با حضور جراردو مارتینو در راس کادرفنی بارسلونا او نیز به جمع کسانی افزوده شد که بدون هیچ گونه سابقه بازی و مربیگری هدایت یک تیم شاخص اروپایی را برعهده گرفته‌اند. مارتینو در دوران بازی تنها سابقه یک حضور کوتاه مدت سه ماهه ناموفق در تنه ریف را در کارنامه خود دارد و بقیه دوران بازی خود را در آرژانتین، شیلی و اکوادور گذرانده است. سابقه افرادی که به مانند «تاتا» بدون هیچ گونه حضور در اروپا در راس یک باشگاه اروپایی قرار گرفتند نشان از این می‌دهد که بیشتر آن‌ها نتوانستند با شرایط جدید خود را وفق دهند. از همین رو بسیاری از مربیانی که در کشورهای آمریکای جنوبی برای خود شخصیت‌های بزرگی محسوب می‌شدند و در حد اسطوره بودند در اروپا خیلی زود کنار گذاشته شدند. در زیر کارنامه قسمتی از عملکرد مربیان شاخص آمریکای جنوبی را در اروپا معرفی کرده‌ایم تا بیشتر با این مساله آشنا شوید.
سزار لوئیز منوتی
سرمربی تیم آرژانتین در جام جهانی ۱۹۷۸ که توانست این تیم را قهرمان کند و محبوبیت گسترده‌ای در این کشور پیدا کند، هیچ سابقه بازی و مربیگری در اروپا نداشت. با این حال او در سال ۱۹۸۲و در اواسط فصل به بارسلونا پیوست و فصل بعد مارادونا را هم با خود به نیو کمپ آورد که البته چیزی جز رتبه سومی برای او در پی نداشت. او در پایان فصل ۸۴-۸۳جای خود را به تری ونبلز انگلیسی داد. او در سال ۱۹۸۷ هم دوباره به اسپانیا برگشت و این بار هدایت آتلتیکو مادرید را بر عهده گرفت که در اواسط فصل و بعد از باخت به بارسلونا از کار برکنار شد.
کارلوس بیلاردو
سرمربی چند دوره مختلف تیم ملی آرژانتین به ویژه جام جهانی ۱۹۹۰ به دنبال نائب قهرمانی در اینجام در سال ۱۹۹۲ مورد توجه تیم سویا قرار گرفت و به همراه مارادونا نا‌آماده به این باشگاه رفت. رتبه نه چندان مطلوب هفتمی نتیجه عملکرد بیلاردو در طول فصل بود. بیلاردو در اواسط سال ۱۹۹۷ هم یک دوره کوتاه به سویا بازگشت که ظرف یک ماه از کار برکنار شد.
آلفیو باسیله
سرمربی تیم آرژانتین در جام جهانی ۱۹۹۴ بعد از اینجام و در خلال فصل ۹۴-۹۵ به آتتلیتکو مادرید بحران زده رفت و توانست این تیم را از سقوط نجات دهد. ولی دیگر هرگز او را در اروپا ندیدیم.
اسکار تابارز
سرمربی فعلی تیم ملی اروگوئه که در دور جام جهانی ۱۹۹۰ و ۲۰۱۰ هدایت کشورش را برعهده گرفته بود، یک دوره کوتاه در کالیاری و میلان مربیگری کرد. او در کالیاری سال ۱۹۹۴ رتبه خوب نهم را در سری آ کسب کرد. اما در میلان ۱۹۹۶ تنها ۱۱ هفته دوام اورد و خیلی سریع آریگو ساچی جانشین او شد.
کارلوس آلبرتو پریرا
سرمربی تیم قهرمان جهان در جام جهانی ۹۴ بالاخره در سال ۹۵ تصمیم گرفت به اروپا برود و هدایت سویا را برعهده بگیرد که نتیجه یک فصل حضور او رتبه یازدهمی در جدول و شکست در فینال جام حذفی بود. البته او سال بعد در فنر باغچه توانست این تیم را قهرمان سوپرلیگ ترکیه کند.
واندرلی لوکزامبورگو
سرمربی سابق تیم ملی برزیل و کروزیرو و کورینتیانس در اواسط فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵ جای گارسیا رامون هدایت رئال مادرید را برعهده گرفت. او در هفته پانزدهم فصل بعد از کار برکنار شد.
سباستیائو لازرونی
سرمربی برزیل در جام جهانی ۱۹۹۰ بعد از این مسابقات به فلورانس رفت و هدایت این تیم را برعهده گرفت، اما دو ماهه از کار برکنار شد. او در سال ۹۳ برای هدایت تیم باری انتخاب شد که در این تیم نیز تا پایان فصل دوام نیاورد.
اسکولاری
سرمربی فعلی برزیل در یورو ۲۰۰۴ هدایت پرتغال میزبان را عهده دار شد که در مقابل یونان در فینال شکست خورد. بعد از آن بیشتر نتایج پرتغال اسکولاری چندان رضایت بخش نبود. هدایت چلسی در سال ۲۰۰۸ نیز چیزی جز برکناری زودهنگام برای او در پی نداشت.
دیگران
مربیان تقریبا زیادی از امریکای جنوبی در اروپا کار کرده‌اند، اما اکثر آن‌ها تجربه بازی در این قاره را دارا می‌باشند. از میان آن‌هایی که سابقه‌ای نداشته‌اند بیشترین شکست را پذیرا بوده‌اند و یا مجبور بودند سال‌ها برای موفقیت تلاش کنند. پائولو آمارال آرژانتینی در یوونتوس در ۱۹۶۲ و ۱۹۶۳ در یوونتوس موفق ظاهر نشد و سریع برکنار شد. حتی مارچلو بیلسا آرژانتینی نیز در سال ۱۹۹۸ تنها هفت هفته توانست در اسپانیول دوام بیاورد. او بعد از جام جهانی ۲۰۱۰ و هدایت شیلی به تیم آتلتیکو بیلبائو منتقل شد و تاکنون دو فصل متوسط را پشت سر گذاشته است.
از میان افراد موفق شاید یکی از بزرگ‌ترین نام‌ها هکتورکوپر آرژانتینی باشد که بعد از درخشش در لانوس و هوراکان به تیم مایورکا رفت و این تیم را سوم لالیگا کرد. بعد از مایورکا نیز با والنسیا توانست قهرمانی لالیگا و دوبار حضور در فینال لیگ قهرمانان را تجربه کند. هرچند بعد از آن کارنامه موفقی از خود نشان نداد. خاویر آگه ئوره مکزیکی هم بدون سابقه خاصی به اسپانیا رفت و هرچند افتخار قابل ملاحظه‌ای به دست نیاورد، اما توانست چندین سال در این کشور باقی بماند و حالا سرمربی اسپانیول بارسلون است. کلا می‌توان گفت در بین تیم‌های متوسط اسپانیایی کارنامه غیر اروپایی‌ها تقریبا مثبت بوده و شاید همین موضوع باعث ریسک بارسا برای انتخاب جراردو مارتینو باشد. باید دید در تیم بزرگ بارسلونا این مربی شکست هم قاره‌ای‌های خود را جبران می‌کند یا خیلی سریع به کشورش بر می‌گردد!