مریم حسینی (لیدا)
عوامل مهم ايجاد روابط و دوستي با ديگران، مي‌توانند راهنماي مناسبي براي كساني باشند كه نياز گسترده‌اي به داشتن روابط مؤثر براي تداوم موفقيت خود دارند. اين عوامل عبارت‌اند از:
1 ـ معاشرت: معاشرت با افراد، نشست و برخاست و رفت و آمد، نقش پررنگي در ايجاد روابط دارد.
2 ـ مجاورت: مجاورت كه به تعبير ديگر از آن به همسايگي هم ياد مي‌شود، از عوامل مهم و پايدار روابط است.
3 ـ مشابهت: مشابهت عامل اساسي در ايجاد روابط است و خصوصاً مشابهت فكري، جنسي، هوشي، نژادي، زباني، سني و… تأثيرگذارتر مي‌باشد.
4 ـ جذابيت: جذابيت نيز از عوامل كاربردي ايجاد روابط به شمار مي‌رود و براي بسياري از مردم اهميت زيادي دارد.
5 ـ دوست داشتن متقابل: در روابط پايه و ستون اصلي معمولاً براساس رفتار متقابل شكل مي‌گيرد، و‌گرنه دليل و زمينه‌اي براي ادامه‌ی آن وجود ندارد. روابط يك‌جانبه همانند خيابان يك‌طرفه مي‌باشد.
6 ـ صلاحيت و شايستگي: اگر طرف متوجه شود كه فرد مقابل داراي صلاحيت و شايستگي لازم نمي‌باشد، ارتباط خود‌به‌خود قطع شده و از بين خواهد رفت.
7 ـ مكمل بودن: در ارتباطات هر فرد به دنبال جبران كمبودها، نيازها، رفع مشكلات و نواقص خود مي‌باشد و طبيعي است كه هر كسي به سراغ كساني خواهد رفت كه از آنان چيزي آموخته و به تكميل شخصيت خود كمك نمايد.
8 ـ ايجاد انگيزه: توان ايجاد انگيزه در ديگران، به آنان پر و بال داده و حس غريزي افراد را به‌شدت تحريك مي‌كند و اين خود محرك بسيار قوي براي ايجاد روابط مستحكم مي‌باشد. انگيزه‌ی مهم بودن بهترين راه براي وادار كردن فرد به انجام يك كار مي‌باشد. تقدير، تشويق، تحسين و… نيز در ايجاد انگيزه اهميت دارند.
9 ـ كمك و خدمت: انجام خدمت به ديگران، نوع‌دوستي و انسان‌دوستي وظيفه‌ی الهي و انساني همه‌ی افراد است و زمينه‌ي مهم براي ايجاد روابط مؤثر.
10 ـ سپاس‌گزاري: گاهي يك تشكر خشك و خالي، زندگي يك فرد را دگرگون كرده و از تيرگي به اوج سعادت و رستگاري رهنمون مي‌كند.
گفته‌اند: «سپاس‌گزاري تو از كسي كه از تو راضي است، موجب رضايت و وفاداري بيش‌تر او مي‌شود و سپاس‌گزاريت از كسي كه از تو ناخوشنود است، سبب رفع ناراحتي و مهرباني او نسبت به تو مي‌شود«.
نقل شده است: «هر‌كه در قبال خوبي مردم تشكر نكند، از خداوند تشكر نكرده است«.
11 ـ نيكي: نيكي، خوبي و مهرباني قلب‌هاي افراد را به سوي انسان جلب كرده و باعث ايجاد يك نوع كشش دروني ناخودآگاه مي‌شود.
گفته‌اند: «انسان بنده‌ی احسان است«.
آورده‌اند: «نيكي كردن آدمي را به بند مي‌كشد«.
نقل شده است: «دست نياز به سوي هر‌كه خواهي دراز كن، اسير او مي‌شوي، از هر‌كه خواهي بي‌نيازي جويي، هم‌تاي او خواهي شد، به هر‌كه خواهي خوبي كن، فرمان‌رواي او خواهي شد«.
«نيكي كن تا به تو نيكي شود… رحم كن تا به تو رحم شود.»
و بزرگي گفته است: «كسي كه به ساكنان زمين رحم نكند، آن كه در آسمان است به او رحم ننمايد«.
و: «كسي كه به مردم مهرباني نكند، خداوند به او مهرباني نمي‌كند».
و: «به عزيزي كه خوار گشته و توان‌گري كه تهي‌دست شده و دانش‌مندي كه در روزگار نادانان تباه گرديده است، مهرباني كنيد«.
12 ـ محبت: محبت به مردم يا كنار آمدن با آن‌ها و داشتن انعطاف از عوامل تداوم دهنده‌ی روابط‌اند.
گفته‌اند: «آن‌كه چوب درختش نرم باشد، شاخه‌هايش بسيار شود«.
13 ـ تماس و مكاتبه: اگر با خانواده، دوست يا آشنا روابط بسيار قوي هم وجود داشته، ولي امكان تماس، مكاتبه و… وجود نداشته باشد، روابط به سردي گراييده و افراد به بيگانه تبديل مي‌شوند.
گفته‌اند: «پاسخ دادن به نامه، همانند پاسخ دادن به سلام حق و وظيفه است«.
گفته‌اند: «ارتباط ميان برادران در حضر ديد و بازديد است و در سفر‌نامه‌نگاري«.
14 ـ خوش‌رويي: خوش‌رويي، سلام كردن و دست دادن، موجب نزديكي قلب‌ها، كم شدن كينه‌ها، ايجاد محبت و دوستي و تأثير در ديگران مي‌شود.
بزرگي گفته است: «با يك‌ديگر دست دهيد، زيرا دست دادن كينه و كدورت را از بين مي‌برد«.
و نقل شده است: «با برادرت گشاده‌رو برخورد كن«.
و گفته است: «شما هرگز نمي‌توانيد با اموال خود همه‌ی مردم را بهره‌مند سازيد، پس با آنان با گشاده‌رويي و خوش‌رويي تمام برخورد كنيد«.
و نقل شده است: «فردا روز حساب، نزديك‌ترين شما به من… كسي است كه خوش‌خوتر و به مردم نزديك‌تر باشد«.
و گفته‌اند: «خوش‌رويي كمند دوستي است«.
و فرموده‌اند: «بهترين وسيله‌اي كه مردم با آن دل‌هاي دوستان خود را به دست مي‌آورند و كينه‌ها را از دل‌هاي دشمنان‌شان مي‌زدايند، خوش‌رويي در هنگام برخورد با آنان است و جوياي احوال آنان شدن در غياب‌شان و گشاده‌روي با آنان در حضورشان«.
و نقل شده: «با دشمنت دست بده، هر چند او خوشش نيايد…»
15 ـ نگرش ذهني: هر كس در دنيا داراي يك نوع نگرش ذهني، مربوط به خود مي‌باشد و انسان خردمند و دورانديش بايد بتواند با تشخيص اين نگرش‌ها و خواندن آن، وارد دنياي ذهني ديگران شود و بر همان اساس با او مراوده نمايد.
16 ـ هديه: قبول هديه حتا اگر تكه‌اي كاغذ، يا قطعه‌اي چوب خشكيده هم باشد، نشانه‌ی بزرگ‌واري هديه گيرنده، و دادن هديه (هرچه كه باشد) نشانه‌ی سخاوت، كرم و بزرگ‌واري هديه دهنده است.
17 ـ عذرخواهي: افراد متشخص و بزرگ، سعي مي‌كنند مرتكب اشتباه نشوند، ولي اگر اشتباه كردند، آن را پذيرفته و اگر لازم باشد، عذرخواهي نيز خواهند كرد.
«پوزش، دليل خردمندي است«.
18 ـ سازگاري: سازگاري و كنار آمدن با ديگران از عوامل مهم ايجاد و گسترش روابط به شمار مي‌رود.
19 ـ دوري از بحث وجدل: بحث و جدل از عوامل مخل روابط به حساب مي‌آيند.
20 ـ پذيرش: پذيرش فرد و نظرات او، لازمه‌ی تحكيم پايه‌هاي دوستي است.
هم‌چنين قدرشناسي، لبخند، تشكر، تعريف و تمجيد، متعهد بودن، تلاش نكردن براي تغيير ديگران و قبولاندن عقايد و نظريات خود برآنان، صحبت در ارتباط با علايق افراد، برانگيختن حس بزرگي، شخصيت و مهم بودن، دوري از انتقاد و سرزنش و دستور دادن و نمونه‌هاي مشابه ديگر، در تحكيم پايه‌هاي روابط، ايجاد ارتباط و استمرار آن، نقش زيادي داشته و در ظهور و بروز شكوفايي انسان و اعتلاي آن تأثيرگذار مي‌باشد.
برقراري دوستي و ايجاد ارتباط با افراد متخصص، مفيد و سالم، به انعطاف‌پذيري زيادي نياز دارد كه گزينه‌هاي ذكر شده‌ی قبلي، برخي از آن‌ها مي‌باشند و طبيعي است كه با وجود اختلاف آرا و سلايق، بدون نشان دادن نرمش و تلاش براي زندگي مسالمت‌آميز، شرايط زيستي انسان به‌شدت تهديد شده و امكان رسيدن به رفاه، موفقيت، توان‌گري، سعادت و پيروزي با خطر مواجه خواهد شد، ولي اين مسايل به اين معنا نيست كه انسان با هركسي و در هر شرايطي بسازد و در كنارش بسوزد.
گفته‌اند: «خوشبخت‌ترين مردم كسي است كه با مردمان بزرگ‌وار بياميزد«.
و نقل كرده‌اند: «كمياب‌ترين چيز در آخرالزمان، دوست مورد اعتماد… است«.
گفته‌اند: «پس از قطع رابطه با برادرت، از او بدگويي نكن، كه راه بازگشت به تو بسته شود، زيرا شايد كه تجارب او را به سوي تو برگرداند«.
نقل كرده‌اند: «قوي‌ترين فرد در ايجاد ارتباط، كسي است كه با كسي كه از او بريده، رابطه برقرار كند«.
آورده‌اند: «نبايد توانايي دوستت در قطع رابطه با تو بيش‌تر از توانايي تو در پيوند با او باشد و نبايد توانايي او بر بدي كردن بيش‌تر از توانايي تو بر نيكي كردن باشد«.
