ولایت غزنی یکی از ولایت‌هایی است که طالبان در آن از نفوذ و قدرت بالایی برخوردار اند، به‌جز ولسوالی‌های «جغتو، جاغوری، ناهور و مالستان»، در چهارده ولسوالی دیگر آن، طالبان از نفوذ و قدرت بیش‌تر برخوردار اند. حاکمیت دولتی تنها در این چهار ولسوالی به‌طور مطلق وجود دارد. اما در سایر ولسوالی‌های آن ضعیف و تحت تأثیر نفوذ طالبان است؛ تنها در محدوده‌‌ی کوچکی در مرکز ولسوالی‌ها یا جاهایی که نیروهای امنیتی در آن مستقر می‌باشند، وجود دارد.
به همین خاطر، ارتباط مرکز این ولایت با ولسوالی‌هایی طالبان در آن نفوذ دارند، بسیار ضعیف و شکننده است و طالبان تمامی راه‌های ارتباطی ولسوالی‌ها را تحت کنترول دارند. در این میان ولسوالی‌های جاغوری، جغتو، قره‌باغ و مالستان که از نظر موقعیت جغرافیایی توسط سایر ولسوالی‌ها که اکثرا پشتون‌نشین می‌باشند و طالبان در آن نفوذ دارند، محدود شده‌اند و از نظر امنیتی و تهدیدهای طالبان در وضعیت بد قرار دارند. مردم در راه‌های ارتباطی با مرکز ولایت، همیشه با ترس و نگرانی سفر می‌کنند و عبور مسافران از این راه‌ها همانند گذشتن از جاده‌ی مرگ خطرناک و دشوار است.
بازرسی و بازداشت مسافران، قتل، راه‌گیری دزدان و انفجار ماین‌های کارگذاری شده از سوی طالبان از جمله‌ی تهدیدهای جدی‌ای اند که باشندگان ولسوالی‌های جاغوری، مالستان، قره‌باغ، ناهور و سایر ولسوالی‌های این ولایت همه‌روزه به آن بر‌می‌خورند و نیز هرسال طالبان به بهانه‌هایی راه‌های ارتباطی را به‌روی مردم می‌بندند و از اثر آن قیمت‌ها در بازار این ولسوالی‌ها نیز بالا می‌روند.
به روز سه‌شنبه هفته‌ی گذشته بر اثر برخورد یک موتر مسافر‌بری که از کابل به ولسوالی جاغوری می‌رفت با یک ماین کارگذاری شده از سوی طالبان، هشت سرنشین آن کشته شدند که پنج نفر آن‌ها از یک خانواده بودند و در جمع قربانیان زنان و کودکان هم شامل بودند. این یک نمونه‌ی ناامنی و تهدید زندگی مردم در ولایت غزنی و در مسیر راه‌های ارتباطی ولسوالی‌های آن میباشد.
در طول سیزده سال گذشته و به‌خصوص پس از قدرت گرفتن طالبان، در سال‌های اخیر مردم همواره با این قربانی‌ها و دشواری‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. سناریوی مرگ و نابودی هر روز در زندگی مردم در این ولایت تکرار می‌شود. در تمام این مدت با وجود اعتراض و شکایت‌های مردم از این وضعیت، از طرف دولت و مسئولان ولایت کدام تدابیر و راه‌حلی برای این مشکل طرح نشده است. از بین رفتن ناامنی و تأمین امنیت راه‌ها، از جمله‌ی خواست‌های جدی مردم از دولت و رهبران سیاسی بوده است؛ به‌طوری که در انتخابات امسال یکی از خواست‌های مردم از نامزدان ریاست جمهوری این بود که امنیت راه‌ها تأمین شود. رییس جمهور اشرف غنی در سفرش به جاغوری در جریان مبارزات انتخاباتی، به مردم وعده داده بود که امنیت راه‌های جاغوری و ولسوالی‌های دیگر را تأمین می‌کند. با وجود درخواست پیاپی مردم برای تأمین امنیت‌شان، تا هنوز به هیچ یکی از این وعده‌ها عمل نشده است و مردم سال‌هاست که به این صورت قربانی می‌دهند.
ناامنی در ولایت غزنی از این جهت بیش‌تر نگران‌کننده است که از یک‌ماه به این‌سو افراد وابسته به داعش در ولسوالی‌های این ولایت و ولایت‌های هم‌جوار آن، از جمله زابل، جا‌به‌جا شده‌اند. این مسئله به نگرانی‌های بیش‌تر مردم افزوده است و پیام بدی را برای مردم این ولایت داده است. از رویکرد فرقه‌گرایانه‌ی این گروه می‌دانیم که حضور این گروه می‌تواند یک خطر بزرگ برای ولایت غزنی که اکثریت ساکنان آن را شیعیان و هزاره‌ها تشکیل می‌دهند، میباشد. دولت نباید نسبت به قدرت‌یابی طالبان و نفوذ داعش در این ولایت غافل باشد.
اگر با این مسئله برخورد جدی صورت نگیرد، حضور و قدرت‌یابی گروه‌های وابسته به داعش در این ولایت یک خطر بزرگ میباشد. به همین خاطر، دیروز جوانان و فعالان مدنی برای تأمین امنیت این ولایت از خطر داعش، در این ولایت و سایر ولایت‌های کشور در کابل تجمع اعتراضی کردند و از دولت خواستند که امنیت ولایت غزنی و راه‌های ارتباطی آن را از طریق ایجاد پاسگاه‌های امنیتی تأمین کند. آنان به جابه‌جایی گروه‌های مسلح وابسته به داعش در این ولایت و سایر ولایت‌های کشور اعتراض کردند و از دولت خواستند که برای نابودی این گروه اقدام کند.