داستان زندگی نجف که به‌صورت کتابی به‌نام «قالی‌باف مزار شریف» چاپ شد. دیری نگذشت که شهره و آوازه‌اش شهرهای آسترالیا را درنوردید و کتاب‌خانه به کتاب‌خانه خریدار پیدا کرد و این داستان ساده‌ی سرنوشت نجف مزاری به‌عنوان یک اثر ادبی در صنف‌های ۱۱ و ۱۲ مکاتب آسترالیا برای تدریس و مطالعه انتخاب شد.

بر مبنای اطلاعاتی که فرماندهی پولیس بامیان در اختیار ما قرار داده، حبیبه فرزند صفر به تاریخ ۱۹ سنبله، شریفه فرزند علی‌دوست و معصومه فرزند محمدعلی به تاریخ ۱ میزان جان‌های خود را از دست داده‌اند. این سه واقعه در ولسوالی یکه‌ولنگ صورت گرفته است. مورد چهارم، واقعه‌ی مرگ بصیره فرزند عبدالصمد است که نیز در اوایل ماه میزان در قریه «بُرسونه» منطقه فولادی از مربوطات مرکز بامیان، صورت گرفته است.

دو روز پیش، پس از آن‌که کمیسیون انتخابات از آغاز روند بازشماری و تفتیش خبر داد، دسته‌های انتخاباتی «ثبات و همگرایی» به رهبری عبدالله عبدالله، «امنیت و عدالت» به رهبری رحمت‌الله نبیل و «صلح و عدالت اسلامی» به رهبری گلبدین حکمتیار، این روند را تحریم کردند.

شمروزخان مسجدی، سخن‌گوی وزارت مالیه‌ی کشور به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که این وزارت هیچ گونه مشکل بودجوی ندارد. او اما تأکید می‌کند که به‌دلیل برگزاری انتخابات و «احتیاط کلی وزارت مالیه» سکتگی‌ای در جریان حواله‌ی پول قرارداد این شرکت‌ها بوجود آمده است.

زنان زیادی در هرات مشغول به کرک‌پاکی هستند. محیط کاری آنان ‌به‌شدت آلوده و غیرمعیاری است که که در این گونه محیط‌ها خطر بیماری‌های تنفسی برای زنان کارگر زیاد است. زنان کرک‌پاک هیچ‌گونه امکانات در اختیار ندارند که معیارهای ایمنی را مراعات کنند.

ضیای رفعت استاد دانشگاه، می‌گوید که کمیسیون مسئولیت دارد که با استدلال منطقی و براساس قوانین، مقررات و لوایح انتخاباتی نامزدان ریاست‌جمهوری را نسبت به آنچه انجام می‌دهد، متقاعد کند: «کمیسیون اگر نتواند نامزدان را متقاعد کند، معنایش این است که کارشیوه‌ای که در پیش گرفته است، مبنای منطقی و قابل قبولی نداشته است.»

الهه سرور در توضیح این آلبومش به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که «ترانه‌های مادران‌مان» تجلیلی از زنانگی و استقامت زنان در شرایطی است که «ظلم و بی‌عدالتی» در صدد سرکوب و خاموش‌کردن آنان است. به باور او این آلبوم، اعتراضی جسورانه علیه نابرابری جنسیتی و سوءرفتارهایی است که در مقیاس جهانی وجود دارد.

شهرزاد اکبر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان معتقد است که موضوع نزاع قومی در افغانستان، قومیت نیست، بلکه نابرابری است؛ نابرابری دسترسی به منابع و قدرت: «تمام مردم افغانستان یک حس عمیق بی‌عدالتی دارند. تمام مردم که به ما مراجعه می‌کنند، از تمام قوم‌ها حس می‌کنند در حق‌شان بی‌عدالتی شده، حس می‌کنند که محروم و مظلومند و با تبعیض روبه‌رو هستند. میزان آن فرق می‌کند، اما این حس مشترک بین تمام مردم افغانستان است.»