گروه طالبان اعضای لویه جرگه‌ی مشورتی را که موافقت‌نامه‌ی امنیتی با ایالات متحده‌ی امریکا را تأیید کردند، به «وطن فروشی» متهم کرد. اما در افغانستان مردم و تحلیل‌گران از این تصمیم لویه جرگه استقبال کردند. تأیید موافقت‌نامه‌ی امنیتی کابل–واشنگتن برای افغان‌ها از نظر روانی نوعی خاطرجمعی را خلق کرد، به شکلی که بسیاری اعضای لویه جرگه، به‌شمول حضرت صبغت‌الله مجددی، رییس آن، از رییس جمهور حامد کرزی خواستند که در ظرف یک‌ماه دیگر آن را امضا کند.
اما طالبان که مخالف حضور نیروهای امریکایی‌اند، واکنش تندی به این تصمیم نشان دادند. به گزارش خبرگزاری آلمانی «دی‌پی‌ای»، ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی گروه طالبان در یک بیانیه گفت: «این جرگه برای منفعت ایالات متحده‌ی امریکا از سوی حکومت غلامش در کابل سازمان‌دهی شده بود».
سخن‌گوی طالبان تصمیم لویه جرگه‌ی مشورتی را «جنایت تاریخی» و موافقت‌نامه‌ی امنیتی را «سند غلامی» عنوان کرده و گفته است: «انشاالله پایگاه‌های [نظامی] خارجی‌ها به قبرستان دایمی‌شان تبدیل خواهند شد».
«پیامی به همسایه‌ها و تروریستان»
نگرانی اصلی بسیاری افغان‌ها این بود که در صورت عدم تأیید این موافقت‌نامه، نیروهای امریکایی‌ها افغانستان را ترک خواهند کرد و در نتیجه، افغانستان به صحنه‌ی جنگ‌های نیابتی همسایه‌ها تبدیل خواهد شد. ادامه‌ی حضور نیروهای امریکایی از نظر روانی تأثیر مثبتی بر اذهان افغان‌ها دارد.
اخیراً مخالفت با موافقت‌نامه‌ی امنیتی افغانستان و ایالات متحده‌ی امریکا در داخل کشور افزایش یافته بود. حامد کرزی رییس جمهور گفته است که پاکستان «ظاهرا» با این موافقت‌نامه رضایت نشان داده است، اما ایران صریحاً با آن مخالفت کرده است. اما برخی احزاب سیاسی پاکستان، به‌شمول حزب تحریک انصاف که در ایالت خیبرپشتونخواه حکومت می‌کند، مخالف ادامه‌ی حضور نیروهای امریکایی در افغانستان‌اند.
اسرارالله، سخن‌گوی حزب دست راستی جماعت اسلامی پاکستان به دویچه وله گفت: «ما می‌خواهیم که همه‌ی نیروهای ناتو و امریکایی از افغانستان خارج شوند. افغانستان و پاکستان به صورت بد از حضور نیروهای بین‌المللی متضرر شده‌اند. حزب ما پالیسی روشنی در این زمینه دارد و آن این است که ما هیچ‌سرباز خارجی را در افغانستان نمی‌خواهیم».
رحمت‌الله نبیل، رییس کمیسیون امنیتی لویه جرگه‌ی مشورتی پس از پایان جرگه در یک کنفرانس خبری در کابل گفت: «سازمان‌های استخباراتی و تروریستی تلاش داشتند که بعضی افرادشان را در قسمت های مختلف شهر کابل جابه‌جا کنند تا آن‌ها بتوانند در روزهای جرگه اوضاع امنیتی را در کابل و بعضی ولایات مختل سازند».
میر احمد جوینده، تحلیل‌گر مسایل سیاسی به دویچه وله گفت، فیصله‌ی جرگه برای کشورهایی که می‌خواستند با خروج نیروهای امریکایی افغانستان را به میدان جنگ تبدیل کنند، یک مصیبت بود: «آن‌ها در صدد بودند که این جرگه را مختل کنند و از تصویب و تأیید این پیمان جلوگیری نمایند».
تحلیل‌گران به این باورند که حکومت پاکستان نیز مخالف موافقت‌نامه‌ی امنیتی افغانستان و ایالات متحده است. عثمان قاضی، تحلیل‌گر پاکستانی در امور افغانستان و بلوچستان می‌گوید: «بخش قوی ساختار قدرت در پاکستان خواستار حضور امریکا در افغانستان نیست، زیرا چنین چیزی در ضدیت با دکتورین «عمق استراتژیک» پاکستان قرار دارد که براساس آن، پاکستان افغانستان را حیات خلوت خود برای مبارزه با نفوذ هندوستان می‌بیند. اما دیگر دلیلی برای پاکستان وجود ندارد که با چنین تصمیمی مخالفت کند. افغانستان مانند هر کشور دیگری حق حاکمیت ملی خود را دارد تا خودش تصمیم بگیرد».
حمیدالله فاروقی، استاد دانشگاه و تحلیل‌گر مسایل سیاسی می‌گوید، بقای حضور امریکایی‌ها در افغانستان در تمام ابعاد اقتصادی، سیاسی و امنیتی تأثیر مثبتی دارد: «تصمیم ملت افغانستان و مشوره‌ای را که دادند، مبین واقعیت‌بینی و تعقل سیاسی ملت افغانستان است». «دویچه وله»
