جنرال جوزف دانفورد، رییس ستاد مشترک ارتش امریکا دیروز وارد کابل شد و به‌طور جداگانه با محمد اشرف غنی و رییس اجراییه دیدار کرد. ارگ با نشر اعلامیه‌یی گفته است دو طرف راجع به تقویت نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان و مبارزه با تروریسم گفت‌وگو کرده‌اند. رییس ستاد مشترک ارتش امریکا از تلاش‌های نیروهای امنیتی افغانستان به‌ویژه نیروهای خاص افغانستان ستایش کرده و گفته است قوای خاص افغانستان یکی از عالی‌ترین نیروها در سطح منطقه است. جنرال دانفورد گفته است امریکا متعهد به حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان در زمینه‌های تمویل، آموزش و مشوره است. همچنان، جنرال دانفورد در دیداری که با رییس اجراییه داشته گفته است امریکا مصمم است تا نیروهای هوایی افغانستان را به‌طور همه‌جانبه تجهیز و تقویت کند.
در هفته‌های اخیر کابل میزبان بلندپایه‌ترین مقام‌های امنیتی امریکا بوده است. هفته‌ی گذشته (22 سرطان) اشتون کارتر، وزیر دفاع امریکا به کابل آمد. سفر مقام‌های امنیتی امریکا به کابل به یک هدف صورت می‌گیرد و آن تأکید بر حمایت امریکا از نیروهای امنیتی افغانستان و مبارزه با تروریسم است. وزیر دفاع امریکا در سفرش به کابل، آخرین تصمیم بارک اوباما مبنی بر تمدید حضور 8400 تن از نیروهای امریکایی در افغانستان و نیز افزایش صلاحیت‌های فرمانده ناتو در افغانستان را به سمع دولت افغانستان رساند.
سفر مقامات ارشد نظامی امریکا به افغانستان پس از آن بیشتر شده است که دولت افغانستان در نشست وارسا به اهداف مورد نظرش مبنی بر جلب حمایت ناتو از نیروهای امنیتی افغانستان رسید. قبل از این نشست چگونگی حمایت کشورهای عضو ناتو از نیروهای امنیتی افغانستان مبهم بود. اما نشست وارسا با مشخص کردن زمان و میزان کمک‌ها به نیروهای امنیتی افغانستان این اطمینان را به دولت افغانستان و همکارانی بین‌المللی آن داد تا افغانستان و کشورهای دخیل در مسایل امنیتی افغانستان تا 2020 به گونه‌ی روشن باهم کار کنند.
در چهارده سال گذشته، سال 94 بدترین سال برای نیروهای امنیتی افغانستان بود. تلفات نیروهای امنیتی و ملکی به بالاترین سطحش رسید، طالبان قلمرو بیشتر را به‌دست گرفتند و این گروه با سقوط دادن قندوز به پیروزی چشم‌گیری رسید. نیروهای امنیتی از حالت تهاجمی در وضعیت دفاعی قرار گرفتند. تحولات امنیتی سال گذشته اما عوامل گوناگون داشت. بخشی از این وضعیت متأثر از سیاست‌های امنیتی حکومت وحدت ملی بود که گفت‌وگوهای صلح در محور آن قرار داشت. مساله‌ی دوم خروج نیروهای بین‌المللی و واگذاری تأمین امنیت کشور به قوای امنیتی افغانستان بود. نیروهای بین‌المللی موجود در کشور نیز عملا از میدان‌های نبرد به قرارگاه‌های‌شان برگشتند و نقش آموزش و مشورت را به عهده گرفتند. حاصل این تغییرات و تحولات گسترش فزاینده‌ی ناامنی در سراسر کشور بود. تصمیم اخیر رییس‌جمهور امریکا جهت تمدید حضور نیروهای آن کشور در افغانستان و همچنان افزایش صلاحیت‌های فرمانده ناتو، تعقیب و انجام حملات بر مواضع طالبان، علاوه بر نشست وارسا بیانگر این واقعیت است که امریکا و دیگر اعضای ناتو از کرسی مشوره‌دهی به میدان‌های نبرد بر می‌گردد. آموزش و مشوره به نیروهای امنیتی کشور هرچند اهداف اصلی «ماموریت قاطع» است اما تعقیب و انجام حملات بر مواضع طالبان حاکی از نقش جنگی این کشور ها در افغانستان است.
بازگشت مجدد امریکا به میدان جنگ نتیجه‌ی سیاست‌های آن کشور در افغانستان است. امریکا با سرنگونی رژیم طالبان دست از تعقیب طالبان برداشت و اهدافش را تعقیب القاعده اعلام کرد. امریکا گروه طالبان را از دیگر گروه‌های تروریستی مانند القاعده جدا کرد و گفت طالبان امنیت امریکا را تهدید نمی‌کنند. تفکیک کردن طالبان از القاعده در همان زمان مبارزه‌ی امریکا علیه تروریسم را با پرسش مواجه کرد. با این‌حال، نمی‌توان کارشکنی حکومت پیشین را در زمینه‌ی حملات هوایی امریکا در افغانستان نادیده گرفت. اکنون که امریکا و دیگر حامیان جهانی افغانستان -به هر دلیلی که باشد- انگیزه پیدا کرده‌اند تا نیروهای امنیتی را تجهیز و طالبان را سرکوب کنند، فرصت مناسب برای حکومت فراهم شده است که از این حمایت‌ها بیشترین استفاده را در جهت تأمین امنیت کشور بکنند.
