کمیته روابط خارجی کنگره امریکا در آغاز تحقیقات خود درباره‌ی چگونگی خروج امریکا از افغانستان، شهادت نظامیان امریکایی را شنیده است.
به گزارش سی‌ان‌ان، در این جلسه که دیروز (چهارشنبه، ۱۷ حوت) برگزار شد، دو نفر نظامیان امریکایی که در هفته‌های پایانی در افغانستان حضور داشتند و سه نفر دیگر که در عملیات تخلیه نقش داشتند، صحبت کرده‌اند.
تایلر وارگاس اندروز، تفنگ‌دار دریایی ایالات متحده شهادت عاطفی و مفصلی از روزهای منتهی به بمب‌گذاری که جان ۱۳ نظامی امریکایی و بیش از ۱۰۰ «افغان» را گرفت، ارائه کرده است.
او که خودش در این حمله زخمی شده بود، گفت: «یک فلاش و یک موج عظیم فشار. من چهار فوت روی زمین پرتاب شدم اما فورا فهمیدم چه اتفاقی افتاده است. چشمانم را به تفنگ‌داران دریایی مرده یا بیهوشی که اطرافم خوابیده بودند باز کردم. صدها نفر بلافاصله از جلو من ناپدید شدند. و بدن من با ۱۰۰ تا ۱۵۰ بلبرینگ در حال حاضر به طرز فاجعه‌باری مجروح شد.»
وارگاس اندروز این عقب‌نشینی را یک «فاجعه» توصیف کرده و به قانون‌گذاران گفته است که «فقدان مسئولیت‌پذیری و سهل‌انگاریِ غیرقابل توجیه وجود داشت.»
او تصویری از روزهای هرج‌ومرج و خشونت علیه «افغان»هایی که سعی در فرار از دست طالبان داشتند ترسیم کرده است.
او گفته است: «برخی از افغان‌ها که از میدان هوایی حامد کرزی روی‌گردان شدند، سعی کردند خود را روی سیم تیغی که در مقابل ما قرار داشت، بکشند. افغان‌های بی‌شماری در ۱۵۵ یاردی جلو موضع ما شبانه‌روز توسط طالبان به قتل رسیدند.»
او افزوده است که نظامیان امریکایی «جنایات» را به زنجیره فرماندهی‌شان اطلاع دادند، اما توجه نشد.
این نظامی مدعی شد که هشدارهای تهدید توسط فرماندهی بالاتر نظامیان امریکایی در روز حمله به میدان هوایی کابل نادیده گرفته شد.
وارگاس اندروز گفت که در روز حمله‌ی انتحاری ۲۶ آگست، مردی را در میان جمعیت دید که با توصیف «بمب‌گذار انتحاری در مجاورت و نزدیک دروازه‌ی آبی» مطابقت داشت.
او افزوده است که از طریق شبکه‌ی ارتباطی دریافته بودند که یک تهدید بالقوه و احتمال یک حمله‌ی بمب‌های دست‌ساز قریب‌الوقوع وجود دارد، اما به‌گفته‌ی او، برای تیراندازی نیاز به اجازه‌ی فرمانده قطعه (گردان) بود.
به‌گفته‌ی وارگاس اندروز، فرمانده قطعه در پاسخ به درخواست شلیک، گفته است که «نمی‌دانم».
او روایت کرد: «من و رهبر تیمم خیلی تند پرسیدیم که خوب، چه‌کسی این کار را می‌کند؟ چون این مسئولیت شما است آقا! او (فرمانده) دوباره پاسخ داد که نمی‌دانم، اما متوجه می‌شویم. ما هیچ به‌روزرسانی دریافت نکردیم و هرگز پاسخ خود را نگرفتیم. در نهایت فرد ناپدید شد. تا به امروز ما معتقدیم که او یک بمب‌گذار انتحاری بوده است.»
این نظامی علاوه کرده است که آنان از سوی فرماندهی بالاتر نادیده گرفته شدند و هیچ‌کس برای امنیت شان پاسخ‌گو نبودند.
در این جلسه، یک سرهنگ بازنشسته درباره‌ی متحدان نظامیان امریکایی که در افغانستان جامانده‌اند صحبت کرده است.
او گفته است: «من و هزاران نفر دیگر از متحدان افغان خود که جان‌شان در خطر بودند، درخواست کمک دریافت کردیم.»
فرانسیس هونگ از خطوط هوایی ۲۱ متفقین که عملیات تخلیه را انجام می‌داد، در شهادت خود گفته است که در جریان این عملیات وقتی به پیام‌هایی درخواست کمک گوش می‌دادند، گریه می‌کردند.
هوآنگ گفت: «نوبت ما است که شجاعت لازم را بطلبیم و برای انجام تعهدات خود در قبال متحدان افغانی که هنوز پشت سر مانده‌اند کاری کنیم.»
عقب‌نشینی آشفته‌ی دولت بایدن پس از دودهه دخالت ایالات متحده در افغانستان، تحت نظارت شدید قانون‌گذاران جمهوری‌خواه قرار گرفته است.
از جمله مایکل مک کال، رییس جدید کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان قول داده است که این موضوع را بررسی کند.