امیرخان متقی، وزیر امور خارجه‌ی «امارت اسلامی طالبان» در یک کنفرانس خبری با چشمان اشک‌بار خطاب به جهان گفت: «ما هرچه در توان داشتیم انجام دادیم، دیگر حیران مانده‌ایم که کدام کار را باید انجام بدهیم تا جهان ما را به رسمیت بشناسد؟»
آقای متقی در حالی‌که متانت امارتی از سر و رویش می‌بارید، خطاب به حضار گفت: کل جهان می‌گفتند که «امارت اسلامی» نمی‌تواند دختران افغانستان را از درس و تعلیم محروم کند، اما به یاری پروردگار ما در کم‌ترین زمان ممکن این کار را انجام دادیم. شما در سرتاسر افغانستان بگردید اگر یک مکتب یا کورس را دیدید که دختران در آن درس می‌خواند مرا دیگر مولوی متقی نگویید، مولوی پتاقی بگویید. «پوهنتون» که بیخی قصه‌اش مفت شده بخیر. کشورهای همسایه‌ی ما و شما به ما می‌گفتند که شما نمی‌توانید زنان را از کار محروم کنید، اما «امارت اسلامی» با یک فرمان پای زن را نه تنها از اداره و دفتر گرفت که دیگر زنان حتا حق ندارند بدون محرم شرعی به شفاخانه بروند.
این سازمان ملل و حقوق بشر می‌گفتند که شما عفو عمومی اعلام کردید و نمی‌توانید کسی را به بهانه‌های مختلف اذیت و آزار کنید. اما خداوند شاهد است و شما هم دیدید که ما اصلا نیاز به بهانه نداشتیم و نداریم. ما در هر جای از هرکسی خوش مان نیامد یا از نظر مجاهدین مشکوک به نظر برسد، بردیم و کشتیم. هیچ تبعیض قایل نشدیم. در هر ولایت این کار را کردیم. جوان، پیر، متأهل، مجرد، زن و مرد را بندی کردیم، شکنجه کردیم و کشتیم. به ما می‌گفتند «امارت اسلامی» کارش منفجر کردن بشکه است و بازارها را کنترل نمی‌تواند، اما مجاهدین ما به نصرت الهی بازار چه که تک تک دکان‌داران را کنترل می‌کنند. همین چند هفته پیش هفتاد دکان را لاک‌ومهر کردیم، چرا که صاحبان‌شان در نماز جماعت شرکت نکرده بودند.
آقای متقی در بخش دیگر از سخنانش گفت که در قسمت زمین و خانه نیز ما از هر حکومت دیگر پیش‌قدم هستیم. هرجا که برادران ادعای مالکیت اراضی کردند، حق آن مظلومین را از ظالمان گرفتیم و باشندگان ساحات مورد نظر را با زور تفنگ و کیبل زده زده از ساحه دور کردیم؛ از فاریاب و جوزجان گرفته تا تخار و بدخشان و غزنی و دایکندی. در این خصوص هیچ تعارفی به خرج ندادیم. ما تمام این کارهای ضروری را کردیم، دیگر چه کار بکنیم؟ نکند جامعه‌ی جهانی از «امارت اسلامی» توقع دارد مثل قضیه‌ی بادغیس، مجاهدین گروهی بر دختران خردسال تجاوز کنند؟
سخنان گهردار مولوی متقی در این‌جا به پایان رسید و ما جمعی از حضار یک‌صدا گفتیم «کور شویم برای مولوی متقی مظلوم.»