Farid Bahman

از واخان تا نیمروز، از تورخم تا اسلام‌قلعه، از حیرتان تا اسپین ‌بولدک، هرچه انسان است، هزاره است، هرچه افغان است، هزاره است. ما در همین ۳۱ نفر زنده هستیم. ما در ۳۱ نفر اشرف‌المخلوقات هستیم. ما در همین ۳۱ نفر اسیر انسان هستیم. ما تمامی مردم افغانستان هزاره هستیم. ما از یک حنجره صدا می‌زنیم که بس است! ظلم بس است! رهای‌مان کن! زندانی بودن و اسیر بودن بس است. تو هم که اسیرم کردی، هزاره هستی این را بدان و به خود خوب نگاه کن، تو هم هزاره هستی. در اسارت من، اسارت تو هم است و در آزادی من، آزادی تو. رهایم کن‌، رهای‌مان کن. رها کن خود را.