یو شمير نورو خبريالانو بیا اطلاعاتو ته په لاس رسي ټينګار وکړ او غوښتنه یې وکړه چې مسوولين دې د اطلاعاتو په ورکړه کې له دوی سره مرسته وکړي.
د ښاغلي اندړ په وینا، «طبعآ خبریالان، لیکوالان او د فکر کسان نه زغمي او وژني یې او د تفاهم، منطق او مذاکرې له هر مېزه تښتي. دغه طرز تفکر بیا، بیا د رسنیو له کورنۍ هم قربانۍ اخیستې دي.»
د مرضیه په نامه یوه بله افغان خبریاله چې د طالبانو د حکومت له راتګ ورورسته پاکستان کې د کډوالۍ ژوند تیروي وایي، د پاکستاني پولیسو له لوري نیول کیدل، د ویزو نه تمدید، بهر ته د تګ کېسونو پر وخت نه څیړل او د بد اقتصادي وضعیت له امله زیاتره خبریالان له روحي ستونزو سره مخ شوي دي.
د بې پولې خبریالانو سازمان ویلي، چې تېر لمریز کال افغانستان کې ۱۱ خبریالان او د رسنیو همکاران وژل شوي دي.
د خبریالانو مرکز د تاوتريخوالي او رسنيزو ازاديو د تروړنې د پېښو زياتېدو او په ځانګړې توګه په هيواد کې د خبريالانو د تهديدولو او نيونو د دوام په په اړه جدي انديښنه ښودلې او د پايلو په تړاو يې خبرداری ورکړی دی.
په همدې حال معلوماتو ته د نه لاسرسي وروستيو محدودیتونو د خبریالانو د خوندیتوب کمیټې اندیښنې هم راپارولي دي.
د بې پولې خبريالانو په وينا، تر يوې مياشتې زيات وخت کېږي چې نوموړی د کابل په يوه زندان کې ساتل کېږي او ويل کېږي په جاسوسۍ تورن شوی دی.
په دې ولایت کې د ګردېز غږ په نوم د محلي رسنۍ د نشراتو مسوول عبدالرشید جلالزی وايي، ځینې مسایل او ستونزې وي، چې د ولایت په کچه باید د راپورنو او خپرونو له لارې انعکاس ورکړل شي، خو ویاندویان او یا هم د ادارو ریسان د دوی خپرونو ته نه حاضریږي.
په هلمند کې د باختر اژانس خبریال ګل محمد غورځنګ وایي، چې له تیرو دو میاشتو راهیسې یې معاش نه دی ترلاسه کړی.
د افغانستان د خبريالانو د مرکز له اعلاميې سره سم، طالبانو هغه خبريالان ګواښلي او زنداني کړي چې دې لارښودونو ته يې پام نه دی کړی او رسنۍ هم له تنبيهي اقداماتو لکه د لنډ مهال لپاره او يا هم په دايمي توګه د فعاليت له بنديز سره مخ شوې دي.