طالبان

پس از شش ماه آموزش، آن‌ها «فارغ‌التحصیل» شدند و در میران‌شاه منتظر مأموریت بودند. فواد می‌گوید: «هر چند وقت یک‌بار یکی از شاگردان ماموریتش را دریافت می‌کرد و از دروازه بیرون می‌رفت. ما هرگز نمی‌دانستیم که آن‌ها در کجا و چه شرایطی شهید می‌شوند. وضعیت‌مان در آن زمان خوب بود. نیاز نبود که خیلی روی انگیزه‌ی ما کار کنند؛ ما مشتاق بودیم که بمیریم و احساس می‌کردیم که به بهشت نزدیک هستیم.»