قدرتالله احمدی
اطلاعات روز، با پیمودن مسیری طولانی، اینک وارد هزارهی دوم شد. آغاز این کار بزرگ، برای خیلیها دشوار و اساساً غیرممکن بهنظر میرسید. اواخر سال 1390 بود که ذکی دریابی، برنامهی خود را برای آغاز این کار، در یک مهمانی با جمعی از دوستان در میان گذاشت. آن موقع، همه مخالف این کار بودند؛ کسی موافق نبود تا دریابی بدون پشتوانهی مالی قوی وارد این کار شود. دلیل مخالفت هم روشن بود؛ دریابی به تازگی از دانشگاه فارغ شده و درگیر مشکلات مالی بود. از سوی دیگر، نگاه دریابی به این کار، خیلی هدفمندانه و آرمانی بود. به این معنا که دریابی درصدد انجام کار پروژهای نبود. بلکه در نظر داشت رسانهای ایجاد کند که بدون هیچگونه وابستگی سیاسی، هم بتواند منابع مالی خود را تأمین کند و هم رسالت آگاهیبخشی خود را مستقلانه به انجام رساند. چنین نگاهی به کار رسانهای، با نگاه غالب در جامعه خیلی متفاوت بود. معمولاً کار رسانهای در افغانستان خیلی در گرو تعلقات سیاسی و گروهی است، و یا اینکه نگاه مدیران رسانهها به کارشان، پروژهمحور و اقتصادی است. چنین چیزی اگرچند به رشد قارچوار رسانهها در طی یک دههی گذشته در کشور منجر شد، اما کمتر رسانهای بهوجود آمد تا جریان فکری مشخصی را ایجاد کند و بر سر آن متعهدانه باقی بماند.
اطلاعات روز با همهی مخالفتها کار خود را آغاز کرد. همکاران روزنامه با اشتیاق تمام، برای روشنگری جامعهای غرق در ظلمت و تاریکی، تلاش کردند تا اطلاعات روز شمعی در این ظلمتکده باشد. آنها به این کار عشق میورزیدند. با وجود همهی دشواریها، اطلاعات روز بستری برای تمرین نقادی و روشنگری در کشور گردید. سیاست کلی در روزنامهی اطلاعات روز، حمایت از ارزشهای انسانی، حقوق بشر، دموکراسی، عدالت و آزادی بود. در این راه، هیچ کوتاهی صورت نگرفت و هرجا لغزشی وجود داشت و هرجا از ارزشهای فوق عدول شد، اطلاعات روز با زبان رسا آن را نقد کرد. آرمان اصلی این بود که خرد نقاد در جامعه شکل بگیرد و با این کار، جامعهی بهتر و آیندهی روشنتری بهوجود آید.
بیگمان، اطلاعات روز با چنین نگاهی به جایگاه بلندی در خانوادهی مطبوعات کشور دست یافت. آنچه که در آغاز غیرممکن و ناشدنی بهنظر میرسید، امروز اتفاق افتاده است. همکاران روزنامه، با پشتکار و تعهدی بالا، این کار را انجام دادند. حالا اطلاعات روز، زبان گویای نقاد و روشنگری در جامعهی ما است. تجربهی اطلاعات روز، درس اخلاقی مهمی دارد. روشنگری در جامعه، مسئولیت بزرگی دارد. این کار نباید دستخوش مطالبات شخصی و گروهی افراد گردد.