اطلاعات روز: ثریا صبح‌رنگ، کمیشنر کمسیون مستقل حقوق بشر از زنان خواست تا تبدیل به قدرت شده و از موضع قدرت با کاندیدای ریاست جمهوری صحبت نماید. به گفته‌ی خانم صبح‌رنگ، تا زمانی که زنان هم‌د‌ست نشده و قدرتی را به وجود نیاورند، به یقین که خواست آنان هم‌چنان پامال شده و نادیده گرفته می‌شود. این در حالی است که در یک دهه‌ی گذشته کارهای زیادی روی حقوق زنان، آگاهی‌دهی و منع خشونت علیه زنان صورت گرفته‌اند، اما تاثیر‌گذاری زیادی نداشته است.
خانم صبح‌رنگ در کنفرانسی که توسط دیده‌بان افغانستان در رابطه به بسیج و مشارکت سیاسی در فرایند گذار سیاسی افغانستان صحبت می‌نمود گفت: «زنان فعال وسیاسی تلاش دارند تا خواست زنان را طی منشوری به نامزدان ریاست جمهوری پیش‌‍کش و هر‌کاندیدی که در زمینه‌ی برآورده شدن آن تعهد بسپارد و از پیشینه‌ی خوب برخوردار باشد، از او حمایت خواهیم نمود». هرچند که زنان به عنوان نصفی از جمعیت کشور به حساب می‌آیند، اما تا هنوز در معادلات سیاسی به آنان به توجه نشده است.
ثریا پرلیکا، رییس اتحادیه‌ی سراسری زنان افغانستان معتقد است که قانون انتخابات سدهای سنگینی را فرا‌روی زنان قرار داده که نمی‌توانند در عرصه‌ی قدرت‌های سیاسی با در نظرداشت وضعیت موجود عرض اندام کنند. به گفته‌ی خانم پرلیکا، وضع کردن 100 هزار کارت حمایتی و داشتتن یک ملیون افغانی در روز ثبت نام، مشکل جدی فرا‌روی زنان است. در قانون انتخابات آمده است که هر‌نامزد ریاست جمهوری ضمن پرداخت یک ملیون افغانی به بانک، صد هزار کارت حمایتی را از 20 ولایت کشور با خود داشته باشد.
ثریا پرلیکا از وضعیت موجود شکایت نمود و دستآوردهای یک دهه‌ی گذشته را رو به تضعیف خواند. به گفته‌ی پرلیکا، با اشتراک در انتخابات، با انتخاب دقیق و نظارت همه‌جانبه، می‌توان دستآوردهای زنان را حفظ و مراقبت نمود. این در حالی است که زمزمه‌های خروج کامل نیروهای خارجی و عدم امضای توافق‌نامه‌ی امنیتی نیز به گوش می‌رسد.
عده‌ا‌ی از فعالان مدنی معتقدند که خروج کامل نیروهای خارجی از کشور به معنای بازگشت به دهه‌ی تاریک و تلخ گذشته نیست. اجمل بلوچ‌زاده، یکی از فعالان مدنی معتقد است که خروج نیروهای خارجی از کشور ممکن تأثیرات خود را داشته باشد؛ اما دیگر شهروندان افغانستان اجازه نمی‌دهند که کشور به سوی گذشته‌ی تاریک برگردد. به گفته‌ی بلوچ‌زاده، این وضعیت را نه تنها جامعه‌ی جهانی نمی‌خواهد، بلکه کشورهای منطقه نیز خواهان آن نیستند؛ زیرا در آن وضعیت یک‌بار دیگر ممکن کشور تهدیدی برای کشورهای منطقه و جهان شود. بلوچ‌زاده به این باور است که بیش‌ترین این تأثیرات بر وضعیت اقتصادی شهروندان خواهد داشت. قرار است در سال 1393 خورشیدی دو اتفاق مهم در تاریخ کشور رخ دهد؛ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و خروج نیروهای خارجی از کشور.