زینب پیرزاد
بیست سال پیش، وقتی امین داغ اولین قلم‌ها را جمع می‌کرد، تصور روشنی از آینده نداشت. اینک اما در کنج اتاقی تاریک، در چندین جعبه‌ی آهنی، 5000 قلم در انتظار خانه‌ی روشن «قلم» نشسته‌اند.
امین اشتیاق فراوانی به جمع‌آوری قلم داشت. رنگ‌ها، شکل و ساخت آن‌ها، خوش‌فرم بودن‌شان و این‌که با کدام قلم می‌توان خوش‌خط‌تر نوشت، برایش لذت‌بخش بود. از چهار سال پیش، او این علاقه‌ی قدیمی را با شور و شوق بیشتر از سر گرفت و تاکنون آن‌گونه که خودش میگوید، 5000 نوع قلم جمع کرده است. اکنون این کلکسیون نیازمند جایی است که دیده شود. امین داغ میگوید: «به همکاری یکی از وکلای ولایت کندز، می‌خواهم یک کلکسیون قلم بسازم»، جایی‌که این قلم‌ها در آن برای دید عموم به نمایش گذاشته خواهند شد.
این کلکسیون حاوی انواع مختلفی از قلم‌هاست، قلم‌هایی که در کشورهای مختلف، به سبک‌ها و کاربردهای متفاوتی ساخته شده‌اند.
کلکسیون آقای داغ اکنون مشهورترین قلم‌های دنیا را دارد که از آن‌ها رییس جمهورها و صدراعظم‌های کشورها نیز استفاده می‌کنند. هم‌چنان این کلکسیون قلمی به قدمت، 200 سال دارد که از یکی از نویسنده‌های افغانستان باقی مانده و نام آن «قو» است. قلم‌های این کلکسیون از ۲۶ کشور جمع شده است و در نزد کلکسیونرش تاریخ تولید، نام شرکت مولد، کشور تولیدکننده‌اش و یا اگر هدیه‌ی کسی باشد، مشخصات هدیه‌دهنده‌ی آن نیز ثبت شده است. در میان آن‌ها هدایای بعضی چهره‌های سیاسی را نیز می‌توان سراغ کرد.
امین چهار سال پیش از طریق شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد که می‌خواهد بیشترین قلم دنیا را جمع کند. بسیاری از او استقبال کردند و برایش قلم هدیه دادند. امین میگوید: «یکی ازهم‌وطنان ما از شهر واشنگتن امریکا حدود ۴۰۰ نوع قلم فرستاده.»
صاحبان قلم‌هایی که آقای داغ آن‌ها را جمع کرده، هرکدام سرنوشت متفاوتی دارند. هر قلمی، یادآور کسی است. آقای داغ میگوید: «یک قلم از یک زندانی طالب دارم که ۱۶ سال می‌شود در زندان است و قلمی برایم فرستاده که در یک‌طرف آن با موره اسمم را نوشته است.»
به‌قول امین: «این 5000 قلم به‌سادگی به‌دست نیامده‌اند». از این‌رو، او نگران جایی برای نگهداری آن‌هاست. چون اکنون آن‌ها در میان جعبه‌های آهنی و دور از دید مردم «زندانی‌اند.»
آقای داغ می‌خواهد کلکسیون قلم‌اش را توسعه بدهد و از دولت تقاضا دارد که یکی از جاده‌های کابل را به‌نام «قلم» مسما کند.
شعار آقای داغ در کشوری که تفنگ بیشترین کاربرد را دارد، این است: «حاکمیت قلم بر تفنگ!»
امین داغ که رشته‌ی ساینس را در انستیتوت ولایت کندز خوانده و گاهی شعر نیز می‌نویسد، اکنون می‌خواهد کتابی در مورد کلکسیون‌اش بنویسد. او از کودکی، وقتی‌که شاگرد مکتب بود، به قلم‌های رنگی علاقه پیدا کرد: «هر روز در راه مکتب قلمی را که تازه می‌دیدم می‌گرفتم و یاداشت‌های مکتبم را با چندین رنگ قلم می‌نوشتم.»
در میان قلم‌هایی که امین جمع کرده، هر نوع مارکی را می‌توان دید، از جمله قلم‌های هیروپین، مانت‌بلانگ، دیپلومات، تروپین و…
آقای داغ میگوید یگانه علاقه‌مندی او این است که با قلم سروکار داشته باشد و در صورت همکاری افرادی که قبلاً وعده داده‌اند، در سال جاری خانه‌ی قلم افغانستان را ایجاد خواهد کرد.
