ساعت حدود ۹:۳۰ دقیقهی شب بود. سکوت خانه با صدای بلند گریهی مادرم شکست؛ اشکی که نه فقط از چشم، که از عمق جان میآمد. لحظهی وداع رسیده بود. تصمیم گرفته بودیم ایران را ترک کنیم؛ کشوری که دیگر برای مهاجران افغانستان جای امنی...
پرخوانندهترینها
انتخاب سردبیر
