نزدیک به یک سال از حاکمیت طالبان در کشور می‌گذرد اما هزاران آواره از جنگ طی سال‌های قبل تاکنون آواره‌اند و به خانه و کاشانه‌ی‌شان در ولسوالی‌ها برنگشته‌اند.
در این میان، ولایت شمالی فاریاب شاهد بیشترین شمار آوارگان جنگی بود. مسئولان وقت شمار بیجاشده و آوارگان جنگ در این ولایت را بیش از ۳۰ هزار خانواده می‌گفتند اما تاکنون شمار این خانواده‌ها در شهر میمنه، مرکز فاریاب و مراکز ولایت‌های همجوار سرگردان اند و به خانه‌های‌شان برنگشته‌اند.
آوارگان می‌گویند که روستانشینان در فاریاب همه‌ی داروندار شان را به‌شمول سرپناه، یک‌بار در جنگ‌های طالبان و نیروهای امنیتی از دست داده‌اند و دیگر توان ندارند که دوباره برگشته و برای خود سرپناه آباد کنند.
آنان عوامل دیگری برنگشتن شان را خشک‌سالی‌های پی‌هم و نبود کار کشاورزی و دامداری در روستاها عنوان کرده می‌گویند که در روستاها همه‌چیز خشک شده است و امرار معیشت نیز دشوار شده است.
گل‌محمد، یک تن از آورگان جنگ که از سال‌های قبل در شهر میمنه، مرکز ولایت فاریاب آواره شده است، می‌گوید که ۵۰ خانواده از یک روستا آواره شده و به مرکز این ولایت آمده بودند. از این جمع ۳۰ خانواده در ماه‌های اخیر دوباره به روستای‌شان برگشته‌اند اما ۲۰ خانواده‌ی دیگر هنوز در شهر میمنه سرگردان اند.
گل‌محمد می‌گوید خشک‌سالی‌های پی‌هم سبب شده که دهقانی و مالداری در روستای‌شان بکلی از بین برود. چون روستانشینان بغیر از کارهای کشاورزی و دامداری دیگر درآمد ندارند، همین سبب شده که تصمیم بگیرند دیگر برنگردند.
به‌گفته‌ی این آواره‌ی جنگ: «در شهر میمنه با غلطک‌دستی غریبی و کاسبی کرده امرار معیشت می‌کنم.»
غلام‌فاروق، یکی دیگر از آوارگان جنگ در شهر میمنه می‌گوید بنابر نبود کارهای کشاورزی و مالداری در روستاها دیگر به خانه‌اش برنمی‌گردد؛ چون نمی‌تواند خرج روزگار و خانواده‌اش را پیدا کند.
غلام‌فاروق، از نبود کار در شهر میمنه، مرکز فاریاب نیز شکایت کرده می‌گوید: «با کارگری روزانه ۲۰۰ الی ۳۰۰ افغانی پیدا می‌کنم. با این وضعیت بالا بودن نرخ‌ها در بازار، تنها پول نان خشک خانواده‌ام می‌شود.»
این آوارگان از حکومت سرپرست طالبان تقاضای کمک‌های مالی کرده می‌گویند: «حکومت ]طالبان[ برای ایجاد شغل در روستاهای ما تلاش کنند تا دیگر از این بیشتر سرگردان و بیجاشده نباشیم و به خانه و کاشانه‌ی‌مان برگردیم.»
در همین حال، مسئول یک نهاد خیریه که از افشای نامش خودداری کرد، می‌گوید که وضعیت اقتصادی آوارگان جنگ در این ولایت وخیم است و کسانی که تاکنون در جاهای اصلی‌شان برنگشته‌اند از وضعیت بد اقتصادی‌شان است.
به‌گفته‌ی وی، اگر حکومت سرپرست طالبان برای آوارگان که محتاج دیگران اند، در ولسوالی‌ها و روستاها کمک‌های غذایی برساند و زمینه‌ی اشتغال را فراهم کند، هیچ آواره‌ای در شهرها نمی‌ماند و دوباره به‌جاهای اصلی‌شان برمی‌گردند.
مسئولان ریاست مهاجرین و عودت‌کنندگان فاریاب با تأیید وضعیت آوارگان می‌گویند پس از حاکمیت طالبان و ختم جنگ‌ها اکثر آوارگان به مناطق شان برگشته‌اند.
مسئولان ریاست مهاجرین فاریاب همچنان می‌گویند تا هنوز شماری از آوارگان جنگ که به مناطق شان برنگشته‌اند، زیر حمایت حکومت و نهادهای کمک‌کننده‌ی بشردوستانه قرار دارند.
آوارگان جنگ‌های داخلی در حالی از وضعیت بد معیشتی و نبود کار شکایت دارند که سازمان جهانی غذا بارها از وضعیت رقت‌بار افغانان و نبود غذای کافی به خانواده‌ها گزارش‌های نشر کرده است.