این طرح، مصداق‌های تحریکات خشونت‌آمیز و ممنوعه را چنین تعریف کرده است: بسیج نیروهای غیرمجاز از سوی اداره‌ی اجرایی، ایجاد پوسته‌های غیرمجاز، آزار و اذیت مردم محلی، انکار از آزادی گشت و گذار شهروندان، تعبیه‌ی ماین‌های زمینی و سایر خطرات برای غیرنظامیان، گزمه‌های غیرضروری، تهدید به استعمال قوه و هر اقدام دیگری که از طرف جانب مقابل به عنوان تهدیدی قابل ملاحظه علیه صلح و امنیت افغانستان تلقی گردد.

به‌گفته‌ی خانم اکبر رسیدن به توافق صلح پس از جنگی که باعث نقض حقوق بشر، رنج و آزار شهروندان، قتل عام و کشتار تبعیض‌آمیز و یا دیگر زیان‌های اجتماعی و اقتصادی می‌شود، دشوار است؛ چون توافق صلحی که از یک جنگ مسلحانه‌ی خشن نشات می‌گیرد، اغلب عدالت و حقوق قربانیان را نادیده می‌گیرد.