تنش در میان طالبان تا حالا آن‌قدر قوی شده است که در طول سال نو به یک بحران مهم درونی تبدیل شود. مهم‌ترین حامی بیرونی طالبان (یعنی پاکستان) نیز با این مایه بحران در درون طالبان مشکلی نخواهد داشت. در واقع، برای پاکستان سناریویی بهتر از این نمی‌شود که افغانستان در سال پیش رو، و در سال‌های پیش رو، از نظر سیاسی در تب بحران بسوزد
«چه در حکومت جمهوریت و چه در امارت کار برای افراد دارایی معلولیت بی‌نهایت کم بود؛ با وجود این‌که قانون حق سه درصد کار را برای ما داده بود. متأسفانه در ادارات دولتی و غیردولتی به معلولین به چشم تحقیر دیده شده و هیچ‌گاهی اجازه‌ی رشد و پیشرفت به آنان داده نشده ‌است.»
ما هیچ چیزی نداریم. به دروازه‌ی خانه‌های مردم می‌گردم، چون لباس نداریم، آرد نداریم و هیزم نداریم. بعضی مردم برایم خیرات می‌دهند، بعضی‌ها هم جواب می‌دهند. پدرم دو سال قبل فوت کرد و من همراه دو برادر و سه خواهر و مادرم زندگی می‌کنم.
پس از گذشت یک هفته از حمله‌ی خونین بر مرکز فرهنگی و اجتماعی «تبیان» هنوز هم شب‌ها را با کابوس‌های متفاوت سپری می‌کند. در اوج این کابوس‌ها آماده می‎شود که برای گذراندن عملیات بخشی از بدنش که در انفجار زخم برداشته، به اتاق ویژه برود.
شرایط بسیاری‌ها شاید مانند من و بدتر از من باشد؛ اما کسی حاضر نیست که غرور خود را بشکند و مشکلات خود را به جهان بگوید. مشکل من مشکلی است که تمام خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای افغانستان در کشورهای همسایه دارند.
. افزایش آمار بیکاری در کشور و ثبات نرخ ارز به کمک ورود کمک‌های خارجی نه تنها به بهبود فقر کمک نمی‌کند بلکه وابستگی بیشتر به این کمک‌ها را افزایش داده و منجر به صنعت‌زدایی در کشور خواهد شد.
اطلاعات روز به نتایجی دست یافته است که طالبان زندانی‌های‌شان را به خاموشی تهدید می‌کنند. حتا خانواده‌های زندانیان نمی‌توانند بازداشت‌شدن بستگان‌شان از سوی طالبان را به رسانه‌ها اعلام کنند. آنان می‌گویند که با رسانه‌ای‌کردن موضوع فشار طالبان بر زندانی‌ها بسیار بیشتر می‌شوند.
خوشبختانه من توانستم نامه‌ی پذیرش از یک دانشگاه ایالات متحده بگیرم اما فعلا پول شرکت در آزمون دولینگو را ندارم. همین که تصدیق‌نامه‌ی آزمون دولینگو را گرفتم به دانشگاه می‌فرستم تا بخیر تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در آن‌جا به پایان برسانم و در پنج سال آینده یک عضو مفید برای وطن خود شوم.
برخی از باشندگان بادغیس نگران تخریب جنگلات پسته هستند. آنان می‌گویند که همه‌ساله با آمدن شمار زیادی از گردشگران در این ولایت، برای حفظ و مراقبت از این جنگلات بی‌توجهی صورت می‌گیرد که حکومت باید جلو این کار را بگیرد.
تنش در میان طالبان تا حالا آن‌قدر قوی شده است که در طول سال نو به یک بحران مهم درونی تبدیل شود. مهم‌ترین حامی بیرونی طالبان (یعنی پاکستان) نیز با این مایه بحران در درون طالبان مشکلی نخواهد داشت. در واقع، برای پاکستان سناریویی بهتر از این نمی‌شود که افغانستان در سال پیش رو، و در سال‌های پیش رو، از نظر سیاسی در تب بحران بسوزد