واقعا فکر کنید، اگر می توانید فکر کنید، که بدتر و ضعیف تر و ننگ آور تر و بی کاره تر از موجودی به نام «زن» دیده یا شنیده اید؟ زن، ههههه، زن. زن دیگر. ههههه. اما مشکل در این جاست که بسیاری از شهروندان افغانستان، حتا وقتی که بر این حقیقت وقوف دارند، این قدر صداقت ندارند که بگویند آری، این چنین است ای برادر. از هر کس که بپرسی می گوید زن و مرد برابر اند. با وجود این، در این مملکت یک جا هست که در آن کسی از اعتراف به حقیقت بیمی ندارد. این خاصیت پیش رفت است. پیش رفت انسان ها را بصیر، سمیع، قادر و شجیع می کند و این حقیقتی است آشکار برای آنانی که فکر می کنند. حتما می پرسید این مکان پیش رفته در افغانستان کجاست؟ ما که چنین جایی نداشتیم. عرض شود این سرزمین پیش رفته «جاغوری» نام دارد. همین روزها زنان جاغوری، برخلاف همگنان ناصادق و ترسوی خود در دیگر جاها، پس از یک تظاهرات چادر زنانه یی را به رئیس جمهور غنی اهدا کردند و گفتند که ایشان را از این پس «غنیه» خواهند نامید. یکی از این مظاهره کننده گان گفت:
« این رئیس جمهور اصلا مرد نیست. ما نمی خواستیم به او توهین کنیم. نمی خواستیم او را تا این حد پایین بیاوریم. اما وقتی که کارد به استخوان رسید، ناگزیر شدیم او را به بدترین وجه ممکن توهین کنیم، یعنی به او بگوییم که تو زن هستی. شما را به خدا آدم اگر زن نباشد، این قدر بی غیرت و ذلیل و بی کاره و مایه ی ننگ می شود؟ من فکر می کنم او حتا از زن هم پست تر است.»
یکی دیگر از این زنان پیش رفته که از بس پیش رفته بود میکروفون از بغل رویش گذشته بود، فریاد زد:
« ما از آقای غنیه خواهش می کنیم که تشریف بیاورد و چادر زنانه یی را که برای او آماده کرده ایم بر سر خود بگذارد و رسما قبول کند که از این پس یک زن است و نه یک مرد.»
یکی از خانم های روحانیه در ختم تظاهرات به درگاه رب العالمین دعا کرد و گفت:
« خدایا، به آبروی مردانی که واقعا مرداند، این میهن شیران را از موس موس مردان بی غیرت، یعنی زن، نجات ببخشا.»
تظاهرات با شعارهای زن شکن « غنیه! غنیه! چادرکت مبارک!» به پایان رسید.