حدود یک ماه پیش جنگجویان طالبان تهاجم سنگین برای تصرف ولسوالی تیورهی ولایت غور راهاندازی کرده بودند، اما با مقاومت نیروهای دولتی و مردم، این حمله جزء شکست حاصلی برای طالبان در پی نداشته است.
حبیبالرحمان ملکزاده، فرمانده پولیس تیوره به روزنامه اطلاعات روز میگوید که طالبان در تلافی شکست سنگینشان حدود ۲۰ روز میشود که تمام راههای اصلی و فرعی ولسوالی تیوره را یا ماینگذاری کردهاند و یا اجازه عبور وسایط نقلیه را به مناطق تحت تسلط دولت نمیدهند: «طالبان قصد سقوط مرکز ولسوالی تیوره و همچنین مناطق تحت تسلط حکومت را داشتند، اما موفق به این کار نشدند. حالا که طالبان راههای منتهی به ولسوالی تیوره را مسدود کردهاند، شرایط برای زندگی مردم سخت شده و ظلم [طالبان] هم بر مردم بیشتر میشود.»
تخمین زده میشود که در مرکز ولسوالی تیوره ۶۰ تا ۷۰ هزار خانواده زیر حاکمیت گروه طالبان زندگی میکنند.
تیوره با فاصله ۲۲۰ کیلومتری غرب شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور یکی از دورافتادهترین ولسوالیها شمرده میشود. این ولسوالی با ولایتهای ناامن هلمند و فراه مرز مشترک دارد و این باعث فشار نظامی گروه طالبان شده است.
خطر گرسنگی
محمد یار، ۵۳ ساله یکی از دکانداران در مرکز ولسوالی تیوره است. او به روزنامه اطلاعات روز میگوید که بهدلیل ماینهای کنارجادهای مسیرهای منتهی به تیوره و همچنین ایستهای بازرسی گروه طالبان، مرکز این ولسوالی با کمبود شدید مواد اولیه مواجه است.
بیشتر مواد اولیه تیوره از ولایتهای هرات و قندهار تأمین میشود، اما با تحریمهای اقتصادی طالبان، دکانها خالی شده است. او میگوید که قیمت ۱۰ کیلوگرام روغن از ۹۰۰ افغانی به ۱۲۰۰ افغانی و همچنین بوجی برنج ۲۵ کیلوگرامی از ۱۱۰۰ به ۱۶۰۰ افغانی رسیده است.
محمد یار میگوید که با هجوم ساکنان تیوره به بازار، مواد اولیه در حال تمامشدن است: «کیک و کلوچه در دکان من تمام شده. دو هفته میشود که هیچ موادی از هرات و قندهار به تیوره نیامده. از طالبان میخواهیم که صلح کنند و اجازه بدهند مواد اولیه به تیوره بیاید.»
او هشدار میدهد که بهزودی مواد غذایی در دکانهای بازار ولسوالی تیوره تمام میشود و خطر قحطی بلای جانشان خواهد شد.
محمد داوود، ۴۲ سال دارد و از ساکنان ولسوالی تیوره است. او به روزنامه اطلاعات روز میگوید که در این اواخر قیمت مواد اولیه بلند رفته است و زندگی آنان را به مشکل جدی مواجه کرده است.
او با افزایش قیمت مواد اولیه نگران است تا نتواند مصارف خانواده ۹ نفریاش را تأمین کند: «قیمت روغن، برنج و دیگر مواد بلند رفته و اگر همین قسم بلند برود، پول ندارم که خرچ خانواده خود را تأمین کنم. از طالبان تنها خواست من این است که راهها را باز کنند.»
میزان کم بارندگی در غور، زندگی بسیاری از ساکنان این ولایت بهشمول تیوره را با مشکل مواجه کرده و تحریم اقتصادی طالبان ساکنان این ولسوالی را زجر میدهد. محمد داوود در مورد خشکسالی میگوید: «امسال در غور خشکسالی است. من دو جریب زمین دارم و گندم، جو و برنج کشت کردم، اما حاصل کمی نسبت به سال گذشته جمعآوری میکنم.»
فشار نظامی طالبان
از آغاز سال جاری ولسوالی تیوره به میدان تاخت و تاز گروه طالبان مبدل شده است. آمار رسمی در تیوره نشان میدهد که از آغاز سال جاری تاکنون ۸ نیروی پولیس کشته و چهار تن دیگر زخمی شدهاند.
حبیبالرحمان ملکزاده، فرمانده پولیس تیوره به روزنامه اطلاعات روز میگوید که حدود ۱۸۰۰ جنگجوی طالب در نزدیکی مرکز این ولسوالی تجمع کردهاند و هدف آنان، چیزی جزء سقوط ولسوالی نیست: «طالبان از ولایتهای همجوار نیرو به تیوره میفرستند. طالبان همچنین به موترهای باربری حامل مواد غذایی نیز اجازه نمیدهند که به تیوره بروند و حتا اجازه نمیدهند که دارو نیز به تیوره منتقل شود.»
او میگوید که با حمایت مردم تیوره، قادر به دفع حملات سنگین گروه طالبان هستند، اما مردم تاب مقاومت علیه تحریم اقتصادی گروه طالبان را ندارند و این باعث شکنندگی اوضاع امنیتی در این ولسوالی میشود.
عبدالظاهر فیضزاده، والی غور در گفتوگو با روزنامه اطلاعات روز، فشار فزایندهی گروه طالبان بر ولسوالی تیوره را میپذیرد، اما تأکید دارد که حملات سنگین گروه طالبان بر تیوره طی یک ماه گذشته به جزء شکست حاصلی برای جنگجویانشان نداشته است: «طالبان در هیچ ولسوالی غور نتوانستهاند که طی سال جاری پیشروی داشته باشند و وقتی شکست خوردند حملاتشان را به ولایتهای فراه و هرات افزایش دادهاند.»
دشواری اعاشه پولیس
یک منبع معتبر در پولیس غور به شرط افشانشدن هویتاش به روزنامه اطلاعات روز میگوید که از ماه حوت سال گذشته تاکنون اعاشه پولیس پرداخت نشده و آنان با قرضکردن از دکانداران تیوره آذوقهشان را تأمین میکنند.
براساس روایت این منبع، هم اکنون پولیس تیوره ۷۰۰ هزار افغانی از دکانداران قرضدار است و احتمالا با کمبود آذوقه در بازار تیوره، تأمین مصارف نیروهای امنیتی دشوارتر خواهد شد.
با کمبود مواد اولیه در بازار و افزایش تقاضا برای انبار این مواد، پولیس تیوره برای تأمین اعاشهی خود به مشکل جدی برخواهد خورد. همچنین در شرایطیکه طالبان کنترل شاهراههای تیوره را در دست دارند، اعاشهی نیروهای پولیس با چرخبال و هزینهی بلند صورت میگیرد.
چندین نیروی پولیس در تیوره در صحبت با اطلاعات روز، حکومت مرکزی را به دادن وعدههای سرخرمن برای پرداخت اعاشهشان متهم میکنند و آنان تأخیر زیاد در اعاشهشان را چالش همیشگی میدانند. آنان از حکومت مرکزی میخواهند که به این مشکل رسیدگی کند.
طارق آرین، سخنگوی وزارت داخله در صحبت با روزنامه اطلاعات روز میگوید که هفته آینده مشکل اعاشه نیروهای پولیس در تیوره حل خواهد شد.
انفجار ماین
روز چهارشنبه، هفته گذشته بر اثر انفجار ماین بر غیرنظامیان در ولسوالی تیوره، یک مرد جوان کشته و یک زن شدیدا زخمی شد. این دو تن از ولایت نیمروز به سمت مرکز ولسوالی تیوره در حرکت بودند.
این در حالی است که محمدرفیق اعلم، ولسوال تیوره در ۳۰ ماه حوت بر اثر کارگذاری ماین در موتر حاملش در مرکز این ولسوالی حین رفتن به دفترش کشته شد. ساکنان تیوره میگویند که از زمان کشتهشدن ولسوال، تاکنون فردی بهعنوان جانشین وی گماشته نشده است.
غلاممحمد، ۵۵ ساله، ساکن ولسوالی تیوره به روزنامه اطلاعات روز میگوید که با بازی با جان خود در مسیر ولسوالی تیوره رفتوآمد میکند و مجبور است تا از کوههای دشوارگذر به مناطق تحت تسلط طالبان برود: «طالبان راههای اصلی و فرعی را ماینگذاری کردهاند و این کارشان هفت ساعت مسیر را طولانیتر کرده است.»
باشندگان تیوره خطاب به گروه طالبان میگویند که نیروهای دولتی از طریق هوا اکمال میشوند و این غیرنظامیان هستند که برای نیازمندیشان در مسیر شاهراهها و راههای فرعی در حرکت هستند و قربانی انفجار ماینها میشوند.
در همین عبدالظاهر فیضزاده، والی غور میگوید که شورای نظامی برنامهی نظامی را برای مهار تهدیدات امنیتی راهاندازی کرده است و حالا توپ در میدان وزارت دفاع ملی است تا عملیات برای بازگشایی شاهراههای غور راهاندازی کند.
در کنار تیوره، مقامهای دولتی میگویند که ولسوالیهای پسابند و چهارسده در غور و جوند در ولایت بادغیس زیر تحریم اقتصادی گروه طالبان است و حلقهی محاصره این ولسوالیها روزبهروز تنگتر میشود و این فقر، گرسنگی و بیماری در این ولسوالیها را تشدید میکند.
پیشتر وزارت دفاع ملی کشور به روزنامه اطلاعات روز گفته بود که طالبان بیشتر حملاتشان را در ولایتهای جنوبی و غربی شدت بخشیدهاند.