شماری از نابینایان در ولایت بلخ با انتقاد از نبود برنامههای حمایتی از این قشر خواستار فراهمسازی فرصتهای آموزشی و حرفهای برایشان هستند.
عدم پرداخت حقوق ماهوار برای معلولان، بستهبودن مکتب ویژهی نابینایان و ناشنوایان، نبود کتاب و عدم آگاهی آموزگاران از خط بریل از مشکلات نابینایان در بلخ عنوان میشوند.
آنان از نهادهای دولتی و غیر دولتی که در زمینهی کمک به نابینایان فعالیت دارند میخواهند تا زمینهی تعلیم و فعالیتهای حرفهای را برایشان فراهم کنند.
اجمل رحمانی که قدرت بینایی خود را از دست داده است، میگوید: «خواست ما و تقاضای ما از مسئولین حکومت [طالبان] همین است که زمینهی تعلیمات مسلکی، تحصیلات عالی و فعالیت در جامعه را برای اشخاص دارای معلولیت هرچه زودتر فراهم سازد.»
برخی از این افراد از بیمهری مسئولان در روند توزیع کمکهای بشری به نابینایان نیز انتقاد دارند و میگویند که در توزیع کمکها، سهم معلولان نباید فراموش شود.
سیدمحمد یزدانپرست، یکی از معلولان در بلخ میگوید: «برای صدها خانوادهی نیازمند از سوی نهادهای خیریه کمکمیشود، میخواهم پیشنهاد داشته باشم که سه درصد سهم افراد دارای معلولیت نباید فراموش شود».