خبرگزاری بخدی با یکی از اعضای خانواده یا یکی از بستگان نزدیک افرادی که اختطاف شده، مصاحبه کرده و در این مصاحبه به موارد جالب دست یافته است. این مصاحبه با 30 خانواده صورت گرفته که یکی از نزدیکان‌شان، از سوی باندهای مسلح آدم‌ربا از شروع سال 1391 تا ماه ششم (سنبله) سال 1392 اختطاف شده‌اند.
این 30 تن باشندگان شهر غزنی هستند، اما محل حادثه (آدم‌ربایی) یا در داخل شهر یا هم در مسیر شاهراه کابل–غزنی بوده است. تمامی مصاحبه کنندگان از افشای نام و گرفتن عکس خودداری کردند و از خبرگزاری بخدی نیز خواستند که از نشر اطلاعاتی که منجر به ردیابی آنان یا هم شناسایی خانه و محل کار‌شان شود، خودداری کند.
مجموع پولی که آدم‌ربایان از خانوادههای این 30 تن دریافت کرده‌اند، به دو میلیون و 150 هزار دالر می‌رسد که این رقم تقریبا برابر با عواید داخلی ولایت غزنی است.
اطلاعات کلی
باندهای مسلح آدم‌ربا از شروع سال جاری، حداقل 30 باشنده‌ی شهر غزنی را اختطاف کردند که این افراد شامل یک داکتر، ده تاجر و 19 کسبه‌کار بوده‌اند. ربوده شدگان از 12 تا 60 سال سن داشتند که از مجموع این افراد چهار تن آنان نوجوان، یازده تن جوان و متباقی افرادی هستند که از 38 سال به بالا سن دارند.
خبرگزاری بخدی دریافته است که آدم‌ربایان از مجموع 30 تنی که اختطاف کرده، چهار تن آنان را کشته که در یک مورد آدم‌ربایان علاوه بر‌این که پول‌شان را دریافت کرده، فرد ربوده شده را کشته‌اند. 28 تنی که همراه‌شان مصاحبه شده، گفتند که اعضای خانواده یا بستگان نزدیک آنان را دزدان مسلح به‌شدت شکنجه کرده و تنها دو نفر دیگر گفتند که از برخورد آدم‌ربایان چیزی نمی‌دانند.
29 ربوده شده پس از رهایی مشکل بینایی پیدا کرده و اعضای خانواده‌ی‌شان تأیید کردند که در جریان اختطاف شب و روز چشم فرد ربوده شده بسته بوده است. برخی از این افراد پس از رهایی مدت‌های طولانی از عینک‌های ضد‌آفتاب استفاده می‌کردند.
دزدان مسلح 17 تن را از شاهراه کابل-غزنی یا غزنی– قندهار، ده تن دیگر را از حومه‌ی شهر و سه نفر دیگر را از داخل شهر اختطاف کردند. این افراد از یک روز تا 120 روز در نزد آدم‌ربایان نگهداری شده‌اند که از این رقم چهار تن آنان در جریان هفت روز آزاد شدند، 8 تن دیگر از 15 تا 30 روز و 15 نفر دیگر از 30 تا 120 روز در نزد آدم‌ربایان بودند. سه تن از ربوده شدگان هرگز به خانه برنگشتند و از سوی آدم‌ربایان کشته شدند.
خبرگزاری بخدی دریافته است که از مجموع 30 نفری که اختطاف شده، یک تن آنان افغانستان را ترک کرده است، 5 نفر آنان به دیگر ولایت‌ها کوچ کرده و دو تن دیگر از حومه‌ی شهر به داخل شهر غزنی نقل مکان کرده‌اند. ربایندگان به 22 نفری که اختطاف شده، هشدار داده‌اند که در مورد چگونگی اختطاف با هیچ‌کسی صحبت و تبصره نکنند.
قدرت اقتصادی برابر با اداره‌ی غزنی
اعضای خانواده‌ی افرادی که اختطاف شده، از 15 هزار دالر تا 300 هزار دالر به آدم‌ربایان پرداخت کرده‌اند. 15 تن آنان از 15 هزار تا 100 هزار دالر پرداخت کرده، 13 تن دیگر از 100 هزار تا 200 هزار دالر پرداخت کرده و دو تن دیگر از 200 هزار تا 300 هزار دالر پول نقد برای آدم‌ربایان تحویل داده‌اند.
مجموع پولی که باندهای مسلح آدم‌ربا از نزد این افراد دریافت کرده‌اند، به دو میلیون و 150 هزار دالر می‌رسد. این در حالی است که عواید داخلی ولایت غزنی در سال قبل، یک میلیون و پنجاه هزار دالر بود و امسال پیش‌بینی شده است که این رقم تا مرز یک میلیون و چهار صد هزار دالر افزایش پیدا کند. این رقم نشان می‌دهد که قدرت اقتصادی باندهای مسلح آدم‌ربا در شهر غزنی، برابر است با اداره‌ی ولایت غزنی.
ارتباط آدم‌ربایان با طالبان
خانوادههای افرادی که اختطاف شده‌اند، می‌گویند که طالبان به شکل بسیار محدود و کم با دزدان هم‌کاری دارند. جزییات به دست آمده از مصاحبه نشان می‌دهد در 20 مورد، آدم‌ربایان به شکل مستقل وارد عمل شده، در 9 مورد، آدم‌ربایان با هم‌کاری طالبان اقدام به اختطاف کرده‌اند و یک مورد دیگر هنوز مشخص نشده است. ارقامی که از مصاحبه به دست آمده‌اند، نشان می‌دهند که طالبان به شکل مستقل هیچ‌اختطافی را انجام نداده‌اند.
واکنش مقام‌های غزنی
محمد علی احمدی، معاون والی غزنی محتوای این گزارش را تأیید کرده است. آقای احمدی به خبرگزاری بخدی گفت که مأموارن امنیتی و نظامی در غزنی تلاش می‌کنند تا به پدیده‌ی آدم‌ربایی خاتمه دهند؛ اما او گفت، بیش‌تر آدم‌ربایی‌ها در شاهراه کابل –غزنی صورت می‌گیرد، جایی که به گفته‌ی او، در حاکمیت میدان-ودرک است.
او گفت: «برای جلوگیری از اختطاف‌ها و جرایم جنایی، تدابیر لازم گرفته شده و با مسئولان جلسات امنیتی خود را داریم». با این حال، احمدی از عمل‌کرد اداره‌ی امنیت ملی غزنی انتقاد کرد و گفت که مأموران این اداره در شناسایی و دست‌گیری آدم‌ربایان ناکام بودند. احمدی میگوید که روند اختطاف در ماه‌های اخیر کاهش یافته است، اما او میگوید که این وضعیت رضایت‌بخش نیست.
عمل شرم‌آور
محمد علی احمدی، معاون والی غزنی میگوید که بیش‌تر اختطاف‌ها در مناطق سالار و شش گاو از مربوطات ولایت میدان-وردک در مسیر شاهراه کابل–غزنی رخ می‌دهند. احمدی به خبرگزای بخدی گفت: «شرم است به مردم میدان-وردک که داعیه‌ی افغانیت و مسلمانیت دارد و مسافر که از قریه‌ی‌شان بگذرد، حال هر‌که این کار «اختطاف» را می‌کند، از خانه، باغ، قریه و مسجد‌شان استفاده می‌کند و مردم میدان-وردک در برابر آن‌ها سکوت می‌کنند. شرم است برای علمای دین و شرم است برای جامعه‌‌‌ی ما که شاهد یک جنایت خطرناک باشیم».
او افزود که بسیار شرم است برای یک نظام که پشتوانه‌ی 40 کشور ناتو را دارد، اما امنیت را در 70 کیلومتری پایتخت تأمین نمی‌تواند و روزانه در آن‌جا ده‌ها تانکر حریق می‌شوند و ده‌ها انسان بی‌گناه کشته و اختطاف می‌شوند. احمدی میگوید که مسئولیت تأمین امنیت شاهراه‌ها به عهده‌ی وزارت‌های داخله و دفاع است، اما به گفته‌ی او، این وزارت‌ها در برابر این مسئولیت شانه خالی کرده‌اند.
معاون والی غزنی میگوید که براساس اطلاعاتی که او دریافت کرده، از چند‌روز بدین‌سو مردان مسلح، در مناطق شش گاو و سالار زنان را از موتر پایین می‌کنند و طلا و پول‌های آنان را در باغ‌های نزدیک جاده به غارت می‌برند.
طالبان عامل و حامی اختطاف
محمد علی احممدی میگوید که تمامی اختطاف‌ها از سوی طالبان صورت نمی‌گیرند، اما به گفته‌ی او، پیش‌برد جنگ و اقدامات تبه‌کارانه‌ی طالبان بدون ارتباط با مافیای مواد مخدر و بدون ارتباط با آدم‌ربایان، ناممکن است. احمدی میگوید که طالبان برای تأمین مصارف خود یا تاجران را اختطاف می‌کنند یا هم از آدم‌ربایان حمایت می‌کنند. او گفت: «افرادی که اختطاف می‌شوند، به مناطقی برده می‌شوند که تحت تصرف طالبان‌اند و به همین خاطر طالبان از آن‌ها حمایت می‌کنند». احمدی میگوید که طالبان عملا در برابر جرایم کلان و اختطاف سکوت کرده‌اند. «بخدی»