اطلاعات روز: جمعی از فعالان مدنی، فرهنگیان، ورزش‌کاران، تاجران و مسئولان مؤسسه‌ی «زندگی زیباست» می‌گویند که مشکل مبارزه با مواد مخدر در افغانستان مثل پدیده‌ی تروریزم یک مشکل جهانی است، که نیازمند کار جدی و پیگیر جامعه‌ی جهانی در این زمینه میباشد. آنان در نشست خبری که در زیر «پل سوخته»، جایی که بیش‌ترین تعداد معتادان کابل را در خود جای داده است، از نهادهای مسئول دولتی خواستند تا برای ترک اعتیاد معتادان و جلوگیری از کشت، قاچاق و توزیع مواد مخدر اقدام‌های جدی و عملی را روی دست گیرند. هم‌چنان آن‌ها از فعالان مدنی، فرهنگیان، ورزش‌کاران و تاجران می‌خواهند که در زمینه‌ی تداوی معتادان مواد مخدر با مؤسسه‌ی زندگی زیباست هم‌کاری نمایند. این نشست با عنوان «نقش ورزش‌کاران، فرهنگیان، تاجران و نهادهای مدنی در امر مبارزه با مواد مخدر» و به هدف جلب هم‌کاری‌های بیش‌تر برای تداوی معتادان مواد مخدر برگزار شد.
بربنیاد آخرین آمار اداره‌ی جرایم و مواد مخدر سازمان ملل (UNDC) در سال 2009، افغانستان بیش از یک میلیون نفر معتاد به مواد مخدر دارد و به گفته‌ی برگزارکنندگان این نشست، این رقم روز به روز در حال افزایش است. آنان مشکلات اجتماعی، بی‌کاری، فقر، بی‌سوادی و هم‌نشینی با معتادان دیگر را از عوامل رشد اعتیاد در افغانستان بر شمردند. آن‌ها هم‌چنین افزودند که مهاجرت افغان‌ها به کشورهای ایران و پاکستان، عامل عمده‌ی معتاد شدن جوانان به مواد مخدر است.
لیلا حیدری، رییس مؤسسه‌ی زندگی زیباست می‌گوید، ما این بار 50 نفر معتاد را در دو مرحله و طی دو ماه به حمایت مالی حسین صادقی، ورزش‌کار و هنرپیشه‌ی فیلم‌های رزمی در هالیوود و عسکری واحدی، یکی از تاجران ملی تحت تداوی می‌گیریم. آن‌ها برای هرکدام از این معتادان، 5 هزار افغانی به مؤسسه‌ی زندگی زیباست کمک کرده‌اند.
لیلا حیدری که به «مادر» شهرت دارد، از دو و نیم سال بدین‌سو در عرصه‌ی تداوی معتادان کار می‌کند. خانم حیدری هم‌چنین رستورانتی را ایجاد کرده است که به گفته‌ی خودش درامد این رستورانت را نیز صرف تداوی معتادان مواد مخدر می‌کند. وی می‌گوید که در صدد ساخت یک شفاخانه‌ی مجهز برای تداوی معتادان مواد مخدر است؛ اما فعلا توانایی ساخت این شفاخانه را ندارد و هیچ‌کسی نیز در این زمینه حاضر به کمک نشده است. وی هم‌چنان گفت که از زمانی به کار تداوی معتادان روی آورده است، بیش از ده‌ها بار از سوی «یک نفر به نام حاجی علی که خودش توزیع کننده‌ی مواد مخدر در دشت برچی است تهدید شده است» و سایر افراد ناشناس تهدید شده است. خانم حیدری افزود: «اما برای من هدفم مهم است. من می‌خواهم راهی را بسازم که راهرو داشته باشد و کسانی در این مسیر (تداوی و کمک به معتادان) حرکت کنند».
در همین حال، حسین صادقی می‌گوید که بیش‌تر معتادان مواد مخدر که در زیر پل سوخته‌اند، جوانان‌اند و نهادینه شدن ورزش به عنوان یک فرهنگ در جامعه می‌تواند از رو آوردن جوانان به استفاده‌ی مواد مخدر جلوگیری کند. آقای صادقی افزود: «جوانان سرمایه‌ی ملی مملکت‌اند و ما باید یک بنیه‌ی قوی مملکتی داشته باشیم. هم‌چنین آقای صادقی از مردم می‌خواهد که با کمک و هم‌کاری‌شان با هم‌دیگر، برای ساختن یک جامعه‌ی سالم تلاش کنند.
امیر عباس یکی از معتادانی است که برای ترک اعتیادش در جمع 25 نفری که از سوی مؤسسه‌ی زندگی زیباست، ثبت نام کرده است. او گفت: «خسته شده‌ام از این عمل. خانواده‌ام در ایران است و من به خاطر این عمل نمی‌توانم بروم پیش خانواده‌ام. دوسال است که از خانواده‌ام دورم… متأهل نیستم. یک مادر پیر دارم و یک برادر خورد».
سلطان یکی دیگر از معتادان زیر پل سوخته است. او که زن و دو فرزند دارد، تمام وقتش را در زیر این پل سپری می‌کند و از آن‌ها بی‌خبر است. سلطان نیز از اعتیادش پشیمان است و می‌خواهد در خانه، کنار خانواده‌اش باشد. او می‌گوید که در ایران معتاد شده است و اکثر معتادانی که زیر پل سوخته‌اند، در ایران معتاد شده‌اند.
امین‌الله یکی دیگر از معتادان است که می‌گوید از اعتیادش به‌شدت پشیمان است و وقتی به مرکزهای تداوی معتادان مراجعه می‌کنند، با تبعیض قومی روبه‌رو می‌شوند و آن‌ها را به این مرکزها راه نمی‌دهند.
برگزار کنندگان این نشست به دولت هشدار دادند که در صورتی که راه‌های عملی برای مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر و رو آوردن جوان به آن روی دست نگیرد، این مسئله منجر به فاجعه‌ی بزرگی خواهد شد.