درست است که اکثر طالبان افغان هستند و در افغانستان پایگاه اجتماعی دارند. اما همین طالبان در ارتش پاکستان خدمت می‌‌کنند. ارتش پاکستان بر افغانستان تجاوز کرده، در بسیاری از ولایت‌‌ها مستقر شده و ده‌‌ها ولسوالی‌‌ را سقوط داده است.

جنرال یوسف در کتاب خود (دام خرس) می‌نویسد که پاکستان نقش اصلی را در براندازی دولت چپی [دکتر نجیب] افغانستان به‌دست مجاهدین که در پاکستان آموزش می‌دیدند و از آنجا تجهیز می‌شدند و حکومت مجاهدین [برهان‌الدین ربانی] به‌دست طالبان داشته است.

رییس‌‌جمهور و اشخاص معتمدش در قصر به پارلمان و رسانه‌‌‌‌ها به‌عنوان «زنگوله»های نمایشی در نظام جمهوری نگاه می‌‌کنند و خود را مایه و مبدأ و مسیر و مقصد اصلی سیاست کشور می‌‌دانند. این روش خطاست؛ چون اگر دریافت‌‌های وهم‌‌زده‌‌ی این سه نفر اشتباه و تصمیم‌‌های‌‌شان غلط باشند، آن تصمیم‌‌ها برای مردم افغانستان بسیار پرهزینه خواهند بود.

طالبان در گرو جهل مقدس به‌سر می­برند. عقایدی که گروه طالبان در افغانستان ترویج و اعمال می­کند نه‌تنها با اسلام و فرهنگ اسلامی مغایر است، بلکه این رفتارها غیرانسانی و نابخردانه است و ناشی از جهل مقدس و عدم فهم درست از دین و ارزش­های دینی است.

طالبان، نماینده‌‌ی تفکر و مظهر عقلانیت روستانشینان نیست. اگر رفتار توأم با رعب و وحشت طالبان نباشد، روستائیان از طالبان تبعیت نمی‌‌کنند. لذاست که مردم تحت حاکمیت طالبان، مورد ستم و کم‌‌توجهی چندبرابر قرار می‌‌گیرند.