«۳۵۰۰ خانواده را از قریه‌های مختلف تگابدار امروز طالبان از خانه‌های‌شان بیرون کرده‌اند. مال و محصولات‌شان را در منبر جمع کرده و آن‌را بین خود تقسیم می‌کنند و بالای مردم دوباره به فروش می‌رسانند. اگر انسانید صدای مردم را برسانید.»

نظم و آرامش از بین رفته است. اغلب مردم بیکار شده‌اند و بازار رونقی ندارد. در این میان طالبان برای زنان بیش از همه قیوداتی وضع کرده‌‏اند و تا اطلاع ثانوی زنان نمی‌توانند به سرکارشان برگردند و از آموزش و تعلیم برخوردار شوند.

طی یک دهه‌ی اخیر با تداوم آدم‌ربایی‌ها و ناامنی‌ها، طبقه سرمایه‌دار هرات به فکر سرمایه‌گذاری در کشور دوم شده‌اند، تا در صورت نیاز بتوانند به این کشورها به‌سادگی سفر کنند. حتا برخی از سرمایه‌گذاران هرات بخش زیادی سرمایه‌شان را به خارج منتقل کردند و یک قسمت کوچک از سرمایه‌شان را در افغانستان گذاشتند.

رستم می‌گوید: «بعد از آن حادثه من هر روز می‌میرم، چون حتا نمی‌توانم کار خودم را انجام دهم.» رستم سال گذشته با خانواده‌اش برای بهترشدن زندگی به شهر نیلی، مرکز دایکندی نقل مکان کرد، اما این بار نیز چرخ زندگی برخلاف انتظارش چرخید.

مدارک نشان می‌دهد که شوهر سابق نورضیا به‌دلیل اعمال خشونت و انزوای اجباری از سوی دادستانی مبارزه با خشونت مجرم شناخته شده و به پنج ماه زندان محکوم به مجازات شده بوده، اما در عید رمضان امسال شامل عفو عمومی و در نهایت از زندان رها شده است.

مرتضا صمدی به‌عنوان عکاس‌-خبرنگار در هنگام قیام مردم هرات به رهبری محمد اسماعیل خان علیه طالبان نقش فعالی از خط نخست جنگ داشت. بارها وی عکس‌هایی از نیروهای مقاومت مردمی علیه طالبان در فیسبوک خود منتشر کرده بود. این عکس‌ها دلیلی بر بازداشت وی از سوی طالبان شمرده می‌شود.

بعد از تسلط طالبان بر ولایت هرات، بیشتر از هر قشر زنان شاغل آسیب دیده‌اند و بیشتر این زنان از کار بیکار و حتا برخی آنان در شوک چگونگی تأمین مصارف خانواده‌های‌شان هستند.