طالبان
دیدگاه طالبان به خروج و لحن پیروزمندانه‌شان، پرسش‌های جدی را خلق می‌کند: آیا شرکت طالبان در گفت‌وگوها و مذاکرات فقط تاکتیک و وسیله‌ای برای وقت‌کشی است تا تضمین خروج نیروهای بین‌المللی را به‌دست بیاورند و یا این‌که آن‌ها اراده و نیت راسخ برای سهم‌گیری در نظام سیاسی و صلح بین‌الافغانی دارند؟ آیا قصد طالبان برگشت به دوره‌ی انحصار قدرت است یا سهم‌گیری در نظام سیاسی در کنار دیگر نیروها؟
به باور آقای احمدی قشر عظیم قربانیان جنگ از دو طرف (هم حکومت و هم طالبان) می‌تواند یک گروه ذینفع قوی را به نفع صلح عادلانه و پایدار و حقوق بشر تشکیل دهد: «حالا گفت‌وگوهای صلح دو طرف دارد. من پیشنهاد می‌کنم که طرف دیگر هم داشته باشیم و آن بازماندگان و قربانیان جنگ، نمایندگان گروه‌های اجتماعی مانند رسانه‌ها و مطبوعات و نمایندگان قشر دانشگاهی و آکادمیک باشد.»
رییس‌جمهور غنی در نوزدهمین نشست شانگهای، به موضوع قابل توجه اشاره کرد: «صلح بدون اجماع منطقه‌ای ممکن نیست». رییس‌جمهور در این نشست از وضعیت بهتر همکاری‌های منطقه برای صلح و ثبات در منطقه و افغانستان سخن گفت: «ما از هماهنگی مناسب برای ایجاد اجماع بین‌المللی مورد نیاز روی صلح، با تمام شرکای خویش برخوردار هستیم.»