تا سال دیگر ممکن کشت و تولید مواد مخدر، 72 درصد افزایش یابد و ما و شما وکلای باعزت مردم غیور و قهرمان افغانستان نیز به جمع معتادین بپیوندیم.
بعد از وزیر مبارزه با مواد مخدر، معین مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله روی استیج آمد. او که قبلاً گفته بود بعضی از وکلا مافیای مواد مخدر اند، حرف خویش را پس گرفت و معذرت خواست و قول داد که از این به بعد، زور نادیده پُف نکند! وی گفت که حدود سه میلیون نفر مصروف کاروبار مواد مخدر اند و معینیت مبارزه با مواد مخدر، 2500 نفر تشکیل دارد که یکی‌اش خود بنده هستم. ما نمی‌توانیم جلو این سه میلیون نفر را بگیریم. این‌که وزیر صاحب داخله میگوید اراده‌ی ما قاطع است، درست است. اما این اراده، 15 سال است که قاطع است و شما می‌بینید که نتیجه ندارد. خوب است که حرف‌های هوایی نزنیم.
در ادامه، سلسله‌ی بحث افتاد به دست نمایندگان. یکی از وکلا گفت: اگر ما مافیای مواد مخدر نباشیم، حتماً در تولید و ترافیک تریاک سهم داریم.
اما جای معتادین در بحث دیروز خالی بود. یکی از همین معتادان که به زحمت تا پل سرخ آمده بود و می‌خواست پارلمان برود اما انرژی‌اش را نداشت، گفت: دلوغ میگن، خودشان تاجله، نفلای شان ساقیه، پولیشای شان شلیکه، مبالژه ممالژه دلوغه. ژندگی ما، تجالت اوناشت. هل چه معتاد ژیاد باشه، ژندگی اونا بهتل میشه. مافیام خودشانه، ساقی‌ام خودشانه، پولیش‌ام خودشانه، قاژی‌ام خودشانه، ای بی‌شلفا… باژ نام معتادینه بد می‌کنند. شما مواد پخش نکنین، امیقه معتاد یا جول میشن، یا می‌میلن. جوانای دیگه هم گلفتال نمیشن. شما پخش می‌کنین، پول تانه گلفته ده لستولانتای لوکس لفته نان می‌خولین، عشق تانه می‌کنین، چکل تانه می‌ژنین، باژ گپ مبالژه‌ام می‌ژنین. دلوغ‌گویای بی‌شلف!
دلوغ‌گویای بی‌شلف!
