سخیداد هاتف

ملاسِته فی جمهوریه‌الاسلامیه التروریستان

ملاسته از باب مفاعله به‌معنای تبادل لیست میان دو کشور است.
پس از آن‌که دولت جمهوری اسلامی پاکستان لیستی از افراد و گروه‌های تروریستی فعال در خاک افغانستان را به دولت جمهوری اسلامی افغانستان فرستاد و خواهان مالکیت بر آن افراد و گروه‌ها شد، وزارت خارجه‌ی افغانستان نیز شعورش به جوش آمد و لیست بلندقامت مشابهی را به دولت پاکستان تسلیم کرد.
آنچه در این‌میان عجیب است این است که به نظر می‌رسد هر کشوری که پسوند «جمهوری اسلامی» داشته باشد، چشمش هم دوربین می‌شود. مثلا جمهوری اسلامی ایران موارد نقض حقوق بشر در برمه، فیلیپین، کمبودیا، مکسیکو، هاوایی،ویتنام، چچن، بیت‌المقدس و برمودا را خیلی دقیق می‌بیند. اما وقتی به خودش اطلاع می‌دهند که در ایران یک نفر به جرم خندیدن به یک جوک نامناسب خندیده است و به همین خاطر سیزده سال است در زندان اوین روزنامه‌ی کیهان می‌خواند، جمهوری اسلامی مذکور اظهار بی‌خبری می‌کند و می‌گوید:
«ما توی ایران همچه چیزی نداریم. اوین چیه؟».
وزارت خارجه‌ی جمهوری اسلامی پاکستان بودجه‌ی مشخصی دارد برای خرید کفش و کلاه اعضای ۳۲ سازمان تروریستی‌یی که در خاک آن کشور عند اربابهم یرزقون. اما وقتی ازش سوال کنید که این سازمان‌ها کجایند، شما را متهم به بهایی بودن می‌کنند و می‌گویند:
«کیا بات کرتاهی بهایی؟».
فکر نکنید جمهوری اسلامی افغانستان تفاوت دارد. از مقامات امنیتی افغانستان بپرسید که تروریست‌ها در کجایند، نقشه‌ی لاهور و پنجاب و کراچی و کویته و وزیرستان را از جیب خود می‌کشند و پیش روی‌تان پهن می‌کنند و اسم، محل سکونت، شماره‌ی پا، رنگ چشم، سایز گرده، قطر شکم، اسم مادرکلان، ثانیه‌ی تولد و مقدار مواد منفجره‌ی تروریست‌ها را برای شما تشریح می‌نماید. اما همین مقامات درباره‌ی حضور گروه‌های تروریستی در افغانستان می‌گویند:
«البته مستحضر هستید که چیزی به نام طالبان وجود ندارد. ممکن است چند نفری در بعضی جاها باشند که بعضی اوقات برای مردم بیدار افغانستان مزاحمت‌هایی ایجاد بکنند، اما در کل ما چیزی به نام تروریست در کشور خود نداریم. خوب، تعدادی برادر ناراضی و مخالف سیاسی داریم که گاهی دست‌شان ناخواسته به سویچ می‌لگد و نوعی انتحار رقم می‌خورد ولی این موارد نادر اند.»
در حاشیه‌ی این بحث، متاسفانه باز هم مطلع شدیم که ملاعمر چشم از جهان فروبسته. قبلا هم یک بار چشم پوشیده بود که ما را خیلی غمگین کرد، چون رییس‌جمهور ما پیام عیدی خدمت ایشان فرستاده بود ولی چون چشم ایشان پوشیده بود نتوانسته بود پاسخ لازم را بدهد و به جای او آی‌اس‌آی، سازمان اطلاعات پاکستان، جوابیه‌یی صادر نموده بود. اما این بار گفته می‌شود که برای همیشه چشم از جهان تعطیل کرده است.

دیدگاه‌های شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *