در سلسله‌ی حملات انتحاری تروریستان و تقبیح‌های انفجاری وروریستان، دیروز قلب دادگاه عالی کشور خونین، داغ‌دار، تکه‌تکه، پارچه‌پارچه و شهید شد. طبق معمول، کشته‌ها و زخمی‌های این حادثه به شفاخانه‌ها توزیع شدند. مقامات بلندپایه‌ی دولتی نیز یکی پس از دیگری، این حمله را تقبیح کردند. اما آیا خبر دارید که متن تقبیح‌های مقامات در پایان به رای‌گیری گذاشته می‌شود و کارشناسان عرصه‌ی تقبیح، آن‌را از بهترین تقبیح تا بدترین تقبیح درجه‌بندی می‌کنند؟
پروسه این‌گونه است: انفجار می‌شود. بعداً که معلوم شد چند کشته و چند زخمی برجای مانده، مقامات شروع به تقبیح می‌کنند. کارشناسان تقبیح در گوشه‌یی جمع می‌شوند و مقامات حکومتی را به نام «تقبیح‌کوونکی‌ها» یاد می‌کنند. سپس تقبیح‌نامه‌ی مقامات را کنارهم قرار می‌دهند. از میان آن‌ها، بهترین و بدترین تقبیح را انتخاب کرده و به حکومت تقدیم می‌کنند. گفته می‌شود که هیچ تعصب قومی-مذهبی-سمتی-لسانی اعمال نمی‌شود. حالا این شما و این جملات تقبیحیه‌ی مقامات و در آخر نتیجه‌گیری.
رییس‌جمهور: تروریستان یک بار دیگر ثابت ساختند که دین مبین اسلام را هیچ نمی‌فهمند. من برای آن‌ها تقبیح طویل، برای شهدا بهشت جلیل، برای زخمی‌های شفای عاجل و برای بازمانده‌ها، صبر ثقیل از دربار آن متعال بی‌بدیل خواهانم.
رییس اجرائیه: دشمنان برف‌کوچ دل که در اصل هیچ رحم ندارند و در قدرت هیچ سهم ندارند و از اسلام عزیز هیچ فهم ندارند، این بار بر دادگاه عالی انتحار کردند. خداوند آن‌ها را به ذلت، شهدا را به مغفرت، زخمیان را به صحت، بازمانده‌ها را به طاقت و مردم شریف افغانستان را انشاءالله به فرصت گرفتار کند.
وزیر داخله: تروریستان دشمنان قسم‌خورده‌ی افغانستان‌اند، متاسفانه آن‌ها بسیار خون‌گرم دارند، از زندگی شرم دارند و خوب می‌فهمند که مقامات افغانستان دل نرم دارند، بناءً یک‌صدونودسه مرتبه به این دشمنان لعنت باد که ستره‌محکمه را زدند. سوال من از این تروریستان این است که شما از خود مادر ندارید، برادر ندارید، خواهر ندارید؟
وزیر دفاع: متاسفانه یک بار دیگر انتحار، شهید شدند بیست نفر بسیار، زخمی در حدود پنجاه‌وچهار، ماردُم عزیز داغ‌دار و من بازهم قهر شدم سر سکرتر خود که زود تلفن مه بیار و به رییس‌جمهور زنگ زدم که ابراز تاسف بی‌شمار خدمت رییس صاحب جمهار.
رییس امنیت ملی: دشمنان بنگی با دل‌های سنگی، نه شرمی نه ننگی، تو بیست‌وچار ساعت با مردم افغانستان در جنگی! السلام علیکم و رحمته‌الله و برکاته. بعداً تقاضای ما از رییس صاحب جمهور این است که این جمعه را نه، جمعه‌ی بعدی را برای قربانیان ستره‌محکمه، فاتحه‌ی ملی اعلام کند. چرا که این جمعه را تقدیم ارواح شهدای برف‌کوچ کرده‌است. ما یقین داریم که ملت افغانستان مثل کوه از کنار این حمله‌ی متجاوزانه عبور خواهند کرد. روح شهدا شاد، تن زخمی‌ها آباد، خانه‌ی تروریستان بادباد باد! ها راستی، برای بازماندگان هم دعا می‌کنم که به این زودی‌ها، نوبت‌شان نرسد.
پارلمان: ما با اکثریت آرا، برادرا و خواهرا، این حمله‌ی انتحاری را، محکوم می‌کنیم. ما تعهد می‌کنیم که تروریستان را از مملکت گم می‌کنیم. هدف ما از این کار منافع شخصی نیست، بلکه برای مردم می‌کنیم. ما این وطن را خرمن‌گاه گندم می‌کنیم و هر بچه‌ی وطن را به جان دشمنان افغانستان گژدم می‌کنیم.
مجلس سنا: تروریست به کسی گفته می‌شود که تروریست باشد. اگر یک انسان که فرق نمی‌کند از کجای دنیا باشد، وقتی به افغانستان می‌آید و حمله‌ی انتحاری می‌کند، بد می‌کند. پدر خود را نالد می‌کند. گُه می‌خورد، به حجم بسیار انبوه می‌خورد. بی‌شرف هستند، ناخلف هستند. لعنت خداوند منان و نفرین مجلس سنان شامل حال‌شان باد.
کمیسیون حقوق بشر: تحقیقات ما جریان دارد که این یک جنایت بشری است یا یک خصومت شخصی. در هر صورت، ما فعلاً محکوم می‌کنیم.
یوناما: ما نگران بودیم، نگران هستیم و نگران خواهیم بود. پیشنهاد ما به حکومت این است که لطفاً دیوارهای کانکریتی را دو قطاره دور و بر خانه‌های مقامات و ادارات دولتی افغانستان بچینید و این‌قدر مایه‌ی نگرانی ما نشوید.
در اخیر کمیته‌ی داوران کمیسیون بررسی تقبیح‌کوونکی‌ها، با اختلاف آرا نتیجه‌ی نهایی را به انتحار و انفجار بعدی موکول کردند. آن‌ها گفتند که پیشرفت محسوسی در تقبیحات مقامات حاصل شده. از حالت نثر خشک و تکراری، به جملات موزون تبدیل شده.
تقبیح کوونکی‌ها
