عبدالباری جهانی، وزیر جدید اطلاعات و فرهنگ در مدت یک هفته از شروع وزارتش، هر روز با اقدامات غیرقابل انتظار، ماجراهای تازه‌ای می‌آفریند؛ ماجراهایی که بیش‌تر به طنزی تلخ می‌مانند و تعصب کور ذهن و قلب وزیر و عزم سانسور و خفقان وزارت اطلاعات و فرهنگ را آشکار می‌سازد.
عبدالباری جهانی که ابتدا به دلیل تابعیت دوگانه‌اش از سوی مجلس رد صلاحیت گردیده بود و سپس به شکل مبهم و مشکوکی دوباره از سوی هیأت اداری وارد جریان رای اعتماد گردید و در یک روند متهم به تقلب در جلسه‌ی رای اعتماد مجلس، وزیر اطلاعات و فرهنگ گردید، اکنون برای سانسور و بستن رسانه‌ها و کتابخانه‌ها و نابود‌کردن کتاب‌ها آستین بر زده است.
او در نخستین روزهای وزارتش تعدادی از کتاب‌های پرخواننده و مهم را بدون هیچ دلیلی ممنوع‌الخروج و از ورود این کتاب‌های نویسندگان افغانستانی به نمایشگاه بین‌المللی کتاب در تهران ممانعت کرد. کتاب‌هایی که می‌توانستند سیمای تخریش‌شده‌ی افغانستان در بیرون را اصلاح کنند و اندیشه، فرهنگ، دانش و خرد انسان افغانستانی را برای بیرونی‌ها به معرفی بگیرند.
هم‌چنان این وزیر جدید در روز جهانی آزادی بیان، مسئولان چهار روزنامه را به دلیل نشر مطالب انتقادی و طنزی علیه خودش، به کمیسیون بررسی تخطی‌های رسانه‌ای فراخوانده است.
صرف نظر از این‌که کمیسیون بررسی تخطی‌های رسانه‌ای با ساختار و ترکیب کنونی‌اش نهادی غیرقانونی است و صلاحیت رسیدگی به موارد تخطی‌های رسانه‌ای را ندارد، آقای جهانی می‌خواهد از این کمیسیون در پرونده‌ی شخصی‌اش در برابر رسانه‌ها سوء‌استفاده کند. موضوع تمام مطالبی که منجر به صدور احضاریه از سوی کمیسیون برای مسئولان چهار روزنامه گردیده، انتقاد از عملکرد شخص باری جهانی به عنوان وزیر اطلاعات و فرهنگ است. طنز روزنامه‌ی اطلاعات روز که کمیسیون بررسی تخطی‌های رسانه‌ای از آن به عنوان موردی برای احضار در کمیسیون ذکر کرده، به گونه‌ی مشخص در مورد عملکرد آقای جهانی در مقام وزیر اطلاعات و فرهنگ نوشته شده است. در این طنز از عملکرد وزیر اطلاعات و فرهنگ در مورد ممنوع‌الخروج قراردادن شماری از کتاب‌ها انتقاد شده، نه از خط سرخ منافع و امنیت ملی عبور شده، نه به ارزش‌ها و فرهنگ مردم افغانستان اهانت صورت گرفته و نه هم به شخصیت کسی توهین شده است. روشن است که آقای جهانی می‌خواهد در عقده‌گشایی شخصی با شماری از روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران، از کمیسیون بررسی تخطی‌های رسانه‌ای و وزارت اطلاعات و فرهنگ سوء‌استفاده کند.
حضور وعملکرد عبدالباری جهانی در وزارت اطلاعات و فرهنگ برای آزادی بیان به‌شدت نگران‌کننده است. او در یک هفته‌ی اخیر ثابت کرد که با قلبی مملو از رسوبات متعفن تعصب و ذهنیت سانسور و خفقان در وزارت اطلاعات و فرهنگ آمده و سرِ جنگ با فرهنگ، آزادی بیان و رسانه، دانش و اندیشه دارد. ذهن او هنوز هم آکنده از پس‌مانده‌های تفکر طالبانی است و شخصیت او هنوز هم همان مداح دیروز ملا عمر است. احضاریه‌های غیرقانونی او در روز جهانی آزادی مطبوعات به مسئولان چهار روزنامه، حامل پیام روشن و هشدار جدی به مردم افغانستان و رونامه‌نگاران است.
حضور او با ذهنیت طالبانی در رأس وزارت اطلاعات و فرهنگ مایه‌ی نگرانی جدی است. نمایندگان مردم در شورای ملی باید این نگرانی را جدی گرفته و نگذارند این طالبِ نکتایی‌پوش دست‌آورد‌های سیزده سال گذشته را به بازی بگیرد. آزادی بیان خط سرخ دولت و مردم افغانستان است. این امر تنها مایه‌ی دل‌گرمی و دل‌خوشی مردم افغانستان در وضعیت ناامید‌کننده‌ی کنونی است. هیچ‌کس نمی‌تواند از این خط سرخ بگذرد. نمایندگان مردم در مجلس نمایندگان باید عبدالباری جهانی، وزیر اطلاعات و فرهنگ را به خاطر اقدامات غیرقانونی و خصمانه‌اش، استجواب و استیضاح کنند.