نقش مبل و فرنیچر در دکوریشن
مبل و فرنیچر از زمانه‌های خیلی دور میان مردم ما عام بوده و آن‌ها بنابر دلایلی در خانه‌ها، دفاتر، باغچه، آشپزخانه، اتاق خواب و اتاق مطالعه و نشیمن خودشان از این وسایل تزیینی استفاده می‌کردند.
استفاده از مبل هرچند مصارف زیادی لازم دارد اما زیبایی و راحتی فراوانی را به بار می‌آورد و دشواری‌های زیادی را در جای بودوباش مرفوع می‌سازد.
هر انسان برای یک زندگی زیبا و آرام خوش دارد دکوریشن خوبی برای منزل‌اش داشته باشد. این کار از میز تلویزیون، فرش‌ها، تابلوها، میز غذاخوری، نحوه نورپردازی منزل، گلدان‌ها و بسیاری از وسایل دیگر با نحوه چیدن مبل و براساس تغییر موقعیت آن‌ها در اتاق‌ها و منزل مشخص می‌شود.
شما تصور کنید وقتی در خانه اتاق مطالعه‌ی‌تان با دکوریشن روشن تزیین شده باشد و آشپزخانه هم با قرار گرفتن الماری و میزهای یک‌رنگ چیده شده باشد و اتاق خواب با تخت آن و اتاق نشیمن با کوچ‌های زیبا دکوریشن شده باشد چه حس عالی برای فرد رخ می‌دهد که در آن زندگی می‌کند. اما این موضوع در افغانستان و مخصوصا در قندوز به ندرت دیده می‌شود. دلیل آن‌هم مشکلات و چالش‌های اقتصادی باشندگان آن است.
ده درصد باشندگان قندوز افرادی هستند که وضعیت اقتصادی‌شان نسبتا خوب است و به مبل و فرنیچر اهمیت می‌دهند؛ بقیه مردم زندگی عادی با فرش و دوشک‌ها را انتخاب می‌کنند.
در بیست سال اخیر باشندگان قندوز در دفاتر ادارات و منازل شان از مبل‌های تزیینی کار می‌گرفتند و مبل‌فروشان هم فروشات خوبی داشتند، اما پس از سقوط حکومت و روی‌کارآمدن طالبان، کاروبار مبل در این ولایت با رکود مواجه شده است. دلیل آن‌هم مشکلات اقتصادی مردم، کاهش فعالیت‌های نهادها و مؤسسات خارجی و بلند رفتن مواد خام برای سازندگان آن گفته می‌شود.
وضعیت مبل و فرنیچرفروشان
محمدبصیر، یک تن از مبل‌فروشان شهر قندوز می‌گوید پس از تحولات اخیر در کشور، از یک سال بدین‌سو کاروبارشان کاهش چشم‌گیری یافته است. به‌گفته وی، قبلا بازار این صنعت خوب بود و مشتریان آن‌ها را دفاتر خارجی، مؤسسات و ادارات حکومتی تشکیل می‌دادند. او می‌افزاید در حالی حاضر فروشات شان با رکود مواجه است و مردم عادی موارد چون الماری، تخت و میز خریداری می‌کنند.
الله‌محمد، از دکان‌داران موبل و فرنیچر در قندوز می‌گوید در گذشته روند کار شان خوب بود اما اکنون در حدود ۷۰ درصد کاهش یافته است. او می‌افزاید به‌دلیل کاهش کاروبارشان چند ماه است کرایه دکان را نپرداخته‌اند و مالیات مستوفیت را هم از جیب شخصی‌شان پرداخت می‌کنند.
عبدالرحیم، یک تن دیگر از دکان‌داران مبل و فرنیچر در ولایت قندوز می‌گوید با توجه به نبود بازار و کاهش نرخ‌ها بهای مواد خام نیز بلند رفته است. او می‌افزاید در پهلوی این‌که نگران کاهش فروشات فرنیچر هستند، واردات مواد خام هم از خارج از کشور کاهش یافته است. به‌گفته وی، مردم هم باتوجه به شرایط کنونی با مشکلات اقتصادی روبه‌رو بوده، از این رو علاقه چندانی به موبل و فرنیچر ندارند.
این دکان‌داران از حکومت طالبان در قندوز می‌خواهند در بخش‌های کاری آن‌ها توجه داشته و آن‌ها را همکاری نمایند.
امان‌الله، از دیگر دکان‌داران فرنیچر در ولایت قندوز می‌گوید پس از منجمد شدن پول‌های افغانستان از سوی امریکا بهای موادهای خام دو برابر شده است. او می‌افزاید مشتریان آن‌ها بیشتر از ولایت‌های همجوار تخار، بدخشان و بغلان به‌خاطر خرید فرنیچر این‌جا می‌آمدند، اما حالا بازار فروشات شان با رکود روبه‌رو شده است. او از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد در قسمت تعادل دالر تلاش کند تا نرخ مواد خام کاهش پیدا کند.
عکس: ارسالی به روزنامه اطلاعات روز
مشکلات سازندگان مبل و فرنیچر
محمدآصف رحیمی، یک تن از مبل و فرنیچرسازان در ولایت قندوز می‌گوید قبل از تحولات در حدود بیست نفر کارمند به‌شمول استاد و شاگرد با او در کارخانه‌اش کار می‌کردند. به‌گفته او، از این تعداد در حال حاضر پنج نفر کارمندش باقی‌مانده اند و فعالیت‌های‌شان نیز ضعیف شده است.
عصمت، یک تن از شاگردان کارخانه مبل و فرنیچرسازی در ولایت قندوز می‌گوید که در گذشته روند کاری آن‌ها به مراتب بهتر بود و آن‌ها سفارشات زیادی از سوی شرکت‌ها و مؤسسات داشتند. او می‌افزاید در یک سال اخیر کارهای‌شان در حد تأمین کرایه دکان و مصارف کارکنان بوده است. او اضافه می‌کند که تا زمانی بلند رفتن مهارت‌های کاری‌اش ماهانه از این کارخانه هزار افغانی معاش دریافت می‌کند.
تفاوت نرخ‌ها در بازار
اشیاء و اجناس موبل و فرنیچر در فروشگاه‌های شهر قندوز بیشتر میز، چوکی، تخت خواب، الماری، سیت‌های کوچ، گلدان و دیگر وسایل زینتی و تزیینی است که بهایی آن نیز نسبت به سال پار کاهش یافته است.
منصور، یکی از مبل و فرنیچرسازان قندوز می‌گوید بهای موبل و فرنیچر در این ولایت به مراتب کاهش یافته است. به‌گفته او، در گذشته یک الماری کلان ۱۸ هزار فروش داشت اما حالا ۱۲ هزار افغانی شده است. او می‌افزاید بهای یک سیت کوچ تزیینی در گذشته ۳۰ هزار افغانی بود اما حالا همین سیت را ۲۰ هزار افغانی هم نمی‌خرد. او می‌گوید که با توجه به نبود بازار و کاهش نرخ‌ها، مواد خام، چون چوب و تخته نیز بلند رفته است که چالش‌های آن‌ها را چند برابر کرده است.
حمیدالله، یکی دیگر از دکان‌داران در قندوز می‌گوید در گذشته یک تخت خواب با کیفیت را ۲۰ هزار به‌فروش می‌رساندند اما حالا به ۱۵ هزار افغانی هم آن را نمی‌خرند. او می‌افزاید، از یک‌سو کاهش اجناس و از سوی دیگر نبود مشتری و فروشات کار آن‌ها را با چالش مواجه کرده است. به‌گفته وی، در صورتی‌که مواد خام بیشتر وارد شود اندکی کار شان بهتر خواهد بود.
عکس: ارسالی به روزنامه اطلاعات روز
کم‌علاقگی مردم به مبل و فرنیچر
ضیاءالحق، از باشندگان قندوز می‌گوید در سال‌های گذشته وضعیت اقتصادی مردم خوب بود و ما ضرورت‌های مثل مبل و فرنیچر را خریداری می‌کردیم اما حالا به نسبت ضعف اقتصادی اکثریت مردم به این وسایل تزیینی توجه ندارند. او می‌گوید بیکاری به اوج خود رسیده است. وقتی درآمد نباشد مردم توان خرید را هم نمی‌داشته باشند.
عزت‌الله، از دیگر باشندگان شهر قندوز می‌گوید در جامعه‌ای که فقر بیداد می‌کند، چگونه مردم به‌جای خرید مواد غذایی فرنیچر بخرند.
او می‌گوید در حال حاضر افراد پولدار و کسانی که عروسی می‌کنند از این وسایل خریداری می‌نمایند. به‌گفته او، ادارات حکومت فعلی باید موارد مورد ضرورشان را به‌جای وارد کردن از خارج با این کارخانه‌ها قرارداد ببندد تا روند کاری این قشر نیز بهبود یابد.
حبیب‌الله احسانی، از آگاهان امور اقتصادی در قندوز می‌گوید صنعت مبل و فرنیچر برای تزیین و مدرن‌سازی منازل، ادارات و دفاتر روش خوبی محسوب می‌شود. به‌گفته آقای احسانی، در حال حاضر سازندگان و فروشندگان این صنعت با رکود کاری روبه‌رو هستند.
او می‌افزاید در صورتی‌که حکومت در قسمت واردات مواد خام توجه کند و زمینه قراردادهای ادارات، مکاتب و شفاخانه‌ها را با آن‌ها مساعد نماید، روند کاروبار این قشر بهتر خواهد شد.
میرحسین علی‌زاده، از دیگر آگاهان اقتصادی در قندوز می‌گوید حکومت در پهلوی زمینه بازاریابی برای صنعت‌کاران، باید روشی را روی دست گیرد تا مطابق آن صنعت‌کاران فرنیچر مواد خام شان را از جنگلات داخل کشور بدست آوردند.
به‌گفته وی، در این بخش باید برای نجاران کارخانه‌های تهیه تخته از چوب‌ها داده شود تا همانند کشورهای همسایه مواد خام این صنعت را تولید نمایند.
مسئولان محلی طالبان درباره رکود بازار فروش مبل و فرنیجر چیزی نمی‌گویند اما آنان بارها گفتند که تلاش می‌کنند صنعت‌کاران را حمایت نمایند تا کاروبارشان رونق پیدا کند. اما صحبت‌های آنان در طول یک ماه هنوز هم در شعار باقی‌مانده است و عملا هیچ کاری بنیادی و عملی را انجام نداده‌اند.
صنعت‌کاران مبل و فرنیجر در حالی از رکود کاروبارشان شکایت دارند که پیش از این صنعت‌کارانی چون قالین‌بافی، کلالی، مس‌گری و همچنان فابریکه‌های تولیدی نیز از رکود کارشان نگرانی کرده بودند.