خدا عاقبت نبوغ را بخیر کند!

پس از آن‌که چهارده سال گذشت و افغان‌های مقیم دولت مقام قهرمانی افغانستان در تورنمنت فساد اداری را نصیب ما کردند، روحانیون افغانستان تصمیم گرفتند که علیه فساد مبارزه کنند و آن‌ها یک جلسه‌ی با شکوه یک روزه برگزار کردند. در این جلسه که حتی اشرف غنی هم حضور یافته بود، از روحانیون افغانستان خواست که علیه فساد اداری، جهاد مبارزه با فساد اداری راه اندازی کنند. من ضمن این‌که برای روحانیون افغانستان طول عمر و سلامتی کامل آرزو دارم، حدس می‌زنم که این راه نیز به ترکستان باشد. چند دلیل لنگ و شل خدمت تان ارایه می‌کنم، اگر مورد قبول واقع شد که واه واه!! و اگر نشد که اوه اوه و اوف فوف!!

اول: حتماً به یاد دارید که جناب آقای اشرف غنی چه وعده و نویدهای داده بود، کدامش را برآورده کرده؟ جواب این سوال، به صورت اتومات به فساد منتهی می‌شود. وقتی او به عنوان رییس جمهور حساب حرف و کارش را ندارد، چه توقعی از دیگران باید داشته باشیم؟

دوم: اشرف غنی گفته که 90 درصد کارمندان به فساد آلوده اند، 10 درصد کار می‌کنند. انصافاً این یکی را راست گفته، نانش گرم و اگر مشکل تنفسی ندارد، آبش سرد باد! خدا کند خودش، معاونین و وزیران و مشاورین ارشد را جزء این ده درصد نگرفته باشد، چون واقعیت همین است. تقریباً به همگان واضح است که فساد به دست کسی رقم می‌خورد که صلاحیت تصمیم‌گیری داشته باشد. این ده درصدی که آقای غنی گفته فساد نمی‌کنند و مصروف کار اند، حتماً مامورین پایین رتبه‌ای هستند که چاره‌ی جز درست‌کاری ندارند. حالا فراخوان جهاد علیه 90 درصد تشکیلات یک دولت، آیا فراتر از نبوغ نیست؟ به قول یکی از دوستان، بزرگانی که چهارده سال لگام فساد و تبهکاری را به‌دست داشته اند، به قدری پخته شده اند که اگر روحانیون و اشرف غنی یک راه برای جلوگیری از فساد شان پیدا کنند، آن‌ها ده راه دیگر برای توجیه و تداوم کار شان پیدا خواهند کرد.

سوم: روابط فامیلی و نسبت‌های متبرک در افغانستان با قوت خویش باقی است. اگر همین امروز، تنها لست تشکیلات ارگ را بررسی کنیم، خواهیم دید که کارمندان ارگ با چه معیارها و دلایلی استخدام شده اند. قصه‌ی مشاورین آقای اتمر که از سوی صفحه‌ی فیس‌بوک کابل تاکسی را خواندیم، نمونه‌ای از سریال است. حالا اگر قرار باشد روحانیون، جهاد مبارزه با فساد را راه‌اندازی کنند، با پسران روحانیون بزرگ و صاحب تاج و بخت چه‌کار خواهند کرد؟ آیا استخدام شدن آن‌ها را بخشی از فساد خواهند خواند؟ به نظر من که بعید است. روحانیون هرچه باشند، احترام ساحت خویش را دارند.

چهارم: روحانیون قبل از آن‌که دغدغه‌ی فساد و شفافیت را داشته باشند، غم نان دارند. غم این‌که چطوری می‌توانند خوراک خوب‌تر برای خود و عیالش تهیه کنند. این نگرانی در هرجای دنیا که وجود داشته، آخرش سر از آخور فساد بلند کرده.

پنجم: ما حکومت داریم به نام وحدت ملی. ضمن این‌که وحدتی در این حکومت وجود ندارد، ما شاهد فاصله‌ی فکری روحانیون هم هستیم. همان‌گونه که زیر نام حکومت وحدت ملی تلاش برای کسب و حفظ قدرت قومی در ساختار حکومت جریان دارد، مطمئن باشید، این تلاش میان روحانیون هم وجود خواهد داشت. تمام این‌ها در صورتی است که روحانیون بپذیرند علیه فساد، جهاد کنند. اما اگر روحانیون به اشرف غنی گفت که بیادر!!! تو رییس جمهور هستی، نیروی امنیتی داری، قوه‌ی قضاییه داری، قوه‌ی مقننه داری، صلاحیت داری، تو که نمی‌توانی علیه فساد کاری کنی، از روحانیون چه توقعی داری؟ اصلاً گیریم که راه‌حل اساسی کاهش یا از بین بردن فساد، همین جهاد مبارزه علیه فساد اداری باشد، با چه فرمولی؟ با چه منطقی؟ مثلاً فساد در وزارت دفاع اما مبارزه علیه فساد در مسجد، آیا ممکن است؟ نکند خیال سقوط این حکومت بر سر تان زده که با برانگیختن مردم از طریق روحانیون می‌خواهید به آن برسید؟

حالا شما به این دلایل لنگ و شل من اضافه کنید. مطمئنم دلایل شما بهتر خواهد بود. با فساد باید در جایی مبارزه صورت گیرد که فساد می‌شود. تمام ادارات فاسد است، فقط کافی است با صلاحیت‌ترین فرد همان اداره را برای یک هفته تعقیب کنید که کجا می‌رود؟ با چه کسانی نشست و برخاست دارد؟ در دفترش هم دوربین نصب کنید تا مشخص شود که چه اتفاق می‌افتد؟ آن‌گاه می‌فهمید شرکای فاسد این اداره کی‌ها اند؟ چگونه می‌توانند امضای شخص باصلاحیت اداره را بگیرند و به منافع شان برسند.

خدا نکند هیچ نابغه‌ی بی‌مضمون شود. ورنه در جلسه‌ی خالص روحانی، چنین راه حلی پیشنهاد می‌کند. با تمام این‌ها وقتی به برنامه و شعار این حکومت نگاه می‌کنم، از ته دل دعا می‌کنم که خدا عاقبت نبوغ را بخیر کند!

دیدگاه‌های شما
  1. با تشكر فراوان از آقاي دريابي كه خوب و دقيق نوشتند .
    و اما آقاي غني به آن ٩٠ درصدي كه گفته هيچ انديشيده يا خير؟ واقعاًچه كساني را جزو آن ده درصد كاركن ميداند !!!!
    خودحضرت عالي به عنوان رييس دولت چكاري براي كم كردن فساد انجام داده و مي دهد؟! آيا وظيفه ي او فقط دعوت از علما براي مبارزه با فساد است؟ اينگونه بنظر ميرسد كه نابغه ي ما جز حرّافي كاري ديگري را بلد نيستند!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *