دهقان‌های ولایت بامیان از عدم بارندگی در زمستان حاضر ابراز نگرانی کرده و از وقوع خشکسالی در این ولایت ترس دارند. این در حالی است که اکثریت مردم ولایت بامیان به کشت و زراعت مشغول‌اند.
امین‌الدین یکی از دهقان‌ها در مرکز ولایت بامیان با ابراز نگرانی خود، می‌گوید: «از آن‌جایی که بیشتر مناطق ولایت بامیان از آب برف و باران برای آب‌یاری مزراع خود استفاده می‌کنند، نبود بارندگی به زراعت مردم ضربه‌ی جبران‌ناپذیری خواهد زد».
وی افزود: «از طرفی هم اگر بارندگی نباشد هیچ نوع گیاهی در کوه‌ها نمی‌روید و مالداری هم از رونق می‌ماند».
مردم در ولایت بامیان به‌دلیل کوهستانی بودن آن، بیشتر مشغول زراعت، مالداری و باغ‌داری‌اند که این باعث می‌شود زندگی آن‌ها رابطه‌ی مستقیمی با میزان بارندگی و میزان آب در این ولایت داشته باشد.
داوود احمدی متخصص در بخش زراعت و مالداری، می‌گوید: «از آن‌جایی‌که ما هیچ بند آب‌گردانی نداریم که از آب ذخیره‌ی آن استفاده کنیم، عدم بارندگی می‌تواند تأثیر بسیار زیان‌باری بر زندگی مردم بگذارد».
ولایت بامیان از جمله ولایت‌هایی است که در کنار باغ‌داری و زراعت‌های دیگر، بیشترین کشت کچالو در آن صورت می‌گیرد، طوری‌که بیش از نصف کچالوی مورد نیاز بازار افغانستان از این ولایت تأمین می‌گردد و سالانه مقداری هم به خارج صادر می‌شود. بنابراین، یکی از ضرورت‌های اساسی مردم در این ولایت، وجود بندهای آب‌گردان است که تاکنون وجود ندارد.
ولایت بامیان باری در سال ۱۳۹۰ نیز تجربه‌ی یک دوره‌ی خشکسالی را از سر گذرانده است که باعث آسیب‌پذیری و کوچ خانواده‌های زیادی در بعضی از ولسوالی‌ها گردید و ۵۰ درصد از زمین‌های زراعتی از کشت بازمانده بود.