آیا ایالات متحده ی امریکا در افغانسان 10000 نیرو داشته باشد یا تمام نیروهایش را از این کشور خارج کند؟
منبع: The Wall Street Journal
برگردان: حمید مهدوی
رییس جمهور اوباما در آموختن سریع مشهور است. اما آیا او از اشتباهات خودش هم می آموزد؟ بیایید ببینیم که در قضیه ی افغانستان چه کار می کند.
با نزدیک شدن به پایان ماموریت رسمی سازمان پیمان اتلانتیک شمالی (ناتو) دراواخر سال جاری میلادی در افغانستان، آقای اوباما باید به زودی تصمیم بگیرد که چه تعداد از نیروهایش را درافغانستان نگهدارد.
به گزارش وال استریت ژورنال روز چهارشنبه، وزارت دفاع امریکا(پنتاگون) برنامه ای را به کاخ سفید ارائه کرده است که مطابق 10000 نیروی امریکایی در افغانستان باقی خواهند ماند. (اکنون تعداد نیروهای امریکایی در افغانستان به 37500 تن می رسد).
جنرال جوزف دانفورد، فرمانده نیروهای ایالات متحده ی امریکا در افغانستان، هفته ی گذشته در جریان دیدارش از واشنگتن سناریوی (بگیرش! یا رهایش کن!) را پیشنهاد کرد: 10000 نیروی قوی را بعد از سال 2014 در افغانستان نگهدارید که حداقل برای آموزش نیروهای امنیتی افغانستان کافی بوده و از دیپلمات های ایالات متحده ی امریکا، مامورین استخباراتی و امدادگران حفاظت کرده بتوانند یا این که تمام نیروها را تا اواخر سال جاری از این کشور خارج کنید.
پنتاگون با مطرح کردن موضوع خروج کامل نیروهایش از افغانستان در جریان دوسال گذشته بر شیرینی سیاسی کارش افزوده است. یا به عبارت دیگر هنگام ترک کاخ ریاست جمهوری می تواند ادعا کند که جنگ افغانستان را به پایان رسانده است. جنرال ها فرمانده کل قوا را می شناسند.
کاخ سفید گفته است که تا کنون در این زمینه هیچ تصمیمی اتخاذ نشده است، و یک سخنگوی کاخ سفید گفت که ایالات متحده ی امریکا باید اول در زمینه موافقتنامه ی دوجانبه ی امنیتی با طرف افغانستان به نتیجه ای دست یابد.
در مورد این موافقتنامه قبلا نیز گفتگو شده است و لویه جرگه ی مشورتی از امضای آن حمایت کرده است. اما رییس جمهور دمدمی مزاج افغانستان از امضای آن پیش از انتخابات ریاست جمهوری و مشخص شدن جانشین خود، خود داری کرده است. این عملکرد آقای کرزی دلیل شده نمی تواند که ایالات متحده ی امریکا را از حرکت به جلو مطابق به برنامه هایش متوقف سازد.
آقای اوباما در عراق گزینه ی خروج کامل نیروهایش را برگزید. برعکس افغانستان امروزه، جنگ در عراق به پایان رسیده بود و ارتش این کشور به شکل قابل توجهی آموزش دیده و تمویل شده بود.
اکنون ما می دانیم که خروج از عراق بزرگترین اشتباه رییس جمهور اوباما بود. در غیبت حضور آرام بخش آمریکا در عراق، سیاست مداران عراقی به عادت های بد فرقه ای شان برگشته اند. نیروهای امریکایی هم چنین می توانستند نیروهای عراقی را در زمینه ی جلوگیری از ورود جهادی های جنگ سوریه به عراق کمک کند.
القاعده که با هزینه ی سنگین جان های نیروهای امریکایی به حاشیه رانده شده بودند، برگشته اند و کنترول بخش های از ولایت انبار را بدست گرفته اند. رییس جمهور اوباما اشتباهی را که در عراق مرتکب شده است، بی اثر ساخته نمی تواند، اما او می تواند از تکرار این اشتباه در افغانستان جلوگیری کند. چرا باید به ملا عمر تاریخ دیگری را بدهیم که در تقویم خود دور آن را خط کشد؟
نقض اصلی افزایش نیروهای افغانستان در سال 2009 به دستور باراک اوباما، تعیین ضرب الاجل برای خروج نیروهای امریکایی دو سال بعد از افغانستان بود، که این خود نشانه ای بود برای طالبان و حامیان پاکستانی آن ها که می توان منتظر خروج ایالات متحده ی امریکا بمانند. ایالات متحده ی امریکا سال ها بیش از 10000 نیرویش را در کشورهای آلمان، ایتالیا، جاپان و کره ی جنوبی نگهداشت. هیچ کسی این کشورها را ویتنام دیگر نمی داند.
حضور دوامداد ارتش ایالات متحده ی امریکا نشانه ای از تعهد این کشور در قبال افغانستان است که به مردم افغانستان اطمنان می دهد، و پیامی است به طالبان مبنی بر عزم راسخ ایالات متحده ی امریکا و جلوگیری از برگشت طالبان که 12 سال قربانی را ضایع کرد.
