بیش از چهار ماه از خروج ایالات متحده از افغانستان می‌گذرد و هزاران نفر از متحدان [کماندوها] که در ۲۰ سال گذشته در کنار ارتش امریکا کار می‌کردند، پشت سر رها شده‌اند.
مقامات می‌گویند با وجود این‌که دولت با افتخار می‌گوید که بیش از ۱۲۰ هزار افغان را تخلیه کرده، اکثریت آن‌ها مترجم افغان یا خانواده‌های آن‌ها نبودند. دولت بایدن متعهد شده که به خروج افغان‌های آسیب‌پذیر کمک کند، اما برخی از قانون‌گذاران و کهنه سربازان می‌گویند که دولت هیچ برنامه‌ای برای نجات شاید اصلی‌ترین متحد یعنی کماندوهای افغان ندارد. گروهی که از ابتدا توسط نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده تشکیل شده و آموزش دیده‌‌اند.
کسانی که در کنار آن‌ها خدمت می‌کردند، می‌گویند که کماندوهای افغان سهم بزرگی در جنگ داشته‌اند و تا پایان آخرین پرواز تخلیه ایالات متحده تلفات وحشتناکی را متحمل شدند.
مقامات ایالات متحده می‌گویند که بیش از ۲۰ هزار کماندوی افغان رها شده‌اند و طالبان در حال شکار آن‌ها هستند.
نماینده مایک والتز، اولین گرین برت [نیروی ویژه ارتش امریکا با کلاه سبز] که به کنگره راه یافته، در مصاحبه با فاکس نیوز گفت: «طالبان در حال شکار آن‌ها [کماندوها] هستند.»
او افزود: «دولت فقط می‌خواهد از مخصمه بگذرد. آن‌ها فقط می‌خواهند ورق را برگردانند. این یکی از بی‌رحمانه‌ترین چیزهایی است که من تاکنون با آن روبه‌رو شده‌ام.»
منتقدان دولت فکر می‌کنند که هیچ‌کس به خاطر خروج از افغانستان پاسخ‌گو نبوده است. تابستان گذشته در مقطعی، برنامه این بود که ۶۵۰ سرباز امریکایی در سفارت ایالات متحده در کابل باقی بمانند و حضور دیپلماتیک خود را حفظ کنند.
امروز سفارت متروکه است. طالبان برای اولین‌بار در ۲۰ سال گذشته افغانستان را کنترل می‌کنند.
اسکات مان، گرین برت پیشین و کهنه‌سرباز جنگ افغانستان که گروه ضربت پاین‌اپل را برای نجات کسانی که پشت سر گذاشته بودند، تأسیس کرد، گفت: «من فکر می‌کنم افراد بسیاری باید به خاطر مدیریت افغانستان اخراج شوند و نه فقط از این دولت.»
گروه ضربت پاین‌اپل حدود هزار افغان را در طول سقوط کابل نجات داد و به متحدان افغان کمک کرد تا با هواپیماهای ترابری نیروی هوایی ایالات متحده و از طرق دیگر فرار کنند. امروز، مان تخمین می‌زند که ۶ هزار کماندوی افغان و خانواده‌هایشان به لطف تلاش‌های خستگی‌ناپذیر کهنه سربازان و از طریق کمک‌های مالی خصوصی از مرگ نجات یافته‌اند.
مان گفت ۲۰ نوزاد در خانه‌های امنی که توسط گروه ضربت پاین‌اپل تامین می‌شود به دنیا آمده‌اند.
مان می‌گوید: «وقتی یک نیروی متحد ایجاد می‌کنید، روی آن سرمایه‌گذاری می‌کنید و اکثریت آن‌ها را رها می‌کنید، خطر امنیت ملی ایجاد کرده‌اید.» زیرا او بر این باور است که متحدان بالقوه در آینده درمورد کمک به ایالات متحده تأمل خواهند کرد.
ماه گذشته، قانون‌گذاران کنگره، از جمله والتز، نامه‌ای به وزیر دفاع بایدن و دیپلمات ارشد فرستادند و خواستند به کماندوهای افغان ویزای ویژه مهاجرتی(SIV) داده شود که در حال حاضر ندارند.
در این نامه که به همراه گروهی متشکل از ۱۱ قانون‌گذار از دو حزب امضا شده، آمده است: «مشکلات آن‌ها مستحق توجه فوری است زیرا آن‌ها نمی‌توانند با خیال راحت به خانه بازگردند.»
روز چهارشنبه در مقابل وزارت امنیت داخلی، در سرمای شدید ده‌ها تن از افغان‌ها خواستار توجه بیشتر دولت بایدن به وضعیت ناگوار کماندوهای افغان شدند.
یکی از افغان‌ها که هویت او مشخص نشده است، گفت: «اکنون ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود که نشان می‌دهد طالبان مردم را نه به خاطر همکاری با نیروهای امریکایی یا نیروهای خارجی، بلکه به خاطر همراه داشتن عکس با یک سرباز ارتش ملی بازداشت می‌کنند.»
مان پیش‌بینی کرد که ارتش امریکا روزی باید برای مبارزه با گروه‌های تروریستی مانند داعش به افغانستان بازگردد، اما کار برای موج بعدی امریکایی‌ها بسیار دشوارتر خواهد بود.
مان گفت: «آن‌ها با ۲۵ هزار کماندوی بالقوه روبه‌رو خواهند شد که در زمستان از گرسنگی جان داده‌اند. اکنون آن‌ها (طالبان) در حال بررسی اپتیک‌های سلاح‌های ما هستند که رها کرده‌ایم و عینک‌های دید در شب که هنگام خروج سربازانمان به جا گذاشته‌ایم.»
بر اساس برآوردها، ارتش امریکا ۸۵ میلیارد دالر تسلیحات از خود به جای گذاشته است.
دیگر گروه‌های کهنه‌سرباز با گروه ضربت پاین‌اپل همکاری کرده‌اند تا به تخلیه دیگر افغان‌های آسیب‌پذیر کمک کنند. یکی از نمایندگان سازمان «متحدان ما را نجات دهید» می‌گوید که اطلاعاتی درباره «ده‌ها» شهروند امریکایی در افغانستان دارد که احتمالا دارای تابعیت دوگانه هستند. همچنین صدها نفر از اعضای خانواده سربازان مشغول به خدمت ارتش ایالات متحده در حال تلاش برای فرار هستند. این گروه می‌گوید که با ۲۷ هزار افغان که می‌خواهند فرار کنند در تماس است.
در ماه اکتبر، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه در مورد تصمیم برای خروج از افغانستان صحبت کرد.
«پرزیدنت بایدن طولانی‌ترین جنگ را پایان داد. او اطمینان داد که نسل دیگری از امریکایی‌ها مجبور نیستند برای جنگیدن و کشته شدن به افغانستان بروند. و من فکر می‌کنم وقتی همه این‌ها حل شود، این چیزی است که مردم امریکا عمیقا می‌خواهند.»
در همان ماه، در یک کنفرانس خبری در مقر ناتو در بروکسل در مورد کماندوهای افغان از لوید آستین وزیر دفاع سوال پرسیده شد.
آستین پاسخ داد: «ما با جدیت و تا زمانی که لازم است و برای نجات بیشترین نفراتی که ممکن است، کار خواهیم کرد.» (سخنگو بعدا تصریح کرد که نقش ارتش ایالات متحده در افغانستان به پایان رسیده و وزیر به «نقش دولت ایالات متحده» اشاره می‌کند.)
مان، گرین برت سابق، نگران به ستوه آمدن کهنه‌سربازان همکارش است؛ کسانی که نه تنها از زمان خود، بلکه از پس‌انداز خود نیز هزینه می‌کنند. مان اعتراف کرد که از لحاظ صحت روانی دچار مشکل شده است و می‌خواهد مردم از تلاش‌های قهرمانانه‌ای که برای نجات کماندوهای افغان و دیگر افغان‌های آسیب‌پذیر انجام می‌شود، آگاه شوند.
مان که به وضوح احساساتی شده می‌گوید: «من نگران این هستم که برای این‌همه داوطلب قرار است چه اتفاقی بیفتد، کهنه‌سربازانی که وقتی مجبور شده‌اند تلفن را قطع کنند یا به خانواده‌ای بگویند که دیگر توان پرداخت هزینه خانه امن را ندارند، رنج عظیمی را متحمل شده‌اند. یا زمانی که تماس می‌گیرند و هیچ‌کس پاسخ نمی‌دهد، و می‌فهمند کماندویی که به آن‌ها کمک می‌کردند اعدام شده است، پس از چهار ماه، اکنون چنین حوادثی در حال رخ دادن است.»