ولایت غور در این روزها سرمای سخت و بی‌سابقه‌ای را تجربه می‌کند. این سرمای شدید تلفات جانی و خسارات هنگفت مالی برای شهروندان کشور از جمله باشندگان غور وارد کرده است. قربانی اصلی این سرمای جان‌سوز خانواده‌های فقیر و بی‌بضاعت به‌ویژه کودکان هستند.
شماری از کودکان خیابانی، بی‌سرپرست و بی‌بضاعت در شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور می‌گویند که به‌دلیل ناداری و نداشتن سرپرست خانواده مجبور هستند در هوای سرد و یخبندان زمستان برای زنده ماندن خود و اعضای خانواده‌های‌شان کار کنند. این کودکان غوری می‌گویند که در سردی‌های شدید چند روز گذشته در خانه بودند، اما نبود مواد خوراکی و گرمایشی آنان را مجبور کرده است تا از خانه بیرون شده و در هوای یخبندان شهر فیروزکوه کار کنند.
طاهر ۱۰ ساله، یکی از کودکان بی‌بضاعت است که در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه زندگی می‌کند. این کودک خردسال از بام تا شام برای پیدا کردن مخارج زندگی اعضای خانواده‌ی ده نفری‌اش مجبور است در هوای سرد و یخبندان کار کند.
او می‌گوید به‌دلیل فقر و تنگدستی مجبور است با برادر هفت‌ساله‌اش در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه دست‌فروشی کنند تا لقمه‌نانی برای اعضای خانواده‌ی‌شان پیدا کنند. این کودک غوری از نبود مواد غذایی و گرمایشی در خانه‌ی‌شان نگران است.
وی می‌افزاید: «در خانه هیچ چیزی برای خوردن و گرم کردن نداریم. روز تا شام می‌آییم سر سرک دست‌فروشی می‌کنیم. روزانه ۵۰ افغانی عاید داریم که با آن نمی‌توانیم نیازمندی‌های خانواده را خریداری کنیم. ما از حکومت و نهادهای امدادرسان می‌خواهیم که برای ما کمک کنند.»
قدیر، برادر طاهر است که همراهش از صبح تا شام برای یافتن لقمه‌نانی برای اعضای خانواده‌ی‌شان در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه مصروف دست‌فروشی هستند. او می‌گوید: «ما چیزی نداریم که خانه‌ی‌مان را گرم کنیم. مجبور هستیم این‌جا سر سرک کار کنیم. همچنان می‌رویم از داخل بازار اشغالی و کارتن جمع می‌کنیم، سپس آن را می‌بریم خانه و برای گرم کردن از آن استفاده می‌کنیم.»
کودکان زیادی در شهر فیروزکوه وجود دارند که برای زنده ماندن‌شان مجبور هستند کارهای شاقه انجام دهند.
نگرانی از تأثیرات مخرب کارهای شاقه
فعالان مدنی در غور از وضعیت کودکان در این ولایت ابراز نگرانی می‌کنند و می‌گویند که کارهای شاقه تأثیرات بد بالای روح و روان کودکان می‌گذارد. یکی از فعالان مدنی غور عمده‌ترین دلیل کارهای شاقه‌ی کودکان را فقر و تنگدستی خانواده‌ها می‌داند و می‌گوید که این امر سبب می‌شود کودکان از آموزش و پرورش باز مانده و به‌کارهای شاقه رو بیاورند.
او افزود: «کودکانی که با فقر و کارهای شاقه بزرگ شوند، بی‌سواد و بسیار خشن به‌بار می‌آیند که دست به هر کاری می‌زنند. چون آنان از درس و تعلیم باز می‌مانند و به همین کارها عادت می‌کنند.»
این فعالان مدنی از حکومت طالبان و نهادهای امدادرسان می‌خواهند که کودکان بی‌بضاعت، بی‌سرپرست و یتیم را یاری کنند تا بتوانند زندگی‌شان را سپری کرده و از تلف شدن نجات یابند. به‌تازگی یک کودک به‌دلیل سردی هوا در شهر فیروزکوه جان باخته و سه کودک دیگر نیز راهی شفاخانه شده‌اند.
کودکان مسئولیت خانواده‌ها را بدوش می‌کشند
فعالان مدنی غور همچنان می‌گویند در نتیجه‌ی چندین دهه جنگ و درگیری، خانواده‌های زیادی سرپرستان‌شان را از دست داده‌اند. اکنون کودکان یا زنان سرپرست خانواده‌های‌شان هستند که مجبور اند کارهای شاقه انجام داده یا گدایی کنند.
نجیب، کودک شش‌ساله است که روزانه برای پیدا کردن مواد سوخت به بازار شهر فیروزکوه آمده و مصروف گردآوری آشغالی برای گرم کردن خانه‌ی‌شان است.
او می‌گوید: «پدرم مریض است و من خودم نان‌آور خانواده هستم. روزانه بازار می‌آیم و اشغالی جمع‌آوری می‌کنم و همچنان به دروازه‌های نانوایی‌ها می‌روم. بعضی از مردم برایم نان می‌خرند و من آن را به خانه می‌برم. در خانه شش نفر هستیم و وضعیت ما خیلی خراب است. از حکومت می‌خواهیم که برای ما کمک کند.»
جمشید، یکی دیگر از کودکان یتیم و بی‌سرپرست در غور است. او می‌گوید: «ما چیزی برای خوردن و گرم کردن خانه نداریم. روزانه می‌روم بازار اشغالی جمع می‌کنم و همچنان به دروازه‌های دکان‌ها گدایی می‌کنم. یتیم هستم و همراه پدرکلانم زندگی می‌کنم.»
برخی از نهادهای بین‌المللی به‌شمول سازمان ملل متحد بارها از وضعیت بد کودکان در افغانستان نگرانی کرده و گفته‌اند که میلیون‌ها کودک در این کشور با خطر فقر و گرسنگی شدید روبه‌رو بوده و از آموزش و پرورش باز مانده‌اند.
زمستان سخت و نبود کار برای کارگران
برخی از کارگران در شهر فیروزکوه می‌گویند که از بام تا شام برای پیدا کردن لقمه‌نانی در چوک منار ایستاده هستند، اما کاری برای‌شان یافت نمی‌شود و دست خالی به خانه‌های‌شان برمی‌گردند.
خیرالله ۴۸ ساله، باشنده‌ی اصلی ولسوالی پسابند ولایت غور است. او می‌گوید که به‌دلیل فقر و خشک‌سالی یک سال پیش از این ولسوالی بی‌جاشده و اکنون در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه زندگی می‌کنند. خیرالله که نان‌آور اعضای خانواده‌ی ده نفری‌اش است، با ابراز نگرانی از توقف فعالیت‌های نهادهای امدادرسان می‌گوید که اگر به آنان رسیدگی نشود با چالش‌های زیاد روبه‌رو خواهند شد.
او می‌گوید: «ما مردم کارگر در سر چوک از صبح تا شام نشسته هستیم. هیچ کاری یافت نمی‌شود. ما هیچ چیزی هم نداریم. مؤسسات را هم بند کردند. ما مردم دربه‌در هستیم. در این فصل زمستان نه مواد غذایی داریم و نه مواد سوخت. وضعیت ما بسیار خراب است.»
این کارگران در غور از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهند که به نهادهای کمک‌کننده اجازه‌ی فعالیت دهند تا برای مردم فقیر و بی‌بضاعت کمک‌رسانی کنند؛ زیرا به‌گفته‌ی آنان، ساکنان این ولایت اکنون در وضعیت بد زندگی می‌کنند.
به‌تازگی در نتیجه‌ی شدت سردی هوا، اعضای یک خانواده‌ی شش نفری در شهر فیروزکوه دچار یخ‌زدگی شده‌اند که از این میان یک کودک هفت‌ساله جان باخت و دیگر اعضای خانواده‌اش به شفاخانه منتقل شدند. عبدالظاهر، سرپرست این خانواده‌ی بی‌بضاعت غوری از حکومت و نهادهای کمک‌کننده می‌خواهد که برای‌شان کمک کنند تا دیگر اعضای خانواده‌اش زنده بمانند.
پاسخ طالبان چیست؟
مسئولان محلی طالبان در ولایت غور از تلاش‌های‌شان برای کمک‌رسانی برای خانواده‌های متضرر و نیازمند سخن می‌زنند.
عبدالحی زعیم، رییس اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور می‌گوید: «پلان است که برای مستحقین کمک‌رسانی شود و کسانی که نیاز به کمک دارند برای‌شان کمک صورت گیرد؛ ولی برای حمایت از کودکان کدام برنامه‌ی تا اکنون نیست.»
رییس اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور همچنان می‌گوید که کودکستان «مستوره غوری» که تحت چوکات ریاست کار و امور اجتماعی این ولایت است، تا اکنون فعال نشده و قرار است به فعالیت آغاز کند.
ریاست شهدا و معلولان طالبان در غور هم از توزیع کمک‌های نقدی برای ۱۶ کودک یتیم و هشت زن بیوه در این ولایت خبر داده است. کودکان و بیوه‌زنان اما این کمک‌های نقدی را بسنده نمی‌دانند و روی کمک‌رسانی بیشتر تأکید دارند.
غور در غرب کشور از ولایت‌های دورافتاده و محروم افغانستان است که دارای زمستان سخت و دشوار میباشد. ساکنان این ولایت با آمدن فصل سرما با چالش‌های زیاد روبه‌رو می‌شوند.