جنبش‌های اعتراضی زنان در اعتراض به وضعیت اقتصادی و محدودیت‌های طالبان علیه زنان، در جاده‌های کابل راه‌پیمایی کردند.
این راه‌پیمایی امروز (یک‌شنبه، ۸ جوزا) از مقابل وزارت معارف حکومت سرپرست طالبان آغاز شد. قرار بود که اعتراض آنان در منطقه‌ی چهارراهی حاجی یعقوب شهر کابل برگزار شود؛ اما به گفته‌ی معترضان، طالبان از قبل این ساحه را محاصره کرده بودند.
زنان معترض، شعار «نان، کار، آزادی، پیش به‌سوی آبادی» را سر می‌دادند. یکی از معترضان پلاک‌کاردی را در دست دارد که در آن نوشته است: «این‌جا همه‌چیز ممنوع است، بجز گرسنگی».
آنان در قطعنامه‌ی‌شان گفته‌اند که بعد از تسلط طالبان، فقر و بیکاری به‌صورت گسترده، دامن‌گیر مردم افغانستان شده است، به‌گونه‌ای که اکثریت قریب‌به‌اتفاق مردم افغانستان از تأمین حداقل موادغذایی و مایحتاج زندگی‌شان عاجز مانده‌اند.
معترضان گفته‌اند که طالبان بر کرسی‌های مدیریت کشور، «لمیده اما به‌جای این‌که به فکر حل مشکلات مردم و چاره‌جویی برای رفع فقر و بیکاری باشند، تمام توان‌شان را برای ایجاد محدودیت بر زنان و دخالت در خصوصی‌ترین امور شهروندان به‌کار می‌برند».
آنان درخواست کرده که بر گروه حاکم فشار آورده شود تا خود را در برابر مردم مسئول دانسته و برای رهایی و نجات مردم از فقر و بیکاری چاره‌جویی کنند.
در قطعنامه‌ی زنان معترض آمده است که پس از جابه‌جایی رژیم، بیشتر از ۹۵ درصد کارمندان ادارات دولتی اعم از ملکی و نظامی از کارهای‌شان برکنار شده‌اند که این امر به نوبه‌ی خود، دامنه‌ی فقر را گسترده‌تر کرده است.
آنان خواستار بازگشت کارمندان ادارات دولتی به وظایف‌شان شده‌اند.
در بند دیگر قطعنامه‌ی زنان آمده است که نهادهای کمک‌رسان خارجی و کشورهای کمک‌کننده بر توزیع کمک‌ها نظارت درست ندارند و بیشتر کمک‌ها با هدایت گروه حاکم به مناطق و ولایت‌های خاص سوق داده شده و مستحقین واقعی از دریافت این کمک‌ها محروم می‌شوند.
زنان معترض در ادامه خواستار بازگشایی هرچه زودتر مکتب‌ها به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم شده‌اند.
آنان از مردم افغانستان خواسته است که در برابر «شرایط خفقان»، تن به تسلیمی و سکوت ندهند و تحت هر شرایطی از حقوق اساسی و آزادی‌های مشروع و برحق‌شان دفاع کنند.
زنان بارها در برابر محدودیت‌های طالبان اعتراض کرده، اما اکثرا اعتراضات آنان توسط طالبان سرکوب شده‌اند.