ترجمه

وقتی برای اولین‌بار تصاویری از اوکراین منتشر شد، برای مردم آن گریه کردم. من جنگ و وحشت آن را می‌شناسم. هنوز برای آن‌ها گریه می‌کنم. من فقط می‌خواهم که با همه‌ی ما یکسان رفتار شود. پناهنده پناهنده است.»

ادوارد مورتیمر مورخ در کتاب خود به نام «جهانی که فرانکلین دی. روزولت ساخت: چشم‌انداز و واقعیت» نوشت: «جنگ جهانی مانند کوره است، جهان را ذوب می‌کند و به آن قابلیت شکل‌پذیری می‌دهد» که در نظم جهان پس از آن تغییرات عمده‌ای به وجود خواهد آورد.

آن‌ها و میلیون‌ها افغان دیگر حق دارند که بخواهند بدانند چرا اشرف غنی، آخرین مردی که به‌عنوان رییس‌جمهور افغانستان خدمت می‌کرد و کشور را در روزهای قبل از سقوط کابل رها کرده بود، اکنون در دبی زندگی نسبتاً مجللی دارد.

برخلاف سیاست ظاهرا منعطف طالبان در ماه‌های ابتدایی قدرت، آن‌ها اکنون شدیدا سیاست‌های خشن و سرکوب‌گرانه علیه تمام مخالفان خود را تعقیب می‌کنند و به آن پایبندند. در نتیجه، خوش‌بینی، و تحلیل‌های سطحی، که به عدم شباهت طالبان با حاکمان قبلی نمی‌پردازد، صدمات قابل توجه و جبران‌ناپذیری را برای مردم افغانستان، منطقه و جهان به دنبال خواهد داشت.

ریاست جمهوری بایدن با شکست فاصله زیادی دارد، اما وعده‌های بزرگی که بایدن در طول مبارزات انتخاباتی در مورد موضوعاتی مانند حق رای و اصلاحات پولیس داده بود، به حائلی میان او و محبوبیت تبدیل شده است.

متأسفانه، خوب یا بد، بیشتر این افراد در افغانستان باقی می‌مانند. و آن‌ها می‌توانند نیرویی در جهت تغییر باشند، به خصوص که طالبان ثابت کرده‌اند توان مقابله با مشکلاتی که کشور با آن روبه‌رو است را ندارند؛ به این دلیل که طالبان تقریبا مطلقا صلاحیت مقابله مؤثر با این مشکلات را ندارند.

طالبان همچنین جوامع قبیله‌ای و اقلیت‌هایی را که تصور می‌شود از دولت‌های قبلی حمایت می‌کنند، هدف قرار داده و زمین‌های متعلق به چنین جوامعی را به زور تصرف کرده‌اند. هزاره‌ها، ازبیک‌ها و تاجیک‌ها به‌دلیل مشارکت در ائتلاف‌های ضدطالبان در دهه ۱۹۹۰ میلادی هدف قرار گرفته‌اند. طالبان به تصرف و توزیع مجدد زمین به جوامع حامی این گروه مانند قبایل پشتون متهم شده‌اند.

آنچه تاریخ هرگز انجام نمی‌دهد، ارائه گزارشی غیرشخصی و عینی از رویدادهای گذشته است. همان‌طور که کلود لوی استراوس (Claude Lévi-Strauss) انسان‌شناس زمانی (با لحن تحقیرآمیز) گفت که تاریخ تماما «برای تاریخ» است. گیبون «انحطاط و سقوط» را برای چه نوشت؟

در پایان گفت‌وگو از چامسکی پرسیدم که چه چیزی به او امید می‌دهد؟ «بسیاری از جوانان؛ «شورش انقراض در انگلستان»، جوانانی که برای پایان دادن به فاجعه تلاش کردند. نافرمانی مدنی - این یک شوخی نیست، من بیشتر عمرم درگیر آن بوده‌ام.»