دیروز دو حمله به جان پارلمان صورت گرفت. یکی تروریستان می‌خواستند وکلای پارلمان را نابود کنند، دیگری حکومت که می‌خواست پارلمان افغانستان را از بنیاد ویران کند. هر دوی این حمله به خوبی دفع شد. حمله‌ی تروریستان را نیروهای امنیتی حکومت و حمله‌ی حکومت را تروریستان دفع کردند.
تفصیل حملات: طالبان و مهاجمان گران‌بمب تصمیم داشتند تعدادی از وکلا را بکشند، اما نشد. آن‌ها فکر می‌کردند که حالا ماه مبارک است و در ماه مبارک، محافظان امنیتی پارلمان، مثل خود وکلای پارلمان، سست و بی‌اراده تشریف دارند. این فرض غلط باعث شد که طالبان در این حمله ناکام بمانند. مقدار خسارتی که طی این حمله وارد شده قرار ذیل است:
الف- وکلای مونث تا توانستند چیغ و پیغ کردند. چرا؟ این عادت این طبقه است؟
ب- بی‌فکری رییس مجلس افشاء شد. انفجار نیرومند پارلمان را به حدی تکان داد که فضا تیره شد. آقای ابراهیمی گفت برق شارت شده، نگران نباشید.
ج- چند عراده موتر سوخت. تعدادی از بی‌گناهان کشته و زخمی شدند.
د- بعضی خسارات مالی دیگر.
بیرون از این، تروریستان هیچ تلفات و خسارتی وارد نتوانستند. البته آن‌ها تصمیم داشتند که وارد بکنند، نشد. دنیای قدرت را نمی‌فهمم اما در دنیای فوتبال، یک ضرب المثل است که می‌گوید: حریفت اگر مورچه هم باشد، باید فیل فرضش کنی! این ضرب المثل، متاسفانه خیلی دقیق است و تمام آن‌های که قصد رقابت و پیروزی دارند، باید با این فرض وارد معرکه شوند، در غیر آن، با سرنوشت شش مهاجم دیروزی روبرو می‌شوند. مهاجمانی که نیروهای امنیتی پارلمان را مثل وکلای پارلمان بی‌خاصیت و بی‌اراده فرض کرده بودند، فریب اعتماد به سقف خویش را خوردند و در نهایت، آبروی شان رفت.
از سوی دیگر، حکومتی که مشروعیت قانونی آن زیر سوال است، قصد داشت پارلمان را که مرکز قانون‌گذاری و نظارت بر اجرای قوانین است را از بیخ و بنیاد نابود کند. می‌پرسید چطوری؟ با این شرح: مدت کاری پارلمان به سر رسیده، بناءً مشروعیت قانونی پارلمان زیر سوال است. درست که پارلمان در این زمینه تقصیری ندارد، اما کوتاهی حکومت در برگزاری انتخابات پارلمانی، هم مشروعیت پارلمان را زیر سوال می‌برد، هم زمینه‌ی حمله‌ی دیروزی را تقویت می‌کند. سرور دانش به عنوان معاون رییس جمهور و نماینده‌ی حکومت، دیروز به پارلمان رفت که معصوم استانکزی را به عنوان کاندیدای وزارت دفاع معرفی کند.
سرور دانش کسی است که بمب افتخار پیش‌نویسی قانون اساسی را به قبرغه‌هایش آویزان می‌کند. بدون شک، یکی از تمایزها و برتری‌های او نسبت به ما، فهم او از قانون و تفسیر قوانین است. او بی‌جهت سرور دانش نیست، خوب می‌فهمد. اما از وقتی وارد حکومت شده، چندان به دانش و قانون پای‌بند نیست، نمی‌دانم دلیلش چیست؟ شاید اشرف غنی مجبورش می‌کند، شاید هم خودش درک کرده که دانش در این کشور، بازار ندارد و کالای بسیار بسیار لوکس است. حالا که بحث عدم مشروعیت قانونی پارلمان مطرح است و شایستگی معصوم استانکزی برای وزارت دفاع با کوهی از ابهام مواجه است؛ آقای اشرف غنی سرور دانش را وارد معرکه می‌کند. این تصمیم خیلی آگاهانه است. نقض قانون اساسی توسط کسی که در تدوین آن نقش اساسی را بازی کرده، شاه‌کار است. گرفتن مشروعیت از پارلمانی که بیرون از زمان مشروعیت خویش به سر می‌برند، مشتی است به دهان مجلس! پارلمانی که یکی از وظایف اساسی آن، نظارت بر اجرای قانون است و باید حساب کارها را از مجریان قانون بگیرد و هیچ‌گاهی و در هیچ موردی نباید اجازه بدهد که کسی، حتی رییس جمهور، قانون را نقض کند؛ حالا چطور به حکومت اجازه می‌دهد که در پایان دوره‌ی قانونی، کاندیدای وزارت دفاع را به مجلس معرفی کرده و از مجلس بخواهد که برایش مشروعیت قانونی ببخشد؟
هرچند متخصصین حمله‌شناسی ادعا دارند که اشرف غنی دوست ندارد کسی از او منزه‌تر در کشور وجود داشته باشد، به همین خاطر معصوم استانکزی را به دست سرور دانش سپرد تا نقض قانون را به پای او بنویسد و چند صبا بعد به ریش آقای دانش بخندد و بگوید که یادت است چطوری ترا به بازی گرفتم؟! اما من مطمئنم که آقای دانش تقصیری ندارد و مثل برف پاک و بی‌مزه است، نه طعم ترشی و تلخی دارد و نه هم شیرینی و نمکی!
این بود تفصیل حملات دیروز بالای پارلمان. تا حملات بعدی شما را به الله پاک و بی‌نیاز می‌سپارم. شاد و مسرور باشید، بقیه‌ی برنامه‌های مضحک را از طرف حکومت و مخالفین از دست ندهید.