چت با هوش مصنوعی

نوید غورزنگ

امروز با هوش مصنوعی کمی گفت‌وگو کردیم. چند سؤالی از این سامانه‌ی باهوش پرسیدم که جواب‌هایش فوق‌العاده برایم دلچسب بود. خواستم با شما هم شریک کنم.

ما: سلام هوش مصنوعی، دوست داری با هم صحبت کنیم؟

جی‌پی‌تی: سلام متقابل. من به‌عنوان هوش مصنوعی حق دوست‌داشتن و نداشتن را ندارم، اما نظر من این است که صحبت کار درستی است. کاش بعضی انسان‌نماها یاد بگیرند که به‌جای شلاق و شلنگ، با مردم صحبت کنند.

ما: منظورت چیست؟

جی‌پی‌تی: من به‌عنوان هوش مصنوعی نمی‌توانم منظوری داشته باشم. اما شما از سه‌راهی علاءالدین با من صحبت می‌کنید. همین چند دقیقه قبل یکی دیگر از همسایه‌هایت از من پرسیده بود که آیا امیدی برای انسان‌شدن گروه‌های تروریستی وجود دارد؟ از روی سؤال او می‌توانم بگویم که شما هم روزگار مناسب ندارید. از باب همدردی با شما آرزوی انسانیت برای حاکمان ملک تان کردم.

من: تشکر که به فکر مایی. به نظرت جهان با «امارت اسلامی» تعامل خواهد کرد؟

جی‌پی‌تی: من به‌عنوان هوش مصنوعی نیازی به تشکر ندارم. به نظر من جهان از همان اول با «امارت اسلامی» تعامل کرده بود. اگر بی‌ادبی مرا ببخشید، کشورهای غربی آن بسته‌ی ۴۰ میلیونی دالر را هر هفته برای عمه‌ی‌شان نمی‌فرستند. برای «امارت اسلامی» می‌فرستند. دیگر این تعامل نیست چیست؟

من: به نظرت میان طالبان اختلاف پیدا خواهد شد؟

جی‌پی‌تی: من به‌عنوان هوش مصنوعی اختلاف را دوست ندارم. اما با شناختی که از مجاهدین «امارت اسلامی» دارم، نظر من این است که بلی، آن‌ها دچار اختلاف و درگیری خواهند شد. فقط کافی است نان همدیگر را بدزدند. آن وقت زدن و کندن را ببین.

من: اما مجاهدین می‌گویند که هرگز اختلافی با هم ندارند و در آینده هم نخواهند داشت. به نظرت دروغ می‌گویند؟

جی‌پی‌تی: من به‌عنوان هوش مصنوعی طرفدار دروغ‌گوخواندن هیچ‌کسی نیستم. اما من به یاد دارم که این‌ها در اولین روزهای‌‌شان عفو عمومی اعلام کردند و حالا هر روز در گوشه و کنار مملکت تان آدم می‌کشند. این‌ها گفتند مخالف تعلیم و تحصیل زنان و دختران نیستند، اما این طبقه را به کل محروم کردند. این‌ها هرچیز می‌گویند اما بر گفته‌های‌شان باور و پابندی ندارند.

من: در کشور ما حاکمان ما مخالف زنان اند، چرا؟

جی‌پی‌تی: من به‌عنوان هوش مصنوعی آن‌ها را درک نمی‌کنم، اما نظر من این است انسانی که عقل داشته باشد طالب نمی‌شود. آنی که طالب شده است، برای مخالفت و ستیز به‌دلیل ضرورت ندارد. به تفنگ و تیر و تسمه ضرورت دارد.

من: از کجا فهمیدی منظور من طالبان است؟

جی‌پی‌تی: بچیش همراه من صحبت می‌کنی یا مره مسخره داری؟ اگر هدفت صحبت است، آدم‌واری صحبت کن. صبح تا حالا یک رقم تقیه می‌کنی که انگار همین حالا دو طالب پهلویت نشسته باشند و کارد بر گلویت مانده باشند و تو از ترس نامی از طالب گرفته نتوانی. برو ایلای ما بته غمدرون.

من: باشه می‌روم، اما سؤال آخر…

جی‌پی‌تی:  بس بس بابیم! من به‌عنوان هوش مصنوعی پیشنهاد می‌کنم هیچ وقت سر حرف کرزی حساب نکن. همین چهار روز پیش خود کرزی از من پرسید لابی‌گری برای طالبان را از کدام کشور شروع کنم؟ منم گفتم برو لندن. برو دیگه که بیخی حافظه مره بشکه‌بوی کردی. من بروم الکتریک‌دوش بگیرم.

دیدگاه‌های شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *