زندگی در عصر کنونی، بیش از همه بهواسطهی دو ویژگی، از زندگی در اعصار پیشین فاصله میگیرد؛
یک: غلبهی دنیای مجازی بر دیگر سویههای زندگی. نتیجهی این امر، جلوگیری از هدر رفتن فرصت و زمان است و انجام کار و کردارها، در طی حداقل زمان ممکن. این یعنی: شکست زمان.
دو: لغزندگی و سیالیت زندگی. زندگی امروزی، شکل کلاف سردرگمی را به خود گرفته است که انصافن نه میتوان برای آن مبدایی تعیین کرد و نه مقصد از قبل معلوم است. شاید هدف فقط رفتن است، دویدن؛ رسیدن (به کجا؟)، حرفی نیست. منتها نباید ماند، نمیتوان ماند.
جمع منطقی این دو مورد، میشود پس انداز کردن زندگی، یعنی «پارکور»: پشت سر گذاشتن موانع با حرکت روشمند و زیرکانه. یعنی آنچه که واقعیت عصر ماست و باید آگاهانه به سراغ آن رفت.
پارکور نمادی است از تلاش و تقلای انسان در هر زمانی، بهخاطر رهایی خودش از قید ماندن در روزمرگی و صغارت فکر و اندیشه. تقلایی متفاوت، گام برداشتن به یاری اندیشه.
شاعر و نویسندهی خوب و پرتلاش ما، زینت نور عزیز، با ایجاد سایت «پارکور ادبی» زمینهی این تقلا را برای ما فراهم کرده است. پارکور ادبی، زبان روایی ماست. نمیتوان موانع را عبور کرد، مگر اینکه با روایت آنها، جان خود را از آن بار سنگین، سبک نمود. از صاحبان قلم و تفکر و یاران متن و اندیشه میخواهم در معرفی سایت «پارکور ادبی» سهم بگیرند، برای سایت خود بنویسند و بخوانند.
این اقدام بنیادی برای جامعهی فرهنگی-ادبی ما و بهخصوص برای زینت نور گرامی، فرخنده باد.
آدرس سایت:
http://parkour.negaah.ca