دولت افغانستان باز همان سخنی را گفت که تا حالا هزار بار گفته است. گفت اسناد نشان می‌دهند که حمله بر دانشگاه امریکایی در پاکستان طراحی شده.
خوب، این را می‌دانیم و دانستن‌اش هیچ کمکی به ما نمی‌کند. آن‌چه مهم است این است که پاکستان در میان پشتون‌های افغانستان گروه تروریستی سرسختی ساخته به‌نام طالبان. حمله‌های مورد نظرِ پاکستان را همین طالبان پشتون انجام می‌دهند. همین طالبان صد رقم جنایت دیگر را هم مرتکب می‌شوند که طرح‌شان در پاکستان ریخته نشده.
حال، دولت افغانستان حاضر نیست با گروه طالبان مقابله کند (صرفا به این دلیل که آن‌ها پشتون‌اند). اشرف غنی از پاکستان گله دارد که چرا از حمله و خراب‌کاری در افغانستان دست بر نمی‌دارد. در عین‌حال حاضر نیست همان گروهی را که این حمله‌ها را برای پاکستان انجام می‌دهد، سرکوب کند. اگر دولت افغانستان طالبان را سرکوب کند، پاکستان نیز دیگر نخواهد توانست در افغانستان عملیات کند. اما می‌دانیم، همه می‌دانند، که اشرف غنی و همراهان او هرگز به سرکوب شدن کامل طالبان راضی نیستند. در نظر اشرف غنی و حنیف اتمر گروه طالبان یک سرمایه است که باید حفظ شود. هر کس که این را نداند در حقیقت در باره‌ی این دولت هیچ چیز قابل اعتنایی نمی‌داند.
چرا طالبان نمی‌توانند در مزار شریف، پایگاه عطامحمد نور، عملیات نظامی بکنند؟ آیا پاکستان دوست ندارد مزارشریف ناامن شود؟ آیا طالبان به ویران کردن آن شهر علاقه‌یی ندارند؟ نه، این که مزارشریف آرام است به این خاطر است که در آن‌جا عزم مقابله با طالبان هست. عطا محمد نور نمی‌گوید که بگذارید طالبان مسلح در شهر باشند. نمی‌گوید که اگر دیدید مهمات جنگی وارد شهر می‌شوند و به دست طالبان می‌رسند، روی‌تان را بگردانید و چیزی نگویید.
چرا طالبان در قندهار توفیق چندانی برای خراب‌کاری و امنیت‌ستانی ندارند؟ برای این که در قندهار عبدالرازق اچکزی دشمن سرسخت طالبان است و عزمی راستین برای سرکوب‌شان دارد.
دولت به جای تکرار کلیشه‌ی پوچ و بی‌معنای «پاکستان طراح حمله هاست» باید به مردم افغانستان نشان بدهد که در سرکوب کردن لشکر عملیاتی پاکستان، یعنی طالبان، صداقت دارد.